Κρίσιμη από πολλές απόψεις ήταν η απεργία της περασμένης Πέμπτης. Από την έκβασή της θα κρινόταν, εν πολλοίς, η στάση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Θα κρινόταν ακόμη, η στάση της διοίκησης της ΓΣΕΕ απέναντι στον «κοινωνικό διάλογο». Τέλος, το σημαντικότερο, θα κρινόταν η ετυμηγορία των εργαζόμενων για το πλαίσιο και το χαρακτήρα των διεκδικήσεων τους.

Η κυβέρνηση και η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης προεξοφλούσαν την αποτυχία και ετοίμαζαν το τραπέζι του «διαλόγου». Υπολόγιζαν ότι οι κυβερνητικοί ελιγμοί («πάγωμα προτάσεων», «διάλογος από μηδενική βάση», «υπόσχεση για τριμερή χρηματοδότηση») θα έβρισκαν ανταπόκριση στους εργαζόμενους και θα έδιναν τα απαραίτητα προσχήματα στη διοίκηση της ΓΣΕΕ για τη συμμετοχή της στο «διάλογο».

Η επιτυχία της απεργίας, η μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων σ' αυτήν και στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Αθήνας και των άλλων πόλεων, ήταν αναμφισβήτητη. Οι «ιθύνοντες» πρέπει να πάρουν σοβαρά υπόψη τα μηνύματα αυτής της απεργίας.

Οι εργαζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, απέρριψαν τους ελιγμούς της κυβέρνησης, όπως και τα σχέδια για ένα «διάλογο» που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον ακρωτηριασμό των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να πάρει υπόψη ότι έχει απέναντί της μια δύναμη συμπαγή που δε θα επιτρέψει την αμφισβήτηση (πολύ περισσότερο την κατάργηση) των θεμελιακών ασφαλιστικών κατακτήσεων. Οσο για τη διοίκηση της ΓΣΕΕ, αυτή γνωρίζει πλέον ότι δε διαθέτει τη νομιμοποίηση για τη συμμετοχή της στο «διάλογο».