Το «Φάντομ» πετούσε στα τυφλά. Η πτήση χαμηλή, ακουμπούσε σχεδόν το κακοτράχαλο βουνό. Περίεργο. Οι αετοί πετούν ψηλά, το γέρμα τους είναι προμελετημένο, γιατί ο Στρατής και ο Νικόλας χαμηλώνουν τόσο; Από ανεμελιά, από αποκοτιά, ή γιατί απόστασαν, πετώντας συνεχώς ψηλά και γέρνουν, για να ξαποστάσουν; Η σύγκρουση, μοιραία. Σίδερα συντρίμμια, σκορπισμένα κορμιά.

Αλλοι 2 νεκροί αετοί των αιθέρων προστίθενται στη λίστα θανάτου της Αεροπορίας μας. Πολλές οι ελληνικές βουνοπλαγιές - στον Παρνασσό, στην Ορθυ, στον Ολυμπο στην Πάρνηθα - γεμάτες με γκρεμισμένα φτερά αεροπόρων μας. Γιατί;

Γι' αυτό δε γίνεται καλή συντήρηση στα μαχητικά αεροσκάφη, ούτε η κατάλληλη εκπαίδευση, ενώ η υπερεντατικοποίηση των πτήσεων, στον ανταγωνισμό των αιθέρων με τη «σύμμαχο - εχθρό μας», κουράζει πολύ και ταλαιπωρεί τους αεροπόρους μας. Αυτά είναι που φταίνε κι ας μην προσπαθήσουν πάλι οι αρμόδιοι να τα ρίξουν στους νεκρούς που δε μιλούν, κατηγορώντας τους ότι «παρήκουσαν τις εντολές και έπεσαν θύματα της τόλμης και της σιγουριάς τους».

Και πόσο υποκριτικοί και ψεύτικοι αποδεικνύονται τώρα οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης, μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, για δήθεν ομαλοποίηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Τι ομαλοποίηση είναι αυτή που απαιτεί συνεχείς πτήσεις μαχητικών αεροσκαφών, για την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας μας από τις απειλές μιας άλλης χώρας «σύμμαχό» της στο ΝΑΤΟ και οσονούπω «εταίρο» της στην ΕΕ;

Οι αετοί της Αεροπορίας μας είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να πεθάνουν στον αέρα, για να υπερασπίσουν την πατρίδα. Αλλά είναι άδικο, ντροπιαστικό και εγκληματικό να σκοτώνονται στη γη, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ξένων, που μάλιστα στρέφονται κατά της πατρίδας μας.