Η εφαρμογή του μνημονίου είναι «η μόνη ρεαλιστική προσέγγιση» για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου...

Τα παραπάνω σημειώνονται στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του ΣΕΒ, με τους εγχώριους βιομηχάνους να εστιάζουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, προοπτική που συνδέεται με τη διαμόρφωση του νέου «παραγωγικού προτύπου», στη γραμμή του εξαγωγικού προσανατολισμού, της προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων και των μαζικών αναδιαρθρώσεων σε κλάδους και τομείς της οικονομίας.

Στο δελτίο του ΣΕΒ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Για πολλές δεκαετίες, το παραγωγικό πρότυπο στην Ελλάδα ευνοούσε τις παραδοσιακές δραστηριότητες και κλάδους που παράγουν κυρίως υπηρεσίες και για την εγχώρια αγορά χωρίς την πίεση του διεθνούς ανταγωνισμού». Σε αυτό το πλαίσιο, οι εγχώριοι βιομήχανοι τονίζουν ότι οι εν λόγω «παραδοσιακοί» κλάδοι είναι «χαμηλής παραγωγικότητας» και ακόμη ότι «η επιβίωσή τους συναρτάται με την ύπαρξη μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και υψηλού δανεισμού από το εξωτερικό».

Παράλληλα, αναφέρεται πως θα πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η υφιστάμενη ανταγωνιστική παραγωγική βάση που «εμπλουτίζει σε κρίσιμα σημεία το χάρτη παραγωγής της χώρας, για την ανάταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας και την παραγωγή πιο σύνθετων, διεθνώς ανταγωνιστικών προϊόντων». Ενδεικτικά αναφέρονται η κλωστοϋφαντουργία, τα μέταλλα, υλικά όπως το τσιμέντο, τα πλαστικά, χημικά, καλλυντικά και φάρμακα, η βιομηχανία και παραγωγή τροφίμων.

Επιπλέον, χαρακτηρίζουν το συλλογικό συμφέρον του εγχώριου κεφαλαίου ως «απόλυτη εθνική προτεραιότητα» (!), λέγοντας ότι οι «κλάδοι έντασης ενέργειας απειλούνται από την υπερβολική φορολόγηση της ενέργειας για βιομηχανική χρήση»...

Σε κάθε περίπτωση, προτεραιότητα είναι η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, με κατεύθυνση την ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού. Μάλιστα, ως ενδεικτικό παράδειγμα αναφέρεται η ανάπτυξη μονάδων μεταποίησης γύρω από το διαμετακομιστικό άξονα ΟΛΠ - ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

«Μια μεγάλη μεταστροφή της οικονομίας σε δραστηριότητες κατά κύριο λόγο παραγωγικές, κατά κύριο λόγο εξωστρεφείς, κατά κύριο λόγο υψηλής προστιθέμενης αξίας και κατά κύριο λόγο κατάλληλες να αξιοποιήσουν το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η χώρα μας».

Αυτή είναι η γραμμή της συγκυβέρνησης σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», όπως την παρουσίασε ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, στο πλαίσιο σχετικής «φιέστας» που στήθηκε από το υπουργείο Εργασίας, προφανώς ενόψει και του επόμενου αντιλαϊκού πακέτου για το Ασφαλιστικό και τις συντάξεις. Καθόλου τυχαία, το μοντέλο αυτό είναι «καρμπόν» από τις προτάσεις του ΣΕΒ, με τις αναγκαίες «προσαρμογές» σε μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις, που με τη σειρά τους θα συμβάλλουν στο παραγωγικό πρότυπο που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας και των επιχειρηματικών κερδών. Και βέβαια, τα περί... «κοινωνικής οικονομίας» αποτελούν μια ακόμη απάτη ολκής, αντίστοιχη με αυτή του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος» της συγκυβέρνησης.

Σύμφωνα με τον Γ. Σταθάκη, «η κοινωνική οικονομία (...) δεν έχει κανένα περιορισμό σε κλάδους, υπο-δραστηριότητες», καθώς «με την ίδια ευχέρεια» μπορεί να αναπτυχθεί στην αγροτική οικονομία, καθώς και σε ένα πολύ μεγάλο φάσμα παραγωγικών δραστηριοτήτων, «εκδηλώνοντας τεράστιο δυναμισμό στην τεχνολογία, την καινοτομία και ένα μεγάλο φάσμα υπηρεσιών (...) Ταυτόχρονα, μπορεί να υπάρξει και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με μορφές διαμόρφωσης θεσμών κοινωνικής οικονομίας που θα διασφαλίζουν χρηματοδότηση», όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο υπουργός.