Για την πείρα από τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, τη συμβολή των κομμουνιστών στην ανάπτυξη των αγώνων, τη στάση της κυβέρνησης και τη διαπάλη στο κίνημα, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον Γιάννη Πρωτούλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος της ΚΕ για την εργατική - συνδικαλιστική δουλειά.

-- Από τον περασμένο Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα, και ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του Γενάρη, διανύουμε μια περίοδο ανόδου της δραστηριότητας στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Ποια στοιχεία θα ξεχωρίζατε από τις κινητοποιήσεις που έχουν γίνει έως τώρα;

-- Πρώτα από όλα, είναι φανερό ότι αυτές οι κινητοποιήσεις έχουν προκαλέσει προβλήματα στην γραμμή της πολιτικής συναίνεσης που είχαν επιτύχει τα αστικά κόμματα, ψηφίζοντας όλα μαζί το 3ο μνημόνιο. Παρότι έχουν συμφωνήσει και ψηφίσει, παρότι τα μέτρα είναι στρατηγική επιλογή τους, είναι αναγκασμένοι να παίρνουν υπόψη τις αντιδράσεις, τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, τους αγώνες που αναπτύσσονται, την μαζικότητα και μαχητικότητα. Ετσι εμφανίζονται ότι διαφωνούν με το ασφαλιστικό.

Τα μέτρα είναι μεγάλης σκληρότητας, δεν αφήνουν κανένα κλάδο απέξω, χτυπούν όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εργάτες, φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες. Ερχονται να προστεθούν στην τεράστια μάζα των ανέργων, στην απλήρωτη ανασφάλιστη δουλειά για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους, στους μισθούς πείνας, στην όξυνση όλων των προβλημάτων της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Προσπαθούν επομένως να ξεγελάσουν, να μην αποκοπούν και κυρίως να παρέμβουν στο περιεχόμενο των κινητοποιήσεων από την στιγμή που δεν τους βγήκε η «σιγή νεκροταφείου» που προσπαθούσαν.

Επίσης, οι κινητοποιήσεις χάλασαν πολύ γρήγορα το κλίμα συναίνεσης και ανοχής μετά τις πρόσφατες εκλογές...

-- Τι ακριβώς εννοείτε;

-- Εχουν δημιουργήσει σοβαρές δυσκολίες στην υλοποίηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων από την κυβέρνηση, στο να περάσει δηλαδή το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα μέτρα που ακολουθούν, όπως τα εργασιακά. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση αναζητά τρόπους κάνει τακτικισμούς, προσπαθεί να διασπάσει, συκοφαντεί.

Παρά τις υπαρκτές αντιπαραθέσεις επιχειρηματικών συμφερόντων, η κυβέρνηση έχει την στήριξη του ΣΕΒ, άλλων τμημάτων του κεφαλαίου και των υποστηρικτών τους στην ΕΕ που παρεμβαίνουν ενεργά με τοποθετήσεις, πρωτοβουλίες, δράση υπεράσπισης των μέτρων που είναι μεγάλης σημασίας για την ανάπτυξη των κερδών τους. Χωρίς αυτές τις κινητοποιήσεις το σίγουρο είναι ότι ήδη τα μέτρα θα ήταν ψηφισμένα.

Επιπλέον τα συλλαλητήρια, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι δεκάδες κλαδικές κινητοποιήσεις που συνεχίζονται, με ξεχωριστής σημασίας τη γενική απεργία στις 4 Φλεβάρη, το πανελλαδικό αγροτικό συλλαλητήριο με την στήριξη των εργατικών σωματείων της Αθήνας, όλα αυτά δίνουν πλούσιο υλικό για χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με την ανάπτυξη των αγώνων, για την ανασύνταξη του κινήματος, για τις πολιτικές εξελίξεις, δείχνουν το δρόμο για να γίνει ο λαός «κυρίαρχος του πλούτου που παράγει».

-- Η κυβέρνηση επικαλείται τη λαϊκή ψήφο στις τελευταίες εκλογές και ισχυρίζεται ότι το αντιλαϊκό της πρόγραμμα έχει την έγκριση του λαού, άρα κανείς δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Πώς απαντάτε;

-- Αυτά που λένε δείχνουν και τα ζόρια τους. Στην αρχή, μπροστά στον ΣΕΒ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αυτοπαρουσιάζονταν ως οι ικανότεροι για την βρώμικη δουλειά, για να περάσουν μέτρα που δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι. Εμφανίζονταν ως οι «άφθαρτοι», οι «φρέσκοι» και κυρίως οι καταλληλότεροι να χειριστούν την κοινωνική δυσαρέσκεια, το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Εφταναν στο σημείο να δηλώνουν στήριξη και συμμετοχή στις απεργίες που γίνονταν ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησής τους. Ελεγαν ότι αυτοί δεν είναι σαν τους άλλους, δεν φοβούνται τις κινητοποιήσεις, τις θέλουν, είναι στήριξη στην κυβέρνησή τους. Αυτά τα κόλπα, είδατε, δεν κράτησαν πολύ. Τώρα ξανακουνάνε το δάκτυλο, συκοφαντούν τους αγώνες, απειλούν όπως και οι προηγούμενοι.

