«Η Ελλάδα πρέπει να γίνει χώρα που παράγει και εξάγει. Η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ δεν μπορεί να προέρχεται από την ιδιωτική κατανάλωση, όπως συνέβαινε πριν την κρίση. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος, να βγούμε από την κρίση, να βγούμε από τα μνημόνια, να προωθήσουμε όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές και, πάνω απ' όλα, να επιταχύνουμε την ανάπτυξη. Πρέπει να κάνουμε πολλές τομές, για να επισπεύσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και να διορθώσουμε αδικίες που έγιναν, χωρίς, όμως, να τεθούν σε κίνδυνο τα πλεονάσματα». Ετσι συνοψίζεται το στίγμα της πολιτικής της κυβέρνησης, αυτό προπαγανδίζουν ως αναγκαιότητα οι αστοί. Λέει ότι πρέπει να γίνουν επενδύσεις σε τομείς της οικονομίας που θα παράγουν για να εξάγουν και όχι για εσωτερική κατανάλωση, αυτή οδηγεί στην κρίση. Αρα καμία βελτίωση στο εργατικό, στο λαϊκό εισόδημα, κανένα όφελος. Ουσιαστικά γιατί εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα. Η δε διόρθωση αδικιών θα είναι ψίχουλα στους εξαθλιωμένους, σαν το «κοινωνικό μέρισμα» των 0,50 ευρώ τη μέρα. Αλλωστε τα πλεονάσματα, αναγκαία για πληρωμή δανείων και επενδύσεις, απαιτούν συνέχιση της ίδιας πολιτικής, αν όχι και νέα αντιλαϊκά μέτρα.