Ταινία δημιουργού, καλαίσθητη, γεμάτη αναφορές, με κάποια εφευρετικότητα και περισσή φιλοδοξία. Ξετυλίγεται στο πλαίσιο μιας κατασκευής αναβίωσης κινηματογραφικού κλίματος τύπου γαλλικού νέου κύματος. Ο φακός ακολουθεί αγόγγυστα ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο τον Νίκο με το «σωστό» πρόσωπο, το ελαφρώς μελαγχολικό αλλά ικανό για μεγάλη ειρωνεία, στην περιπλάνησή του σε κρυφές γωνιές του παρηκμασμένου μητροπολιτικού Βερολίνου που όλο κι απομακρύνεται από το λαμπερό παρελθοντικό του χαρακτήρα... Το ασπρόμαυρο του φιλμ, η περιπλάνηση, η μουσική, η σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή, η ιλαροτραγωδία, τέλος, της σύγχρονης καθημερινότητας αποτελούν στοιχεία συστατικά και όχι αξεσουάρ της αφήγησης, με τη δυναμική ανάμεσα στα στοιχεία του «πλασματικού» και του «αυθεντικού» να παίζει με ανοιχτά χαρτιά...

Εύθραυστη η πρώτη δουλειά του Γερμανού Γιαν Ολε Γκέρστερ με επιρροές εμφανείς και ηχώ τόσο από γαλλική νουβέλ βαγκ όσο και βρετανικό σινεμά του '60. Διαθέτει πάντως δικό της στιλ, τόνο και προσωπικότητα. Τι ζητά ο Νίκο από τη ζωή, από την πόλη και τους ανθρώπους, εκτός από ένα δυνατό καφέ;... Πρωταγωνιστής και θεατής ο ίδιος, των υπαρξιακών του αδιεξόδων που, η αφήγηση σχολιάζει μέσα από ήχους τζαζ, ετοιμάζει τους λογαριασμούς του με το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον... Η ταινία εν ολίγοις σα σύνολο, δεν ξεπερνά τη φύση μιας δουλειάς κομψής αλλά ανίκανης να ξεπεράσει το κατώφλι της αφέλειας και της μίμησης. Ετσι, μεταξύ κατασκευασμένου και αυθεντικού, η ζυγαριά κλίνει στο πρώτο...

Παίζουν: Τομ Σίλινγκ, Μαρκ Χόζεμαν, Φριντερίκε Κέμπτερ κ.ά.

Παραγωγή: ΓΕΡΜΑΝΙΑ (2012)