-- Στις αρχές Γενάρη, δημοσιεύτηκε η Απόφαση της Ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ για την πορεία ανασύνταξης του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και την κομματική οικοδόμηση. Τι πείρα προκύπτει αυτή την περίοδο, σε σχέση με τα συμπεράσματα και τους στόχους που θέτει η Απόφαση;

-- Εχουμε μπροστά μας πολύ κρίσιμες εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα, με τη συνέχιση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, την όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην περιοχή, με ορατό το ενδεχόμενο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Η Απόφαση της ΚΕ αναδεικνύει το καθήκον των κομμουνιστών για τη συγκέντρωση δυνάμεων, με την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με το χτίσιμο γερών Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, την αύξηση της πολιτικής επιρροής του ΚΚΕ, με τη διαμόρφωση της λαϊκής συμμαχίας με απόφαση και θέληση να έρθει σε ρήξη και σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του και τα στηρίγματά του, ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Αυτός είναι ο δρόμος απαλλαγής από θυσίες χωρίς τέλος, που θα διαδέχονται η μία την άλλη. Αυτή η θέληση και η αποφασιστικότητα θα προετοιμαστούν μέσα στους σημερινούς αγώνες. Γι' αυτό και συλλογικά επεξεργαζόμαστε την πείρα μέσα από το πρίσμα καθηκόντων μεγάλης σημασίας.

Οι κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, έδωσαν ζωντανά παραδείγματα για τη μεγάλη δύναμη που έχει η εργατική τάξη, τη μεγάλη δύναμη της λαϊκής συμμαχίας. Η απεργία στις 4 Φλεβάρη έδειξε σε ένα βαθμό τι σημαίνει να νεκρώσουν τα πάντα και κυρίως ανέδειξε πόσο μεγαλύτερη δύναμη θα φανέρωνε η εργατική τάξη, αν σταματούσαν τελείως χώροι όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ενέργεια, άλλοι χώροι παραγωγής.

Είναι, δηλαδή, ένα ζωντανό παράδειγμα για τη σημασία της στρατηγικής επιμονής μας στους χώρους δουλειάς, παραγωγής, που αναλύουμε στην Απόφαση. Της επιμονής μας για την άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργατών, την αλλαγή των συσχετισμών και την απαλλαγή των οργανώσεων της εργατικής τάξης από τον έλεγχο της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Επίσης, για τη χρεοκοπία μέσα στους κόλπους των εργατών της λογικής των κοινών συμφερόντων εργαζομένων και εργοδοσίας, του «κοινωνικού εταιρισμού», της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, των θέσεων δηλαδή που εκφράζουν χαρακτηριστικά οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Την άνοδο των αντικαπιταλιστικών - αντιμονοπωλιακών στόχων πάλης πλατιά μέσα στην εργατική τάξη και κυρίως στους στρατηγικούς κλάδους και χώρους δουλειάς.

-- Μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, πώς μπορεί να εξασφαλιστεί αυτός ο προσανατολισμός;

-- Για παράδειγμα, με τη δράση μας, την παρέμβασή μας, είναι σημαντική επιτυχία ότι κυριάρχησε το σύνθημα «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο». Γύρω από αυτό το σύνθημα συσπειρώθηκαν και βγήκαν στο δρόμο πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες.

Είναι, όμως, καθοριστικής σημασίας για την ανασύνταξη του ίδιου του κινήματος, για τη διάρκεια και την αντοχή του, να αναδειχθεί ο ταξικός χαρακτήρας του προβλήματος, τελικά το πολιτικό πρόβλημα, ότι πρέπει να πληρώσει η μεγαλοεργοδοσία και το κράτος. Το πραγματικό δίλημμα, «ή τα μονοπώλια ή ο λαός». Γι' αυτό μένουν ακόμα πολλά να γίνουν.

Είναι λάθος να αφαιρεθούμε από το γεγονός ότι η αστική τάξη με τους πολυσχιδείς μηχανισμούς της, τα κόμματα που την υπηρετούν, έχει περάσει πλατιά την άποψή της για την κρίση στην εργατική - λαϊκή συνείδηση. Μεγάλες μάζες εργατοϋπαλλήλων δυσανασχετούν, αλλά πιστεύουν ότι αυτό που ζουν είναι μια παρέκκλιση, μια παθογένεια από ένα δήθεν «υγιές» καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό είναι ισχυρό εμπόδιο, που παρεμποδίζει τη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης.

Ακόμα ένα συμπέρασμα: Η μαζική συμμετοχή αγροτών, ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, αυτοαπασχολούμενων, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της δύναμης της λαϊκής συμμαχίας. Δείχνει όμως και τη μεγάλη απόσταση που θα διανύσουμε για την κοινή δράση τους με την εργατική τάξη, για την ίδια τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, τη διαρκή διαπάλη για τον προσανατολισμό της, τις διεκδικήσεις, τη διαπάλη για την απόσπαση λαϊκών μαζών από την αστική επιρροή, τη διαπάλη ακόμα και για τις μορφές οργάνωσης και πάλης.

Οι διεκδικήσεις και οι επιθυμίες των μεσαίων στρωμάτων δεν είναι ενιαίες γιατί δεν έχουν ενιαία συμφέροντα. Κυριαρχούν, βέβαια, οι αστικές αντιλήψεις και είναι ισχυρά τα συμφέροντα των ανώτερων - μεσαίων στρωμάτων. Η μαζική είσοδός τους στον αγώνα, στη γενική απεργία, σε κοινά συλλαλητήρια με την εργατική τάξη, είναι μια πολύτιμη πείρα που ζήσαμε και μια πρώτη γεύση από αυτά που είναι μπροστά μας.

Επιβεβαιώνεται το συμπέρασμα που αποτυπώσαμε στην Απόφαση της ΚΕ από την προηγούμενη περίοδο: Για να βρεθούμε με ισχυρές δυνάμεις στα κύρια μέτωπα, οι εξελίξεις απαιτούν ανώτερη ιδεολογικοπολιτική, οργανωτική και πρακτική μαζική δράση στις εργατικές και λαϊκές μάζες. Βελτιώνοντας την ικανότητα να δουλεύουμε και να επιδρούμε μέσα στον αγώνα, με λαϊκές μάζες που έχουν διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, με βασικό κριτήριο της καθοδηγητικής μας δουλειάς τη διατήρηση αγωνιστικών δεσμών με ανθρώπους που δεν συμφωνούν σε όλα, διατηρούν επιφυλάξεις.