Το χρονικό των επεμβάσεων στα Βαλκάνια φαίνεται να έχει μόνον αρχή. Το δε αιματοβαμμένο ντόμινο πολέμων, κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών κρίσεων σταματά μόνον προσωρινά. Τα σχέδια των ιμπεριαλιστών δεν είναι ούτε αδιόρατα, ούτε φανταστικά. Απειλούν με κλυδωνισμό τα Βαλκάνια απ' άκρη σ' άκρη, μέχρις αυτά μορφοποιηθούν σε ευκολοχειραγωγήσιμα προτεκτοράτα... Ο εφιάλτης φωλιάζει και γιγαντώνει στο μαλακό υπογάστριο των λαών της Ευρώπης με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Εχοντας υπόψη μας πως τα επεμβατικά και ανατρεπτικά - για την ειρήνη και τη σταθερότητα - σχέδια των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ άρχισαν με την ανατροπή της ΕΣΣΔ, ας θυμηθούμε:

- Το 1991 το Κοινοβούλιο της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης αποφασίζει την κήρυξη ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας και την οριστική απομάκρυνσή της από την Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, υπό το πρόσχημα πως ο τότε Σέρβος Πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς επρόκειτο να προσαρτήσει εδάφη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στη Δημοκρατία της Σερβίας... Το χειμώνα της ίδιας χρονιάς αρχές της επόμενης (1992), και αφού οι γερμανικές - και άλλες ευρωπαϊκές ή και αμερικανικές - πολεμικές βιομηχανίες είχαν εξοπλίσει μέχρι τα αυτιά τους Κροάτες και Βόσνιους μουσουλμάνους, η ΕΕ - με πρωταγωνιστικό το ρόλο της Γερμανίας - αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κροατίας, της Σλοβενίας και της Βοσνίας... Και αρχίζει «αίφνης» ο πολεμικός χορός στα Βαλκάνια...

Το 1992 οι πολεμικές συγκρούσεις - σφαγές, πρόσφυγες, δυστυχία - εντείνονται και ο ΟΗΕ καθορίζει τέσσερις φύλακες «ασφαλείας» σε ισάριθμες περιοχές της Κροατίας, στέλνοντας αρχικά κάπου 14.000 κυανόκρανους. Το 1993 λαμβάνει τα ίδια μέτρα («θύλακες ασφαλείας»...) σε Σαράγεβο, Γκόραζντε και Σρεμπένιτσα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Το 1994 οι θηριωδίες από κάθε εμπόλεμη πλευρά εντείνονται, με τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ να εναλλάσσουν τις απειλές με τους απεσταλμένους αυτών ή του ΟΗΕ. Ωσπου το 1995 τα διπλωματικά πήγαινε-έλα των διαφόρων απεσταλμένων μετουσιώνονται σε βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ κατά των Σερβοβόσνιων, αφού προηγουμένως η τυπική εντολή έχει ανατεθεί στον τότε ΓΓ του ΟΗΕ.

Το Νοέμβρη του 1995 υπογράφεται η διαβόητη συνθήκη στο Ντέιτον του Οχάιο, με τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ να αναδεικνύεται σε αστέρα «τρομοδιπλωματίας»...

Το 1996, και μετά από τις πιέσεις των ΗΠΑ, συγκροτείται το ειδικό δικαστήριο του ΟΗΕ για την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Οι υπογραφές στη Συνθήκη του Ντέιτον δεν προλαβαίνουν να στεγνώσουν και οι αμερικανικές, γερμανικές, μεταξύ άλλων, μυστικές υπηρεσίες είχαν ήδη αρχίσει να κατασκευάζουν στα «θερμοκήπιά» τους τη βόμβα του ΟΥΤΣΕΚΑ, στρατολογώντας, χρηματοδοτώντας και εκπαιδεύοντας λαθρεμπόρους ναρκωτικών, μαστροπούς, απλούς μισθοφόρους.

Από τα τέλη του 1997 αρχές 1998 η δράση του ΟΥΤΣΕΚΑ στο Κοσσυφοπέδιο γίνεται ολοένα και πιο αισθητή. Μέχρι το Μάη του '98, ο τότε Πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς έχει πέσει για τα καλά στην παγίδα Αμερικανών, ΝΑΤΟικών και Ευρωπαίων, ενώ τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ απειλεί: «Αν τελικώς γίνει η επέμβαση της Δύσης, αυτή θα γίνει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ»!

Το Γενάρη του '99 έχουμε τις διάτρητες «ειρηνευτικές συνομιλίες» στο Ραμπουγέ της Γαλλίας, όπου οι Γιουγκοσλάβοι καλούνται να προσυπογράψουν τη μετατροπή της χώρας (και όχι μόνον του Κοσσυφοπεδίου) σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο! Στις 24 του Μάρτη '99 αρχίζουν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ κατά του Βελιγραδίου για 78 μέρες...

Τον Ιούνη της ίδιας χρονιάς οι ΝΑΤΟικές στρατιές βηματίζουν στο Κοσσυφοπέδιο και η επαρχία μετατρέπεται σε προτεκτοράτο και υβρίδιο «ανεξάρτητου κρατιδίου» με την παράλληλη εθνοκάθαρση των Σέρβων και άλλων μειονοτήτων.

Το φθινόπωρο του 2000 οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ στρατολογούν και εκπαιδεύουν τη σερβική αντιπολίτευση μέχρι την άνοδό της στην εξουσία και το διωγμό του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Παράλληλα, στη Νότια Σερβία δρα ο κλώνος του ΟΥΤΣΕΚΑ υπό την ονομασία «Απελευθερωτικός Στρατός Πρέσεβο Μεντβέγια Μπουγιάνοβατς»...

Το Γενάρη του 2001 ο «Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός» εξαπολύει τις πρώτες επιθέσεις του στο έδαφος της ΠΓΔΜ. Οι συγκρούσεις φουντώνουν και σταματούν «αίφνης» το Μάρτη για μερικές βδομάδες. Οι αυτονομιστές ανασυγκροτούνται και επανεξοπλίζονται και ξαναχτυπούν τον Απρίλη, ζητώντας την πολιτική αναγνώρισή τους και την ενσωμάτωσή τους στους θεσμούς της ΠΓΔΜ.

Οι αρχές των Σκοπίων αδυνατούν να προβούν στα αυτονόητα, κάτω από τις συστάσεις ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ για αυτοσυγκράτηση... Σήμερα, τα πολιτικά κόμματα με το πιστόλι στον κρόταφο προσπαθούν να «παγώσουν» τον εμφύλιο πόλεμο με τη «χείρα βοηθείας» του ΝΑΤΟ!