Ο καρατερίστας Τζον Τουρτούρο, στην 5η σκηνοθετική, πολύ κομψή, μακριά από στερεότυπα δουλειά του, φτιάχνει μια νεοϋορκέζικη, με βούλα, πνευματώδη κωμωδία που φέρνει στο προσκήνιο με χιούμορ το «χωνευτήρι» και κινείται μεταξύ Μπρούκλιν και Μανχάταν. Μεταξύ εβραϊσμού κι ερωτισμού, με διαλόγους λαμπρούς, με έντονο στίγμα Yiddish, αλλά και ισχυρή δόση μελαγχολικής μοναξιάς που διασταυρώνεται με κλεφτά βλέμματα επιθυμίας και γραπώνει την εικόνα. Η ταινία επιφανειακά είναι συμπαθητική κωμωδία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έργο με αποχρώσεις νεορεαλιστικές, προβεβλημένες στη σημερινή εποχή που καθηλώνουν και υπνωτίζουν μέσα από την αλήθεια της επαχθούς μοναξιάς της, που διακόπτεται από τις ντελικάτες και ρομαντικές κινήσεις του πρωταγωνιστή που εξασκεί ημι-επαγγελματικά τον έρωτα σε εποχή κρίσης. Ερωτας, που δε συνεπάγεται ότι τα «συμβαλλόμενα μέρη» είναι μαζί, αλλά, απλά ο ένας δίπλα στον άλλον. Μεταξύ ερωτισμού και εβραϊσμού ο «ψεύτικος» ή «ξεθωριασμένος» ζιγκολό, Φιοραβάντε κινείται στη σφαίρα της ζωής, με αισθήματα και λεπτότητα αντίστοιχη των ανθοκομικών του συνθέσεων.Πολυτεχνίτης ιταλικής καταγωγής ο Φιοραβάντε κάνει διάφορες δουλειές να επιβιώσει: Ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, λουλουδάς και τώρα ζιγκολό. Ο κολλητός του Μάρεϊ (ο Γούντι Αλεν σε ρόλο «τσατσάς»), επιτομή του Εβραίου μπιζναδόρου, του προμηθεύει, με το αζημίωτο, πλούσιες γυναίκες που ζητούν ερωτικές περιπέτειες. Ο Φιοραβάντε έλκει τις γυναίκες με την αξιοπρέπεια και τη σταθερότητά του, με τη εγγενή του ευαισθησία και την τέχνη του χορού και του μασάζ. Οι δουλειές πηγαίνουν περίφημα, αλλά μπαίνει αστάθμητη σφήνα ο κεραυνοβόλος έρωτάς του για τη νεαρή χήρα ραβίνου που στα πόδια της καταθέτει τα όπλα και την καρδιά του. Ο Φιοραβάντε ενδίδει στην ενστικτώδη πρόκληση να σπάσει τον κύκλο της απομόνωσής του, να πάρει πίσω τη ζωή του, να κάνει μια σχέση - μόνο με λόγια και βλέμματα - με τη χήρα του ραβίνου. Ομως απέναντί του ορθώνεται το τείχος της Χασιδικής εβραϊκής κοινότητας και ο Ντόβι, ένας υπερ-ορθόδοξος Εβραίος ερωτευμένος από πάντα, με τη χήρα...
Ο θεατής αναγνωρίζει το κυνικό και αδιέξοδο νόημα που η ταινία μεταφέρει ευθέως, της μοναξιάς στην εποχή μας, στο πεδίο των συναισθηματικών σχέσεων. Θεματική ουδόλως καινούργια στις ταινίες όπου εμφανίζεται ο Αλεν. Βαρύ το αίσθημα μοναξιάς που οι χαρακτήρες νομίζουν ότι αμβλύνουν βουτώντας άτσαλα σε περαστικές σχέσεις. Στο τέλος, όλοι συνεχίζουν την πεπατημένη της μοιραίας δυστυχίας. Κάποιοι, λόγω του δέους των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, όπως η χήρα (Βανέσα Παραντί) που αρνιέται τον έρωτα για τη θρησκεία ή κάποιοι άλλοι που απογοητεύονται από το μεγάλο πλατωνικό έρωτα. Ο λιγότερο δυστυχής στο φινάλε χωρίς διέξοδο μοιάζει να είναι ο Μάρεϊ, που θα συνεχίσει μάλλον να «κλείνει» ερωτικές συναντήσεις...
Παίζουν: Γούντι Αλεν, Τζον Τουρτούρο, Σάρον Στόουν, Βανέσα Παραντί, Σοφία Βεργκάρα, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2013)
Feeds
Το τραγούδι της καρδιάς μου 
