Ενα βαθιά αντιλαϊκό μείγμα διαχείρισης υπερασπίζεται ο επικεφαλής του «Ποταμιού», Σταύρος Θεοδωράκης. Μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1, επιβεβαίωσε ότι θέλει να παίξει ενεργό ρόλο στις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού και στο σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας για εξασφάλιση της πολυπόθητης για το σύστημα «σταθερότητας».

Δήλωσε ότι δε θα είναι ευτυχισμένος εάν συγκεντρώσει κάτω από 3% - 5%, λόγω της ανάγκης που έχει η χώρα για «αλλαγές». Σε αυτό το πλαίσιο, δεν παρέλειψε να επιτεθεί με συκοφαντίες και στο οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα, λέγοντας ότι η «αριστερά» πρέπει να ακούει το λαό κι όχι τις «συντεχνίες». Σημειωτέον ότι σε τρίπτυχο που μοίρασε το «Ποτάμι» στα διόδια τις μέρες του Πάσχα προβάλλει ως αίτημα την «ελάφρυνση του δημόσιου χρέους των χωρών της περιφέρειας παράλληλα με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις», οι οποίες, στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, δεν μπορεί να είναι επωφελής εξίσου για το κεφάλαιο και το λαό.

Στη συνέντευξη στον ΑΝΤ1, ο Στ. Θεοδωράκης πρόσθεσε πως, σε ό,τι αφορά την πορεία της χώρας, ο ίδιος δεν είναι «ούτε με το δεξιό λάθος, ούτε με το αριστερό λάθος» και πρόσθεσε ότι εάν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ή ο ΣΥΡΙΖΑ«μας πουν συγκεκριμένες προτάσεις, θα δούμε με ποιον θα συνεργαστούμε».

Αναπαράγοντας χιλιοειπωμένα από αστούς φληναφήματα, διαφήμισε στο μεγάλο κεφάλαιο τους υποψήφιους ευρωβουλευτές του ως καλύτερους διαχειριστές: «Εχουν αφήσει θετικό αποτύπωμα στην οικονομική ζωή του τόπου (...) Εμείς ξέρουμε τη δουλειά. Εμείς ξέρουμε την κοινωνία, ξέρουμε πώς παράγεται ο πλούτος. Εκείνοι (σ.σ. οι πολιτικοί) δεν ξέρουν τη δουλειά (...) τη χώρα θα σώσουν οι επαΐοντες», είπε, αποθεώνοντας την «επιχειρηματικότητα» και προσπαθώντας να παρουσιάσει την πολιτική αποσπασμένη από τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί.

Για την ΕΕ και συγκεκριμένα για τη διαχείριση της ανεργίας, είπε ότι «το πρόβλημα της Ευρώπης είναι οι διακρατικές συμφωνίες» και ότι στόχος του είναι να βάλει «στο παιχνίδι όλη την Ευρώπη», καθώς «πρέπει να πειστούν ότι ο άνεργος είναι μια μολότοφ έτοιμη να εκραγεί». Είναι φανερό ότι το «Ποτάμι», όπως και όλες οι δυνάμεις της διαχείρισης, έχουν έγνοια για τη λεγόμενη «κοινωνική συνοχή» και με αυτό το κριτήριο ζητάνε περισσότερα μέτρα για την ανακύκλωση της ακραίας φτώχειας.