Τη φιλοδοξία να «ενώσει όσα ο νεοφιλελευθερισμός χώρισε» θρέφει ο Αλ. Τσίπρας, που στα πλαίσια του οπορτουνισμού που τον διακρίνει έφτασε χτες το βράδυ στο σημείο να φωνάξει «λαοί της Ευρώπης ενωθείτε», διευκρινίζοντας ουσιαστικά πως δεν εννοεί παρά να ενωθούν κάτω απ' τη σημαία των εκμεταλλευτών τους, ώστε να διεκδικήσουν για λογαριασμό της αστικής τάξης μέτρα στήριξης της κερδοφορίας της, πλάι σε όσα ισοπέδωσαν τα δικαιώματά τους.

«Για να οικοδομήσουμε την ευρύτερη δυνατή κοινωνική και πολιτική συμμαχία ενάντια στη λιτότητα» ανέφερε μιλώντας σε εκδήλωση κινήσεων (Κοινωνική Συμφωνία, Αριστερή Προοπτική, Κοινωνία Πρώτα και Πράττω) που υποστηρίζουν την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Κομισιόν, του ιερατείου που ενορχηστρώνει την επίθεση εναντίον των λαών. Πρόσθεσε πως αν εκλεγόταν πρόεδρός της τα πρώτα πράγματα που θα έκανε - ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου - θα ήταν να διεκδικήσει «την απόσυρση της ευρωπαϊκής επιτροπής από την τρόικα» και «περισσότερες αρμοδιότητες στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» - παρεμπιπτόντως αυτό που αθώωσε πανηγυρικά την τρόικα για τα πεπραγμένα της στην Ελλάδα - και για λογαριασμό των καπιταλιστών «θα έθετα αμέσως στο τραπέζι το ζήτημα της διάσκεψης για τη ρύθμιση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Στην προσπάθειά του να επιχειρηματολογήσει υπέρ της αυταπάτης ότι η ΕΕ αλλάζει, ταύτισε το περιεχόμενό της ως ένωση του κεφαλαίου με τους συσχετισμούς των πολιτικών του εκπροσώπων και υποστήριξε, επιβεβαιώνοντας το αντίθετο απ' αυτό που επεδίωκε: «Πολλοί μας λένε ότι αυτή η Ευρώπη δεν αλλάζει, δεν αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Αρα δεν αλλάζει και η πολιτική. Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα ακούγαμε και για την Ελλάδα. Και εδώ πολλοί πίστευαν ότι δεν αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Οτι δεν ανατρέπεται το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Ομως η ανατροπή, η μεγάλη ανατροπή που έγινε στην Ελλάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο»!

Εξωραΐζοντας συστηματικά τη λυκοσυμμαχία την παρουσίασε σαν «το πεδίο των μεγάλων κοινωνικών και ταξικών αγώνων», όπου δηλαδή είναι δυνατή η απόσπαση μέτρων ανακούφισης των λαών, όταν αυτή συγκροτείται ως συγκεντρωμένη δύναμη πυρός του κεφαλαίου στον πόλεμο που έχει κηρύξει στους λαούς και τα δικαιώματά τους.

Επέμεινε να υποδεικνύει στο λαό ένα σκιάχτρο για αντίπαλο, το νεοφιλελευθερισμό και το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, «τις ανάξιες πολιτικές ηγεσίες» που με τις επιλογές τους «οδηγούν την Ευρώπη σε μια πρωτοφανή κρίση», σε «στρατηγικό αδιέξοδο που απειλεί την ίδια τη συνοχή και την ύπαρξή της» και τη μετέτρεψαν σε «Ευρώπη των τραπεζιτών» όπως είπε, προσπερνώντας τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν αυτές οι επιλογές και θέλει να υπηρετήσει και ο ίδιος με το άλλο μείγμα διαχείρισης που υπερασπίζεται.

Επανέλαβε το ευφυολόγημα περί «απομάκρυνσης της Ενωμένης Ευρώπης από τις ιδρυτικές της αξίες», αφού «οι καλές προθέσεις έγιναν κακές αποφάσεις»! Καλές προθέσεις ήταν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ η ίδρυση μιας συμμαχίας που θα διασφάλιζε καλύτερους όρους δράσης για τα μονοπώλια της Ευρώπης στο διεθνή ανταγωνισμό, ανάμεσά τους το τσάκισμα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και που ορθώθηκε απέναντι στο σοσιαλισμό που οικοδομούνταν με ειδική αποστολή το χτύπημά του.

Ισχυρίστηκε ακόμα ότι «το κέντρο λήψης των αποφάσεων έφυγε από τους πολίτες και τις κυβερνήσεις και μεταφέρθηκε σε τεχνοκράτες, κλειστά συμβούλια και στην κεντρική τράπεζα». Πρόκειται για πλήρη παραποίηση της πραγματικότητας, αφού ποτέ λαοί και αστικές κυβερνήσεις δεν συναποφάσιζαν, και για εξωραϊσμό του ρόλου των αστικών κυβερνήσεων που τις παρουσιάζει σαν άβουλες, έρμαια μηχανισμών της ΕΕ.