«Είναι αλήθεια ότι όλοι οι γονείς έχουμε όνειρα για το παιδί μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών όμως βλέπουμε το όνειρο να απομακρύνεται και προσπαθούμε απλά να καλύψουμε τις στοιχειώδεις ανάγκες μας». «Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα και το παιδί σου. Πρέπει τώρα και εσύ να μπεις στον αγώνα». «Τα παιδιά μας μπορούν και πρέπει να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο, υπάρχουν οι δυνατότητες! Αρκεί εσύ να μην μείνεις μόνος σου, απ' έξω από το συλλογικό αγώνα για ζωή, μόρφωση και δικαιώματα».

Με αυτά τα λόγια, η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας καλεί τους γονείς να δυναμώσουν τους Συλλόγους Γονέων, να τους κάνουν «ζωντανό κύτταρο του σχολείου και της γειτονιάς», καθώς, εκτός των άλλων, φέτος είναι και εκλογική χρονιά για τους συλλόγους.

Η ΑΣΓΜΕ, με μία τετρασέλιδη ανοιχτή επιστολή, απευθύνεται προς τους γονείς, αναφέρεται στο θεσμικό και τον ουσιαστικό ρόλο του Συλλόγου Γονέων, τους καλεί να συμμετάσχουν ενεργά σε αυτόν.

Καθώς το «νέο» σχολείο που οικοδομείται επιφυλάσσει για τους γονείς και νέο ρόλο, η ΑΣΓΜΕ τονίζει, μεταξύ άλλων: «Οι σύλλογοι γονέων δεν γίνονται εργοδότες με κανένα τρόπο και για κανέναν λόγο! Οι σύλλογοι γονέων δεν είναι εταιρείες να μαζεύουν χρήματα από τους γονείς ή από χορηγούς για να καλύψουν τα κενά του κράτους. Δεν αναπτύσσουν εμπορική δραστηριότητα. Δεν είναι διαφημιστικά γραφεία για να προωθούν ιδιώτες και εμπόρους. Οι σύλλογοι γονέων ενημερώνουν τους γονείς για τις εξελίξεις και διεκδικούν (...) Αναπτύσσουν ποικίλες πολιτιστικές - μορφωτικές δράσεις για να ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ των γονιών χωρίς αποκλεισμούς. Οργανώνουν εκδηλώσεις - συζητήσεις για οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί τη λαϊκή οικογένεια. Στέκουν ασπίδα στα μορφωτικά, αλλά και τα συλλογικά δικαιώματα των μαθητών. Παίρνουν πρωτοβουλίες γνήσιας αλληλεγγύης για την ανακούφιση των πιο αδύναμων οικογενειών με πλήρη διακριτικότητα (...) Διεκδικούν από τους δήμους την πλήρη απόδοση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα, την κάλυψη των κτιριακών αναγκών των σχολείων, ελέγχουν τις σχολικές και δημοτικές επιτροπές για το λόγο αυτό».

Θυμίζει πως «πολλές φορές χάρη στο πείσμα και τη συλλογικότητα, τον ενωμένο αγώνα γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών, καταφέραμε να αναχαιτίσουμε τα σχέδιά τους, αναγκάσαμε κυβερνήσεις σε αναδίπλωση! ΤΩΡΑ ξέρεις ότι τίποτα δεν κερδίζεται για πάντα. Απαιτείται εγρήγορση και συνέχεια». Και σημειώνει ότι «όλοι όσοι μοχθούμε κάθε μέρα, όλοι όσοι δε φταίμε για την κρίση, όλοι όσοι μείναμε μακριά από τα μεγάλα φαγοπότια, έχουμε κοινό δρόμο. Τον δρόμο του αγώνα. Δεν μπορούμε να καλύψουμε αλλιώς τις ανάγκες τις δικές μας και των παιδιών μας (...) Είναι δύσκολος αλλά και ο μόνος ωραίος δρόμος που έχουμε μπροστά μας. Γιατί μπορεί να μας προστατεύσει από την άγρια επίθεση που δεχόμαστε, γιατί μπορεί να μας κρατήσει Ανθρώπους».