Ορους απαράδεκτους και προσβλητικούς για εργαζόμενους θέτει επιχείρηση της Λάρισας προς τους υποψήφιους για πρόσληψη. Οι επιχειρηματίες δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα και καμιά κατάκτηση της εργατικής τάξης. Απαιτούν δουλιά από τον εργαζόμενο όπου, όπως και για όσο «γουστάρει» ο εργοδότης και επιχειρούν να τον έχουν «δεμένο χειροπόδαρα» εντός και εκτός επιχείρησης
Στα χέρια μας περιήλθε μια τέτοια σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, την οποία υποχρεούνται να υπογράψουν όσοι θα ήθελαν να προσληφθούν στην εταιρία «ALFA WOOD ΑΕΒΕ» της Λάρισας. Αν διαβάσει κανείς τους όρους που θέτει η εταιρία στους υποψήφιους για πρόσληψη, θα «φρίξει».
Με το άρθρο 3 της προτεινόμενης σύμβασης, η εταιρία απαιτεί:
Παρακάτω, στο άρθρο 9, ρητώς και σαφώς σημειώνεται ότι «ο εργαζόμενος θα παρέχει τις υπηρεσίες του χωρίς καμιά άλλη πρόσθετη αμοιβή, εκτός εκείνων που λεπτομερώς και αμοιβαίως συμφωνούνται στην παρούσα σύμβαση». Για να μην υπάρξουν «προσμονές» και «παρεξηγήσεις», στο άρθρο 10, επισημαίνεται ότι «τα χρηματικά δώρα καλής απόδοσης ή άλλα βραβεία παραγωγής (πριμ), θα χορηγούνται από ελευθεριότητα του εργοδότη, όχι τακτικά και ομοιόμορφα, αλλά μόνο οσάκις αυτός κρίνει, κατά την ελεύθερη βούλησή του...» και τονίζεται, στο επόμενο άρθρο 11, ότι «καμιά υπερωριακή ή άλλη απασχόληση, πέραν της κανονικής, δε θα δικαιολογείται χωρίς έγγραφη εντολή του εργοδότη».
Οι παραπάνω όροι που τίθενται είναι φανερό ότι απευθύνονται σε υποψήφιους οι οποίοι θα «χρησιμοποιούνται» όπου, όπως και για όσο «γουστάρει» το «αφεντικό». Ο,τι δηλαδή συνέβαινε και με τους δούλους και η διαφορά είναι ότι οι δούλοι της αρχαιότητας αμείβονταν σε είδος - φαΐ, νερό, ένδυση κ.ά. - ενώ οι εργαζόμενοι της σύγχρονης Ελλάδας πληρώνονται σε δραχμές και οσονούπω σε Ευρώ.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι όροι που αφορούν στις συνθήκες εργασίας. Είναι και οι πρόσθετοι, οι οποίοι σχετίζονται με διάφορα συμφέροντα και επιδιώξεις της εταιρίας, που υποχρεούται να υπερασπίζεται ο εργαζόμενος όχι μόνο όταν εργάζεται σ' αυτή, αλλά και όταν απολυθεί ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο αποχωρήσει, απ' αυτή! Να τι σημειώνεται, σχετικά, στο άρθρο 12 της εν λόγω προτεινόμενης σύμβασης: «Ο εργαζόμενος υποχρεούται να διαφυλάττει επιμελώς (σ.σ. αυτό το «επιμελώς» είναι υπογραμμισμένο!) τα απόρρητα έγγραφα και πληροφορίες του εργοδότη. Να μην ανακοινώνει σε ετέρους τρίτους τα μυστικά, τα αναφερόμενα εις την εργασία και την εν γένει επιχείρηση του εργοδότη...».
