«Ο δρόμος της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάκαμψη, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες θυσίες από την εργατική τάξη προκειμένου αυτή να σταθεροποιηθεί. Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να ωφεληθούν. Πρέπει να είναι καθαρό. Αυτή η πολιτική δεν είναι από λάθος υπολογισμένη. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Ετσι και μόνο έτσι ξεπερνάει την κρίση του. Ετσι έχει ξεπεράσει ο καπιταλισμός όλες τις κρίσεις, με το αίμα της εργατικής τάξης και με πολέμους. Πρέπει, επίσης, να μην ξεχνάμε ότι οι κρίσεις είναι στο DNA του συστήματος και θα επανέρχονται όλο και πιο βαθιές, πιο οδυνηρές.

Γι' αυτό, λοιπόν, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεγελαστούν οι εργαζόμενοι με τα παραμύθια της κυβέρνησης ότι τελείωσαν οι θυσίες, ή του ΣΥΡΙΖΑ ότι φτάνει μια κυβερνητική εναλλαγή για να αλλάξει η ζωή μας. Χρειάζεται να ανοίξει η συζήτηση, ανάπτυξη για ποιον (...)

Μιλάμε για κήρυξη πολέμου. Δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό σημαίνει σχέδιο μάχης, σχέδιο δράσης, σημαίνει έτοιμη δύναμη για να τον φέρει σε πέρας, σημαίνει ολοκληρωμένη προετοιμασία.

Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου, για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας (...)

Τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με τις στρατηγικές της ΕΕ, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μηχανισμούς τους. Δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς συνεχείς ανατροπές στους συσχετισμούς δυνάμεων.

Χρειάζεται πιο στοχευμένη πάλη για την υπεράσπιση της ζωής και του βιοτικού επιπέδου των εργατικών και λαϊκών οικογενειών από τη μαζική φτώχεια και την εξαθλίωση, με μαζικούς αγώνες, συντονισμένους, με αλληλεγγύη, με κριτήριο όμως και γραμμή πάλης τις σύγχρονες ανάγκες. Ανάγκες που μπορεί να ικανοποιηθούν με βάση το συσσωρευμένο πλούτο που παράγεται, την τεχνολογική εξέλιξη που υπάρχει και που σήμερα τα καρπώνεται και τα εκμεταλλεύεται μια χούφτα ανθρώπων. Σε αυτόν το ρεαλισμό της ατομικής ιδιοκτησίας σίγουρα δεν μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Μόνο η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο σχεδιασμός της οικονομίας μπορούν να τις ικανοποιήσουν ρεαλιστικά.

Παράλληλα, χρειάζεται στοχευμένη πάλη για την άνοδο του επιπέδου ταξικής συνειδητοποίησης και οργάνωσης, για να ωριμάζουν οι συνθήκες όπου η εργατική τάξη θα διεκδικήσει την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.

Χρειάζεται κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο και προσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις τρικλοποδιές της αστικής τάξης (...)

Είναι ώρα ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Η ανάπτυξη που προσδοκούν προϋποθέτει την εξαθλίωση και την ανέχεια της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, τη δουλειά - σκλαβιά με μισθούς πείνας, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Απέναντι στην επίθεση κεφαλαίου και κυβέρνησης ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση του αγώνα, η αντίσταση στην επέκταση της ελαστικότητας και στη μείωση των μισθών, η κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, η υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων.

Να δυναμώσουμε την οργάνωσή μας παντού. Σε κάθε τόπο δουλειάς, στη γειτονιά.

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Να αποβάλουμε από τα σωματεία μας τους ξεπουλημένους και συμβιβασμένους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι κατακτήσεις στο παρελθόν έγιναν με αγώνες, με αίμα, με θυσίες. Από πάνω ποτέ και πουθενά δε δόθηκε τίποτα, από καμία κυβέρνηση. Υποχρεώθηκαν από τη λαϊκή πάλη. Και τώρα μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει. Μην περιμένεις σωτήρες.

Η απόφαση της συγκυβέρνησης να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή τροφοδότησε διαφόρων ειδών αποπροσανατολιστικά σενάρια και εκβιαστικά διλήμματα.

Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στη δύναμή τους και τους αγώνες τους, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την ανατροπή.

Την 1η Νοέμβρη να βουλιάξει η Αθήνα με εργάτες, με νεολαίους, με ανέργους, με επαγγελματοβιοτέχνες, με αγρότες, με συνταξιούχους διεκδικώντας τη ζωή που μας ανήκει και όχι τα ψίχουλα που θέλουν να μας μοιράσουν οι υπηρέτες του ρεαλισμού της ΕΕ και των καπιταλιστικών κερδών.

Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε μια ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Και μετά την 1η του Νοέμβρη στη βάση όλης αυτής της δουλειάς προετοιμαζόμαστε για μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις εκτιμώντας το μέγεθος της επίθεσης γενικά, κατά κλάδο, κατά χώρο δουλειάς με τις δυνάμεις του ταξικού κινήματος στην πρώτη γραμμή του αγώνα».