Με το μέχρι τώρα Κανονισμό Ασφάλισης, το ΙΚΑ προϋπολόγιζε στην έναρξη του κάθε οικοδομοτεχνικού έργου τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων που απαιτούνταν για την κατασκευή του. Τα ελάχιστα ένσημα προϋπολογίζονταν με βάση έναν αντικειμενικό συντελεστή, που ήταν 1,35 ένσημα ανά τετραγωνικό μέτρο. Δηλαδή για 100 τετραγωνικά μέτρα οικοδομής, απαιτούνταν κατ' ελάχιστο 135 ένσημα. Ο συντελεστής 1,35 ανά τετραγωνικό μέτρο προέκυπτε από επιμέρους ποσοστά ανά φάση οικοδομικών εργασιών (μπετό, τοιχοποιία, σοβατίσματα, ελαιοχρωματισμοί, πλακάκια, περιβάλλων χώρος).

Οταν εφαρμόστηκε αρχικά, ο αντικειμενικός συντελεστής ήταν 1,5 ένσημο ανά τετραγωνικό μέτρο. Μειώθηκε όμως με παρέμβαση των εργοδοτών στα επίπεδα του 1,35 ανά τετραγωνικό μέτρο. Ο αντικειμενικός συντελεστής, αν και συνέβαλε όλα αυτά τα χρόνια στη βελτίωση της ασφάλισης των οικοδόμων και κατ' επέκταση στα έσοδα του ΙΚΑ, δεν έλυσε το πρόβλημα της ανασφάλιστης εργασίας, του πλιάτσικου των ενσήμων των οικοδόμων, που δούλευαν στις οικοδομές και δεν τους κολλούσαν τα ένσημα και που ο κατασκευαστής τα πουλούσε σε άλλους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και «εμπόριο» ενσήμων υπήρξε στον κλάδο της οικοδομής, με αγγελίες για πώληση ενσήμων στις εφημερίδες. Τέτοια φαινόμενα, η Ομοσπονδία και συνολικά τα συνδικάτα οικοδόμων τα έχουν καταγγείλει πολλές φορές.

Ούτε βέβαια ο συντελεστής αντιμετώπισε το πρόβλημα της ασφάλισης των πραγματικών ημερών εργασίας, που συνήθως ξεπερνούσαν τις ελάχιστες του αντικειμενικού συντελεστή. Ομως, όπως και για τους υπόλοιπους κλάδους, με ευθύνη των κυβερνήσεων, το ΙΚΑ δεν έκανε τίποτα γι' αυτό.

Οι έλεγχοι στους χώρους δουλειάς είναι ανύπαρκτοι. Εδώ και χρόνια οι αποφάσεις των αρμόδιων επιτροπών του ΙΚΑ, που απέρριπταν γραπτές καταγγελίες οικοδόμων για μη επικόλληση ενσήμων, πολλαπλασιάστηκαν, με την τεκμηρίωση ότι έχουν καλυφτεί τα ελάχιστα ένσημα που προβλέπονταν ή απαιτώντας (!) από τον εργαζόμενο επιπλέον αποδείξεις για την απασχόλησή του, πέραν των συγκεκριμένων μαρτύρων, που συνήθως είναι συνάδελφοι στο χώρο δουλειάς ή κάποιοι που γνώριζαν την απασχόλησή του. Στην πράξη δηλαδή, το ΙΚΑ καταργούσε τη βασική αρχή ασφάλισης «κάθε μέρα δουλειάς και μέρα ασφάλισης», χάνοντας με αυτόν τον τρόπο έσοδα και οι οικοδόμοι την ασφάλισή τους.

Συνέπεια όλων αυτών και των συνεχόμενων απαιτήσεων των μεγαλοεργοδοτών ήταν να φτάσουμε στις αρνητικές αλλαγές που γίνονται σήμερα, οι οποίες θα χειροτερεύσουν την ασφάλιση των οικοδόμων και σε πολλές περιπτώσεις θα την μετατρέψουν σε κοινή ασφάλιση ή και ανύπαρκτη, παρόλο που θα έχουν εργαστεί.