Συζητώντας την πείρα από τη δουλειά για το πανελλαδικό συλλαλητήριο, ενισχύεται στα σωματεία ολοένα και περισσότερο η πεποίθηση ότι με άλλον «αέρα» μπορεί να δοθεί πλέον η μάχη της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη.

«Τη Δευτέρα 3 του Νοέμβρη, από τα ξημερώματα, συνεργεία του συνδικάτου βρίσκονταν σε χώρους δουλειάς και στέκια ανέργων, συζητώντας με συναδέλφους για το πανελλαδικό συλλαλητήριο», λέει στον «Ριζοσπάστη» ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας και συνεχίζει:

«Από την πρώτη στιγμή, όλοι μας καταλάβαμε ότι κάτι έχει αλλάξει. Πρώτα και κύρια, στις πρώτες καλημέρες μεταξύ μας, στη συνέχεια μέσα από τις πρώτες επαφές, στα πρώτα πηγαδάκια με τους συναδέλφους. Οσοι συμμετείχαν βάζουν χέρι στους άλλους που δεν ήρθαν. Αυτοί ψάχνουν δικαιολογίες και υπόσχονται ότι στην απεργία δε θα λείπουν. Ειρωνείες και γέλια για τα ΜΜΕ που έθαψαν μια τέτοια λαοθάλασσα και σχόλια για το ρόλο τους».

Το καλό κλίμα δίνει τη δυνατότητα να πάει η συζήτηση ένα βήμα πιο πέρα: «Κυριαρχεί μια κουβέντα: Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, μπορούμε να τα καταφέρουμε, να ακουστούμε, να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις. Φτάνει πια, αρνούμαστε να ζήσουμε με τα ψίχουλα».

Για το από δω και πέρα ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης λέει: «Η επιτυχία του συλλαλητηρίου αποτυπώνεται στην αισιοδοξία που ξαναβρήκε καταφύγιο στα πρόσωπα εκατοντάδων συναδέλφων. Στις προτάσεις που πέφτουν βροχή για διάφορες παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις που πρέπει να κάνουμε. Για πρωτοβουλίες στην οργάνωσή μας που πρέπει να πάρουμε για να υπάρχει συνεχεία, για να γίνει η απεργία της 27ης Νοέμβρη δική μας απεργία. Να είναι μια άλλη απεργία που να "γράψει".

Προτάσεις από συναδέλφους που μέχρι πριν λίγες μέρες μας έλεγαν ότι δε γίνεται τίποτα. Ο,τι και να κάνουμε δε μαζεύεται ο κόσμος, δεν αντιδρά, ό,τι και να κάνουμε πάντα γίνεται ό,τι θέλει η τρόικα και η κυβέρνηση».

Το συλλαλητήριο ήταν η κορύφωση μιας δράσης που αφήνει παρακαταθήκη στο Συνδικάτο. «Το κλίμα δεν άλλαξε ως δια μαγείας, μόνο από το μοναδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, αυτό ήταν το επιστέγασμα», λέει ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης και εξηγεί: «Προηγήθηκε ένα δίμηνο δράσης που περιείχε παρεμβάσεις με δεκάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς, εργοστάσια και στέκια ανέργων, με συζήτηση, ποτέ αξιοποιώντας υλικά του ΠΑΜΕ με τα γενικά ζητήματα και πότε του Συνδικάτου εξειδικευμένα ανά περίσταση.

Πραγματοποιήσαμε δεκάδες συσκέψεις και Γενικές Συνελεύσεις στα παραρτήματα Πειραιά, Αθήνας, Ελευσίνας και Σαλαμίνας. Η συζήτηση και η ιδεολογική διαπάλη πλούσια, με το σχεδιασμό κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να μας πείσουν ότι από δω και μπρος πρέπει να ζούμε με ψίχουλα, να βρίσκεται στο επίκεντρο».

Για την οργάνωση της απεργίας, λέει: «Γίνεται αντιληπτό ότι ο πήχης μπροστά στην απεργία έχει ανέβει σημαντικά. Ηδη τα όργανα του Συνδικάτου συνεδριάζουν συζητώντας την πείρα του διμήνου δράσης και βγάζουν πρόγραμμα περιοδειών και συσκέψεων, με στόχο να συζητήσουμε άμεσα με όλους τους συναδέλφους με τους οποίους ήρθαμε σε επαφή όλο το προηγούμενο διάστημα και να δούμε τις δυνατότητες για νέο μεγαλύτερο άνοιγμα.

Βέβαια, με τους ίδιους όρους που σχεδιάσαμε την δουλειά μας το δίμηνο Σεπτέμβρη - Οκτώβρη, με όρους ανασύνταξης του κινήματος δηλαδή, θα πάμε και θα μετρήσουμε και την δουλειά μας και μπροστά στην απεργία. Το συνδικάτο μας, όμως, στο τέλος του μήνα πάει για αρχαιρεσίες, άρα συνδυαστικά με τους ίδιους όρους αξιοποιούμε όλες τις παρεμβάσεις για την μέγιστη δυνατή συσπείρωση όλων των μεταλλεργατών στο Συνδικάτο μας. Στα πλαίσια αυτά θα κινηθεί πιστεύουμε και η συζήτηση στην εκλογοαπολογιστική Συνέλευσή μας στις 19 Νοέμβρη στο ΕΚΠ».