Φορολογική επίθεση μεγάλης κλίμακας ενάντια στο λαό ετοιμάζεται στη Γαλλία. Ο πρωθυπουργός, Ζαν-Μαρκ Ερό, δήλωσε πρόσφατα ότι χρειάζεται μια καθολική φορολογική μεταρρύθμιση, χαρακτηρίζοντάς την «στοίχημα ανταγωνιστικότητας για τις επιχειρήσεις και αγοραστικής δύναμης για τα νοικοκυριά». Βέβαια, αυτά τα δύο δεν πάνε μαζί: Για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, πέφτει συνολικά το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό άλλωστε προανήγγειλε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι η μεταρρύθμιση θα συνδυαστεί με το στόχο της «ανταγωνιστικότητας», κάτι που σημαίνει ότι θα πληρωθεί βαρύ τίμημα από τα λαϊκά στρώματα.

Χαρακτηριστικό προς αυτή την κατεύθυνση είναι το μέτρο της αύξησης των συντελεστών του ΦΠΑ από 1ηΓενάρη 2014 (από 19,6% στο 20% για τον υψηλότερο, από 7% στο 10% για τον ενδιάμεσο και μείωση από 5,5% σε 5% για το χαμηλότερο). Σύμφωνα με δημοσιεύματα, υπολογίζεται ότι οι Γάλλοι θα κληθούν να πληρώσουν 6,4 δισ. ευρώ επιπλέον το 2014 λόγω της αύξησης του ΦΠΑ. Τα επιπλέον έσοδα θα κατευθυνθούν στη χρηματοδότηση του λεγόμενου «συμφώνου ανταγωνιστικότητας», που αποτελεί μια κυβερνητική πρωτοβουλία για τη «μείωση του κόστους εργασίας».

Αν και η κυβέρνηση δεν έχει ανοίξει ακόμα τα χαρτιά της για τη φορολογική μεταρρύθμιση, κάλεσε ήδη κόμματα, συνδικάτα και εργοδοτικές ενώσεις να καταθέσουν τις απόψεις τους. Το αντιπολιτευόμενο Λαϊκό Κόμμα ζήτησε μείωση των φόρων και μείωση των δημοσίων δαπανών. Ο πρόεδρος της ένωσης βιομηχάνων, Μέντεφ, διευκρίνισε ότι θα ήθελε να δοθεί το βάρος σε 5 άξονες: Τη μείωση των δημοσίων δαπανών, τη μείωση του κόστους εργασίας, τη μείωση της φορολογίας, απλούστευση του πλαισίου για τις επιχειρήσεις και αντιμετώπιση παραγόντων που «φρενάρουν» την απασχόληση. Παρά τις επιμέρους διαφορές στη «συνταγή», όλοι τους συμφωνούν ότι στόχος είναι η ανταγωνιστικότητα των γαλλικών επιχειρήσεων που υστερούν σε σχέση με ανταγωνιστές τους, π.χ. από τη Γερμανία.

Το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ διεκδικεί ουσιαστικά ένα φορολογικό σύστημα που να υπηρετήσει το «επεκτατικό» μείγμα διαχείρισης, αυτό της «ανάπτυξης». Χαρακτηριστικά, στέλεχός του δήλωσε πρόσφατα ότι «(ζητάμε) ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα επιτρέψει μια πραγματική αναδιανομή του πλούτου για να βγούμε από τις πολιτικές λιτότητας που κάνουν τη χώρα να ασφυκτιά»*. Ακόμα, το ΓΚΚ προτείνει φορολογικά κίνητρα για επιχειρήσεις που «καινοτομούν, επενδύουν και δημιουργούν θέσεις απασχόλησης», δηλαδή δώρα σε κάποιους «καλούς», «υγιείς» καπιταλιστές...

Μπροστά στην πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει το λεγόμενο «οικολογικό φόρο» στα φορτηγά, «εξεγέρθηκαν» μεγαλοκτηνοτρόφοι, μεγαλοαγρότες και άλλοι επιχειρηματίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Βρετάνης, γιατί θιγόταν η μεταφορά των προϊόντων τους. Οι κινητοποιήσεις, που υπερπροβλήθηκαν από τα γαλλικά ΜΜΕ, διοργανώνονται ουσιαστικά υπό την αιγίδα μεγαλοβιομηχάνων της περιοχής και όχι μόνο, όπως ο Αλέν Γκλον, πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου αγροτικής βιομηχανίας (λιπάσματα, ζωοτροφές κ.ά.) με 4.163 εργαζόμενους και 49 σημεία παραγωγής στη Γαλλία και το εξωτερικό!

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τα διαφορετικά «μείγματα» διαχείρισης της κρίσης που προτείνονται. Παράλληλα, μέσα από τη φορολογική επίθεση, φαίνεται το τι συνέπειες έχει για το λαό και το «επεκτατικό» μείγμα διαχείρισης της κρίσης, που στηρίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και ο Ολάντ στη Γαλλία. Αποδεικνύεται και με το παράδειγμα της Γαλλίας η επικαιρότητα της πρότασης του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, του πλούτου, αποδέσμευση από την ΕΕ των μονοπωλίων και μονομερή διαγραφή του χρέους. Η μόνη φιλολαϊκή πρόταση.

*Ζακ Σαμπαλιέ στο ένθετο «Κομμουνιστές» της «Ουμανιτέ» (4/12)