Σε μία προσπάθεια να αποδείξει πως η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», ο αστικός εκσυγχρονισμός που επιχειρήθηκε από μερίδα της αστικής τάξης, είναι ένα ...πετυχημένο παράδειγμα «κοινωνικής συναίνεσης» (δηλαδή, στην ουσία ταξικής συνεργασίας), η νορβηγική επιτροπή που απονέμει τα Νόμπελ Ειρήνης αποφάσισε να δώσει το φετινό βραβείο στο λεγόμενο «κουαρτέτο» των οργανώσεων, «που καθοδήγησε τον εθνικό διάλογο στην Τυνησία, για την αποφασιστική συμβολή του στην οικοδόμηση μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας μετά την Επανάσταση του Γιασεμιού το 2011». Αυτός ο «εθνικός διάλογος» της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Τυνησίας, της Ενωσης εργοδοτών «Utica», της τυνησιακής «Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» (LTDH) και της Δικηγορικής Ενωσης Τυνησίας γίνεται, ωστόσο, με δεδομένο το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, παρά την «αλλαγή» από το καθεστώς του Μπεν Αλι. Και η εργατική τάξη της Τυνησίας εξακολουθεί να υποφέρει από αυτή τη βαρβαρότητα. Το Νόμπελ Ειρήνης 2015 συνοδεύεται με το ποσό περίπου 1 εκατ. δολαρίων, που θα πάρουν τα μέρη όχι βέβαια γιατί κοντράρουν το σύστημα εκμετάλλευσης. Το συγκεκριμένο «βραβείο ειρήνης» έχει πάντα σκοπιμότητα και ανάλογα τη συγκυρία. Χαρακτηριστικά, το 2009 απονεμήθηκε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπ. Ομπάμα, και μάλιστα για τις ...καλές του προθέσεις, που στη συνέχεια έγιναν συνέχιση του αιματοκυλίσματος των λαών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενδεχομένως με άλλη τακτική.