Σε φαινόμενα μη εφαρμογής δικαστικών αποφάσεων από την εκτελεστική εξουσία αναφέρθηκαν χτες οι δικαστικές ενώσεις της χώρας στη διάρκεια πανδικαστικής συγκέντρωσης - συνέντευξη Τύπου. Η πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος έκανε λόγο για απαξίωση των λειτουργών της Δικαιοσύνης που εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο και αναφέρθηκε σε δικαστικές αποφάσεις που δεν έχουν εφαρμοστεί, όπως οι αποφάσεις για να μη μειωθούν οι μισθοί αστυνομικών, στρατιωτικών, δικαστών κ.ά. Συνεχείς τροποποιήσεις νόμων, πολυνομία, φωτογραφικά νομοθετήματα χωρίς ενημέρωση των δικαστών είναι κάποια από τα προβλήματα που θίχτηκαν. Τέλος, επισημάνθηκαν 50 κενά στις οργανικές θέσεις στα Ειρηνοδικεία και τα μεγάλα κενά σε οργανικές θέσεις δικαστικών υπαλλήλων.

Χαιρετίζοντας την εκδήλωση, ο Θ. Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, αναφέρθηκε στην προσπάθεια να αποδοθούν αποκλειστικά στους δικαστές οι καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεων. Οπως τόνισε: «Η κυρίαρχη πολιτική και το ίδιο το σύστημα γεννά ολοένα και περισσότερες διαφορές. Για παράδειγμα, το φορολογικό σύστημα που, στον καπιταλισμό, λειτουργεί ως μέσο αναδιανομής πλούτου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και υπέρ του κεφαλαίου, σε περιόδους κρίσης, παίρνει τη μορφή της φοροεπιδρομής που βιώνει ο λαός τα τελευταία χρόνια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι φορολογικές διαφορές να πνίγουν τα διοικητικά δικαστήρια π.χ. με τις χιλιάδες προσφυγές κατά του αντιλαϊκού ΕΝΦΙΑ. Αλλες περιπτώσεις που οδηγούν στη σώρευση υποθέσεων στα δικαστήρια είναι η ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων ή της έλλειψης νομιμοποιητικών εγγράφων από τους μετανάστες κ.λπ.».

Οπως είπε, αν υπήρχε πραγματική πρόθεση για την επιτάχυνση και βελτίωση της απονομής της δικαιοσύνης, τότε οι κυβερνήσεις θα είχαν προχωρήσει στην πλήρωση και αύξηση των οργανικών θέσεων δικαστών και υπαλλήλων και στην κάλυψη των αναγκών για επαρκή και ασφαλή κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή.

Τόνισε, τέλος, ότι η πανδικαστική συγκέντρωση γίνεται σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. «Πτυχή της επίθεσης αυτής, είπε, αποτελούν και οι σχεδιασμοί για αντιδραστικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Οι παραπάνω εξελίξεις δεν είναι αποσπασμένες από τις βασικές επιλογές της ΕΕ. Αποτελούν εξειδίκευση σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, μέσα από διάφορα μνημόνια. Αναπόφευκτα αγγίζουν και τους δικαστές και τις οικογένειές τους». Οι δικαστές, τέλος, ανέφερε «δεν έχουν συμφέρον να σταθούν εχθρικά απέναντι στον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται για την επιβίωση, όταν το δίκιο του έρχεται να κριθεί ενώπιόν σας».