(Συνέχεια από τη σελίδα 1)

Η νέα κυβερνητική πρόταση είναι: 50 λεπτά το χρόνο από καθένα που έχει, για να πληρωθεί το ρεύμα σε όσους δεν έχουν. Τι αλτρουισμός! Και ποιος θα τολμήσει να πει όχι σε κάτι τέτοιο; Τι είναι πενήντα λεπτά μπροστά σε μια ανθρώπινη ζωή; Θυμίζουμε ότι μαζί με το χαράτσι στα τιμολόγια της ΔΕΗ, που έχει οδηγήσει στα παγωμένα σπίτια, επιβλήθηκε και ένας επιπλέον φόρος στους μισθούς, η «εισφορά αλληλεγγύης». Επιβλήθηκε ακριβώς όπως τώρα πάνε να επιβληθούν επιπρόσθετα τα πενήντα λεπτά. Αλλά πού είναι τα αποτελέσματα της αλληλεγγύης;

Η προτροπή, τώρα, να αναλάβουν οι δήμοι την ευθύνη για την κάλυψη όσων δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα δεν έχει καμιά σχέση με την αλληλεγγύη. Οι δήμοι, ως τμήμα του κράτους των καπιταλιστών, είναι ήδη δυνάστες του λαού, εφαρμόζουν απαρέκκλιτα την αντιλαϊκή πολιτική, τη φοροεπιδρομή απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Η προτροπή για τέτοιου τύπου αλληλεγγύη βγάζει λάδι τους καπιταλιστές και την πολιτική τους. Και, παράλληλα, μεταθέτει για μια ακόμα φορά τις ευθύνες στις πλάτες των θυμάτων.

Κανένα σπίτι δεν πρέπει να μείνει χωρίς ρεύμα. Κανένα σπίτι χωρίς τσουκάλι γεμάτο. Κανένας άστεγος. Κανένα παιδί χωρίς μόρφωση. Κανένας άρρωστος χωρίς γιατρειά. Κανένας ανήμπορος χωρίς πρόνοια. Αυτά είναι αδιαπραγμάτευτες αξιώσεις. Ο λαός ξέρει τι πάει να πει αλληλεγγύη. Την δείχνει έμπρακτα. Ακόμα κι όταν χρειάζεται να συγκρουστεί για να συνδέσει το ρεύμα στο σπίτι του διπλανού ή να συνδέσει το νερό στο σπίτι του γείτονα. Οταν οργανώνει λαϊκά συσσίτια και κάνει παρεμβάσεις στις εφορίες για τα χρέη που πνίγουν τις γειτονιές. Ολοι, όμως, ξέρουν ότι η αλληλεγγύη δεν φτάνει. Το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο οξύ. Το πρόβλημα θέλει χτύπημα στη ρίζα του.

Για το κομμένο ρεύμα πρέπει να χτυπηθεί η πολιτική που ανεβάζει τις τιμές και ανοίγει πεδίο καπιταλιστικής δράσης στον τομέα της Ενέργειας. Σε κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα προβάλλει απέναντι η αιτία: Η κατοχή των μέσων παραγωγής από μια χούφτα εκμεταλλευτές. Αυτή η ρίζα πρέπει να κοπεί για να γκρεμιστεί όλο το δέντρο της εκμετάλλευσης. Σ' αυτούς που σπεύδουν να ρωτήσουν υποκριτικά «και τι θα κάνουμε με όσους παγώνουν τώρα;», η απάντηση είναι: Τώρα μαζικό λαϊκό κίνημα όλων όσοι παγώνουμε για να μην παγώνει κανείς, να συνδεθεί το ρεύμα, να αντιμετωπισθούν τα χαράτσια, να μειωθεί η τιμή του πετρελαίου. Τώρα μαζικό λαϊκό κίνημα που ταυτόχρονα θα ανοίγει δρόμο για την κατάργηση της αιτίας. Κάθε άλλη λύση είναι συμβολή στο βάθεμα της εξαθλίωσης.