Στο άρθρο 14 υπογραμμίζεται: «Ομοίως συμφωνείται ανεπιφύλακτα ότι ο εργαζόμενος μετά τη, με οποιονδήποτε τρόπο και για οιονδήποτε λόγο, αποχώρησή του από την εργοδότρια εταιρία, είτε οικειοθελώς, είτε κατόπιν καταγγελίας της σύμβασης αυτής εκ μέρους του, ή εκ μέρους της εργοδότριας εταιρίας, απαγορεύεται να εργαστεί σε άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση για χρονικό διάστημα δυο (2) ημερολογιακών ετών, από της ημερομηνίας της αποχώρησής του, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο εργαζόμενος έχει, αφ'ενός μεν πρόσβαση και σαφή γνώση απορρήτων στοιχείων, τεχνικών και οικονομικών, αφ' ετέρου, λόγω της απειρίας του, θα δεχτεί εντός της επιχείρησης δαπανηρή εσωτερική εκπαίδευση, που θα βαρύνει αποκλειστικά και μόνο την εργοδότρια εταιρία. Ομοίως απαγορεύεται, μετά την αποχώρηση του εργαζόμενου, με τις ίδιες παραπάνω δεσμεύσεις, η αξιοποίηση του πελατολογίου ή οποιασδήποτε εσωτερικής πληροφορίας της εργοδότριας εταιρίας, με οποιοδήποτε τρόπο και για οποιοδήποτε προϊόν, ή εμπόρευμα από μέρους του εργαζόμενου άμεσα, ή έμμεσα διά τρίτου παρεμβαλλόμενου ατόμου, ή εταιρίας».
Στο άρθρο 15 συμπληρώνεται ότι «η οικειοθελής αποχώρηση του εργαζόμενου γίνεται ελεύθερα, εκτός και εάν υπάρχουν σε εξέλιξη επενδυτικά, ή άλλα projects του εργοδότη, στα οποία συμμετέχει ενεργά ο εργαζόμενος. Σε κάθε περίπτωση, ο εργαζόμενος οφείλει να γνωστοποιήσει εγγράφως στην εταιρία τη θέλησή του περί αποχώρησης, τηρώντας προθεσμία τριών (3) ημερολογιακών μηνών, εκτός εάν ο εργοδότης συναινέσει διαφορετικά», ενώ στο επόμενο άρθρο 16 αναφέρεται ότι «ο εργαζόμενος δηλώνει ρητά ότι δεν έχει υποβάλει, ούτε πρόκειται να υποβάλει αίτηση για διορισμό του σε υπηρεσία του Ελληνικού Δημοσίου ή ΝΠΔΔ».
Τέλος - και για να «έχει δεμένο το γάιδαρό της» η εταιρία - στο τελευταίο άρθρο της σύμβασης, στο 17, σημειώνεται: «Συμφωνείται ελεύθερα ότι σε περίπτωση παραβιάσεως των ανωτέρω όρων (12), (14), (15) και (16), ο εργαζόμενος οφείλει εις την εργοδότρια εταιρία ως αποζημίωση το ποσό των δραχμών 1.000.000 (ένα εκατομμύριο), εκτός εάν η εργοδότρια εταιρία συναινέσει και παραιτηθεί εγγράφως από τη ρήτρα αυτή. Η ως άνω ρήτρα επαυξάνεται ετησίως κατά 20%, αρχής γενομένης από την ημερομηνία συμπλήρωσης ενός ημερολογιακού έτους από την ημερομηνία υπογραφής του παρόντος».
Είναι φανερό ότι η εν λόγω εταιρία και γενικότερα οι επιχειρηματίες έχουν «ξεσαλώσει» και απαιτούν να πάρουν ό,τι κι όσο θέλουν, χωρίς να δίνουν τίποτε και πουθενά. Βεβαίως, «βρίσκουν και τα κάνουν», καθώς εκμεταλλεύονται:
Αλλά «οι καιροί αλλάζουν» και «θα 'ρθει η ώρα της Νέμεσης». Το ταξικό εργατικό κίνημα αναθαρρεύει - το έδειξαν οι κινητοποιήσεις για το «Ασφαλιστικό» - και μαζί με το κίνημα των άλλων λαϊκών στρωμάτων θα συνενωθούν σ' ένα Λαϊκό Μέτωπο, ικανό ν' αλλάξει την κοινωνία, ν' ανοίξει νέους δρόμους για το μέλλον της Ελλάδας. Και τότε «ο καθένας θα μπει στη θέση του και θα σταθεί στη γωνιά του»...