ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ - ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--

Τελικά οι διαβουλεύσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση της Αργεντινής και τους δανειστές της, που δεν μπήκαν στη διαδικασία «κουρέματος» χρέους το 2005 και το 2010, ολοκληρώθηκαν χωρίς συμφωνία τα ξημερώματα της Πέμπτης. Η αστική κυβέρνηση διαπραγματευόταν στη Νέα Υόρκη με εκπροσώπους αμερικανικών κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), NML Capital και Aurelius Management, αμερικανικά τραπεζικά ιδρύματα που δε συμμετείχαν στα προηγούμενα «κουρέματα», δηλαδή ανήκουν στο 7% των δανειστών που είχαν αργεντίνικα ομόλογα, αλλά δε δέχτηκαν να μειωθεί η αξία τους. Τώρα αυτά τα ιδρύματα, που χαρακτηρίζονται και «κοράκια» ή «γύπες» (που βέβαια είναι μια κανονικότατη λειτουργία στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος), ζητάνε περίπου 1,5 δισ. δολάρια, δηλαδή να πληρωθούν στο ακέραιο για ομόλογα που σήμερα έχουν υποτιμηθεί πλήρως, επιδιώκοντας να πάρουν πίσω μαζί με τους τόκους έως και 1.600%.

Η αργεντίνικη κυβέρνηση ήθελε να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους, επιμήκυνση αποπληρωμής και πρόσφερε σε αυτά τα... ευαγή ιδρύματα μέχρι και κέρδος 300%, ωστόσο ούτε αυτό έγινε δεκτό και έτσι, όπως λέγεται, η χώρα βαδίζει σε «ελεγχόμενη χρεοκοπία», αφού εμφανίζεται ν' αδυνατεί να πληρώσει το χρέος. Βεβαίως η χρεοκοπία είναι ήδη δεδομένη για το λαό που, παρά το διαφορετικό μείγμα αστικής διαχείρισης που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις των Κίρσνερ (αρχικά του προέδρου Νέστορ και στη συνέχεια μετά από το θάνατό του, της συζύγου του και σημερινής προέδρου Κριστίνα Φερνάντες), εξακολουθεί στην πλειοψηφία του να ζει σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Οι κυβερνήσεις αυτές στήριξαν το κεφάλαιο, προχώρησαν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και αναγνωρίζουν το χρέος της πλουτοκρατίας.

Η σημερινή εξέλιξη ουσιαστικά ξεκίνησε όταν στα μέσα του Ιούνη το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αρνήθηκε να εξετάσει μια τελευταία προσφυγή της Αργεντινής, επικυρώνοντας απόφαση του Εφετείου της Νέας Υόρκης που την καταδίκαζε να πληρώσει όλο το ποσό του χρέους - 1,5 δισ. δολάρια - και μάλιστα ταυτόχρονα με τους άλλους δανειστές που είχαν δεχτεί το «κούρεμα». Ετσι, με απόφαση του δικαστηρίου πάγωσαν και οι πληρωμές της Αργεντινής μέσω των τραπεζών Bank of New York και Citibank προς τους άλλους πιστωτές, ύψους 532 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, αφού η καθυστέρηση πληρωμής και των πιστωτών με τα «κουρεμένα» ομόλογα μπορεί να εγείρει τη λεγόμενη «ρήτρα για ίση μεταχείριση», δηλαδή και αυτοί να ζητήσουν στο ακέραιο τα ομόλογα.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής λέει ότι θέλει να πληρώσει τους πιστωτές με τα «κουρεμένα» ομόλογα, αλλά δεν την αφήνουν, και λέει ότι θα συνεχίσει τη διαπραγμάτευση με τα «κοράκια». Ταυτόχρονα όλη αυτήν την τακτική την εμφανίζει ως υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, ενώ πρόκειται για παζάρια και επιδίωξη συμβιβασμών που εξυπηρετούν και πάλι την αστική τάξη της χώρας, με το λαό να «πληρώνει το μάρμαρο». Η υπόθεση της Αργεντινής δείχνει στην πράξη το φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, το αδιέξοδο για τα λαϊκά στρώματα. Εξοδος από αυτόν το φαύλο κύκλο σημαίνει πάλη για κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων, για εργατική - λαϊκή εξουσία, και αυτό σημαίνει ριζικές ανατροπές, αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι απλά μιας κυβέρνησης, όπως κι αν αυτή αυτοπαρουσιάζεται.