Η κυβέρνηση με το πακέτο Γιαννίτση θέλει να προχωρήσει στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος. Ετσι κι αλλιώς το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα αστικό και υπηρετεί από τη φύση του τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ενάντια στην εργατική τάξη, και γι' αυτό φυσικά έχει την υποστήριξη, με όλα τα μέσα, της ολιγαρχίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ομως το γεγονός αυτό, ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση, μήπως σημαίνει πως υπάρχει πολιτικό δίλημμα για την κυβέρνηση, «ποια συμφέροντα να ικανοποιήσει»; Οχι, σε καμία περίπτωση. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολιτικό δίλημμα. Θα επιμείνει ως το τέλος στην επιβολή της πολιτικής της για την ασφάλιση, με ελιγμούς βέβαια, και αυτό έγινε φανερό αμέσως μετά τις κινητοποιήσεις. Ολα τα κυβερνητικά στελέχη έκαναν δηλώσεις όχι για αλλαγή πολιτικής, αλλά «ότι έγιναν λάθος χειρισμοί» - χειρισμοί μόνο.

Ο κ. Σημίτης στις 31 του Μάη στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σταθερά και αταλάντευτα στο πρόγραμμά της για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Σημασία έχει το «σταθερά και αταλάντευτα» για τους βιομηχάνους, που σημαίνει όχι υποχωρήσεις απέναντι στο λαό. Ο κ. Σημίτης διαβεβαίωσε την αστική τάξη ότι μπορεί να κοιμάται ήσυχη... και η τύχη της να δουλεύει για το ασφαλιστικό.

Και η ηγεσία του ΣΕΒ δήλωσε με νόημα - με αποδέκτες την κυβέρνηση και την ηγεσία της ΝΔ βασικά, αλλά και όλους όσοι αντικειμενικά έχουν ρόλο ΣΥΝεταίρου σ' αυτή την πολιτική - ότι απαιτείται «κοινωνική συναίνεση», δηλαδή η ασφαλιστική αναδιάρθρωση να έχει και την υπογραφή των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

'Η μήπως είναι ένα απλό ζήτημα το ασφαλιστικό, που μπορεί να το παρακάμψει, έτσι ώστε να τα έχει καλά και με το κεφάλαιο και με το λαό; Η αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού αποτελεί ζωτικό και μεγάλων διαστάσεων ζήτημα για το κεφάλαιο, για τα κέρδη του. Οπως και για την Ευρωπαϊκή Ενωση στα πλαίσια του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Ο κ. Ντελόρ είχε δηλώσει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται, για να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό ΗΠΑ και Ιαπωνίας, εργασιακές σχέσεις τύπου Ταϊβάν και ασφαλιστικό σύστημα τύπου ΗΠΑ, στις οποίες κυριαρχεί η ιδιωτικοποίηση, η ανταποδοτικότητα και ένα μέρος των εργαζομένων δεν έχει καθόλου ασφάλιση.

Το κεφάλαιο στην Ελλάδα, επίσης, κάνει μεγάλα όνειρα και σχέδια για την εκμετάλλευση και καταλήστευση, ακόμα μεγαλύτερη, των αποθεματικών και της περιουσίας των ταμείων - κι εδώ γίνεται λόγος για πολλά τρισ. -που τα βλέπουν να «επενδύονται» στο Χρηματιστήριο, δηλαδή να καταλήγουν στις τσέπες των μεγάλων επιχειρήσεων. Και η περιουσία τους να «κεφαλαιοποιείται» κι αυτή με τη μορφή «ΑΕ Διαχείρισης» και να μπαίνει στην «αγορά», πάλι στις τσέπες τους.

Εδώ, με δυο λόγια, πρόκειται για μεγάλο φαγοπότι, για τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της ολιγαρχίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων. Εδώ η ταξική πάλη γίνεται ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Ηδη ο κ Σημίτης είπε ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να μειώσει, όχι τις συντάξεις γενικά, αλλά μόνο τις κατώτερες και συζητάει την ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης. Αρκεί όμως αυτό για ασφάλιση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες;

Αυτή η συνέχιση του αγώνα και η βαθύτερη ταξική του συνειδητοποίηση αποτελεί κυρίως ένταση της δράσης των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αλλά και όλων όσοι συνειδητοποιούν, έστω και από ταξικό ένστικτο, την αναγκαιότητα της πάλης για δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.

Οσο για την πλειοψηφία των ηγεσιών των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ: Οι μεγάλες κινητοποιήσεις τους έδωσαν εντολή συνέχισης του αγώνα. Παρ' όλα αυτά δε συνεχίζουν. Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ υποχρεώθηκαν από τη δράση του ΠΑΜΕ, των επιτροπών αγώνα, αλλά και από τη συμμετοχή σημαντικά μεγάλων τμημάτων του λαού στις κινητοποιήσεις να κινούνται με συγκεκριμένη ταχτική. Και σε παράλληλη πορεία με την κυβέρνηση κάνουν ελιγμούς για να εκτονωθεί βαθμιαία το κίνημα, να καθίσουν στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου» και να «τα βρουν» με το ΣΕΒ, τον κοινωνικό εταίρο, και το κράτος, ενάντια στα εργατικά συμφέροντα.