Επιβεβαιώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιάσει το «νήμα» της αντιλαϊκής πολιτικής από εκεί που το έχει αφήσει η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Δραγασάκης, μιλώντας χτες στον «Αθήνα 9.84», υπονόησε παράταση του προγράμματος, σπεύδοντας να καλλιεργήσει το άλλοθι για τη μετεκλογική τους στάση με διαμαρτυρίες για τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια που θα έχουν στη διάθεσή τους για να ολοκληρώσουν τις συζητήσεις με την τρόικα.

Στην ερώτηση «αν σας ζητηθεί κάποια παράταση του προγράμματος, μέχρι να δούμε πού θα καταλήξει η δική σας διαπραγμάτευση, μπορεί να τη δεχτείτε;», ο Γ. Δραγασάκης απάντησε: «Χρόνος για διαπραγμάτευση θα χρειαστεί. Και πρέπει, μέχρι τον Ιούλιο το αργότερο, να έχουν κλείσει οι συμφωνίες, γιατί έχουμε ένα ομόλογο της ΕΚΤ και, αν δεν πληρωθεί, θα υπάρξει πρόβλημα. Εμείς δε θέλουμε να δημιουργήσουμε κρίση αλλά δεν πρέπει πίσω από αυτό το πρόβλημα να κρύψουμε άλλα προβλήματα. Διότι ορισμένοι, εκ του πονηρού, μας ρωτούν αν θα εφαρμόσουμε εμείς -είτε με τη μέθοδο της παράτασης- το πρόγραμμα... Ο ΣΥΡΙΖΑ στα διαδικαστικά θέματα, με τα αρμόδια όργανά του, θα τοποθετηθεί, εφόσον χρειαστεί...».

Μια «γεύση» του τι περιμένει το λαό δίνει και η απάντησή του σχετικά με τη φορολογική πολιτική που θα εφαρμόσουν, στην οποία επεσήμανε ότι άμεση επιδίωξή τους θα είναι η είσπραξη των ήδη θεσμοθετημένων φορολογικών συντελεστών προκειμένου να εξοικονομηθούν πολύτιμοι πόροι.

Επανέλαβε, φυσικά, πως βασικός στόχος τους παραμένει η διευθέτηση του χρέους για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα, στηριγμένης και απ' τον κρατικό κορβανά. Μάλιστα, δήλωσε ότι σημασία έχει ο στόχος. «Το κούρεμα είναι ένας τρόπος απομείωσης του χρέους. Να δούμε το στόχο, όχι το μέσο. Στόχος είναι να φτάσουμε σε ένα βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο χρέος, το οποίο να μην εμποδίζει την ανάπτυξη... Δεν αποκλείουμε κανένα μέσο, τα βλέπουμε αθροιστικά. Δηλαδή, η επιμήκυνση έχει τη σημασία της βεβαίως...», ανέφερε.

Ακόμα πιο αποκαλυπτικός φέρεται να είναι σε συνέντευξή του στο κοινοτικό δελτίο Europolitics, αποσπάσματα της οποίας αναδημοσίευσαν χτες ελληνικά ΜΜΕ. Ο Γ. Δραγασάκης δηλώνει ότι «αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος, θα αναζητήσουμε μια λύση για το χρέος αποκλειστικά ελληνική». Σε ερώτηση αν είναι έτοιμος να εγκαταλείψει τη λογική που βασίζεται στο πρωτογενές πλεόνασμα, επισημαίνει: «Οχι, το πρόγραμμά μας προβλέπει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και ένα ρεαλιστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Οποιο και αν είναι το επίπεδο του πλεονάσματος, θέλουμε να το διοχετεύσουμε -σε βάθος χρόνου- στις δημόσιες επενδύσεις, παρά στους πιστωτές»!

Χαρακτηριστικό είναι και το σημείο όπου ο Γ. Δραγασάκης αναπαράγει την κινδυνολογία που ενδεχομένως χρειαστεί στον ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα, αν αυτός είναι που θα κληθεί να τα πάρει. Οπως λέει «αν δεν έχουμε συμφωνία ως τον Ιούλιο, θα έχουμε πρόβλημα... Αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο και δεν έχουμε καταλήξει σε συμφωνία, δε θα είμαστε σε θέση να τους πληρώσουμε. Στη συνέχεια, θα έχουμε πιθανότατα κρίση».

Στο μεταξύ, ο Αλ. Τσίπρας, σε άρθρο του στην ισπανική εφημερίδα «EL PAIS», στο όνομα του νέου και άφθαρτου που τάχα έρχεται στην Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο, αναπαράγει παλιές και φθαρμένες μεθόδους δημαγωγίας του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης, υποσχόμενος ...αλλαγή στην ΕΕ, αξιοπρέπεια, δημοκρατία και άλλα τέτοια.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε πως η αναβάθμιση του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διαχείριση θα αποτελέσει την «αφετηρία για τον αναπτυξιακό συντονισμό των πολιτικών μας».

Επικρότησε, δε, κινήσεις της ΕΚΤ, λέγοντας ότι «η πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης είναι μία από τις προτάσεις για τη συλλογική και βιώσιμη έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση. Εάν υιοθετηθεί θα είναι ευπρόσδεκτη, έστω και με μια τόσο μεγάλη καθυστέρηση. Για να είναι, όμως, αποτελεσματική θα πρέπει να ανταποκρίνεται πλήρως στην αποστροφή του Μάριο Ντράγκι: "ό,τι κι αν χρειαστεί". Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ευρείας κλίμακας, χωρίς προϋποθέσεις και εξαιρέσεις. Δηλαδή, να περιλαμβάνει όλες τις χώρες που την έχουν ανάγκη».

Εσπευσε, ωστόσο, να συμπληρώσει, διαμηνύοντας στο κεφάλαιο την προθυμία του να διεκδικήσει μέτρα στήριξης των κερδών του αλλά και στην ΕΕ την υπακοή του στους κανόνες της: «Αλλά η νομισματική πολιτική δεν μπορεί από μόνη της να αναλάβει το βάρος της ανάπτυξης. Χρειαζόμαστε επειγόντως: Επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, σε όποιες χώρες της Ευρωζώνης είναι εφικτό σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς. Ευρωπαϊκό "New Deal", δηλαδή, ισχυρή, ευρωπαϊκή χρηματοδότηση αναπτυξιακών προγραμμάτων ευρείας κλίμακας και με υψηλή προστιθέμενη αξία και ένα πλάνο τόνωσης της βιομηχανίας με έμφαση στις ευρωπαϊκές οικονομίες με ιδιαίτερα υψηλή ανεργία. Ελάφρυνση του βάρους του χρέους».