Πώς,περιέργως,το αμερικανικό αυτό ριμέικ κρατήθηκε στους χαμηλούς τόνους του ισλανδικού πρωτοτύπου «ANNAN VEG» (2011) σε σκηνοθεσία Hafsteinn Gunnar Sigurdsson, που έκανε επιτυχία μόνο στην πατρίδα του δεδομένου ότι εκτιμήθηκε εμπορικά αδιάφορο - δεν περιέχει εγκλήματα, τρόμο και σεξ - ώστε προσέλκυσε τη διανομή σε διεθνείς κινηματογραφικές αίθουσες;Το αμερικανικό ριμέικ μοιάζει με διασκευή που ούτε βαθαίνει,ούτε και αναπτύσσει την ακατέργαστη σχέση ανάμεσα στους δυο αταίριαστους άνδρες που δουλεύουν μαζί,βάφοντας κίτρινες διαχωριστικές γραμμές σε άγονους και έρημους επαρχιακούς δρόμους.Η ταινία μάλλον σηματοδοτεί την ευκαιρία που γράπωσε ο σκηνοθέτης για να γαντζωθεί ξανά στην κινηματογραφόφιλή του αίσθηση,επικαιροποιώντας έτσι το στάτους του ως ανεξάρτητου κινηματογραφιστή...

Γοητευτική - κάπως βαρετή - κωμωδία με δραματικές μεταστροφές, χωρίς επιδεικτικές εικόνες και σαχλά αστεία.Ταινία περίεργη,επαναληπτική,ψυχαγωγική και «σπάνια» (όσο και οι κανονικοί της άνθρωποι) για αμερικανική παραγωγή.Η αφήγηση προβλέψιμη,χωρίς σαφείς ρωγμές,για το εκκεντρικό ντουέτο της ιστορίας όπου ο «ένας» (Εμιλ Χιρς) - νεαρός αγροίκος, πειραχτήρι που δεν βλέπει την ώρα να γυρίσει στην πόλη - προσπαθεί να τρελάνει τον άλλον.Ο άλλος,ο Αλβιν είναι ο φίλος της αδελφής του νεαρού,τύπος υπεύθυνος,με υψηλές σκέψεις για τον εαυτό του,έχει πια μάθει να διαχειρίζεται τη μοναξιά του.

Περίτεχνη η περισυλλογή πάνω στη σχέση ανθρώπου - φύσης και έρωτα χωρίς ανταπόκριση.Στην ταινία που δεν ξεφωνίζει, που μάλλον είναι σαν ήσυχος ψίθυρος, σαν κλείσιμο ματιού, σαν καταφατικό νεύμα, οι σκέψεις τελειώνουν πριν τελειώσει η ίδια...

Παίζουν: Εμιλ Χιρς, Πολ Ραντ, κ.α.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)