Οι εργαζόμενοι, τις δυσκολίες τους να μην τις φοβηθούν, αλλά να τις διευρύνουν με την άνοδο της συμμετοχής τους στην πάλη. Τα μέτρα θα αφήσουν πολύ βαθιά σημάδια, οι ανατροπές θα είναι μόνιμες, δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Να μην επιτρέψουμε από φόβο να ριζώσει η δουλειά χωρίς δικαιώματα ως τα βαθιά γεράματα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, υγεία πρόνοια, προστασία των ανέργων, η δουλειά χωρίς συλλογικές συμβάσεις, η ζωή χωρίς μέλλον.

Για αυτό και η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Κλιμάκωση με ανεβασμένες, εναλλασσόμενες και πιο πλούσιες μορφές πάλης, κάθε μέρα να νιώθουν την ανάσα του αγωνιζόμενου λαού, προετοιμασία για γενικό πανελλαδικό ξεσηκωμό αν τολμήσουν και τα φέρουν στη Βουλή, με 48ωρη απεργία και πανελλαδικό συλλαλητήριο. Ηδη οι αγρότες με την πανελλαδική συντονιστική επιτροπή των μπλόκων από τη Νίκαια πήραν τέτοια απόφαση: Με τα πούλμαν ξανά στην Αθήνα, αν τολμήσει και το φέρει στη Βουλή.

-- Τι περιθώρια έχει το κίνημα και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί σήμερα να πετύχει την απόσυρση του αντιασφαλιστικού σχεδίου, όπως είναι το σύνθημα που έχει κυριαρχήσει;

-- Ο αγώνας είναι μπροστά. Το αποτέλεσμα θα κριθεί από την μαζικότητα, την αντοχή, την μαχητική συμμετοχή των εργαζόμενων κατά κλάδο και χώρο δουλειάς. Να γίνουν μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, συνελεύσεις, συγκεντρώσεις. Χωρίς χάσιμο χρόνου να οργανωθούν κλαδικές και άλλες κινητοποιήσεις. Να πάρουν το λόγο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Με αποφάσεις μέσα από μαζικές διαδικασίες να βγουν στο δρόμο του αγώνα περισσότεροι.

Μπροστά στους εργαζόμενους να ανοίξει η αντιπαράθεση με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις δυνάμεις των αστικών κομμάτων που έχουν θέσεις που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό με το σχέδιο της κυβέρνησης, αποδέχονται την είσοδο των ασφαλιστικών εταιρειών, την κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, φέρνουν τις θέσεις των εργοδοτών και των κορακιών των ασφαλιστικών εταιρειών μέσα στα συνδικάτα, όπως για παράδειγμα η θέση για επαγγελματικά ταμεία. Και αυτό θα κρίνει το αποτέλεσμα, δηλαδή η ήττα της άποψης που λέει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Είναι όρος για την άνοδο της αγωνιστικότητας και τελικά για το αποτέλεσμα ενός αγώνα οι εργαζόμενοι να ενημερωθούν, να συζητήσουν για τον χαρακτήρα των μέτρων και να αποφασίσουν ότι δεν θα επιτρέψουν να περάσουν, ότι θα φτάσουν μέχρι τέλος.

Εμείς δεν θέλουμε αυτές οι κινητοποιήσεις να μείνουν ένα ξέσπασμα. Θέλουμε να έχουν διάρκεια, να αφήσουν παρακαταθήκη, για αυτό δεν περιορίζουμε το κίνημα στο ασφαλιστικό ή το φορολογικό.

Ασφαλώς και ιεραρχήσαμε -και σωστά- ως αιχμή το ασφαλιστικό, το χαρακτηρίσαμε «αιτία πολέμου», δουλέψαμε με σχέδιο και συνέπεια για αυτό. Εχει μεγάλη σημασία στην κυριολεξία κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα να ματώσουν και ακόμα και αν καταφέρουν να το περάσουν, να βγουν ανεπανόρθωτα τραυματισμένοι, απαξιωμένοι στην λαϊκή συνείδηση, με μεγαλύτερη αστάθεια από ότι έχουν σήμερα και το κίνημα πιο δυνατό.

-- Στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό βλέπουμε ότι συμμετέχουν στρώματα που δεν είναι ενιαία, υπάρχει μεγάλη διαστρωμάτωση στο εσωτερικό τους και σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενα συμφέροντα, όπως για παράδειγμα στους αγρότες. Πώς μπορεί επομένως το κίνημα να πάρει την κατεύθυνση που περιγράψατε πιο πάνω;

-- Καθοριστικής σημασίας ζήτημα για την αποτελεσματικότητα του αγώνα είναι σε αυτόν να βάλει τη σφραγίδα της η εργατική τάξη με τις διεκδικήσεις της, τα συμφέροντα και τη μαζική - μαχητική συμμετοχή της.

Αυτό το στοιχείο είναι που θα δώσει και αντοχή και προοπτική στον αγώνα ακόμα και άμεση προσωρινή νίκη, που την έχει ανάγκη το κίνημα. Γιατί μόνο η εργατική τάξη μπορεί να ενώσει με τις γενικές διεκδικήσεις της, όπως για παράδειγμα τώρα για την κοινωνική ασφάλιση, τα αιτήματα όλων των καταπιεζόμενων λαϊκών στρωμάτων. Μόνο η εργατική τάξη μπορεί να ενώσει στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής όλα τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα που πλήττονται. Να κάνει πράξη τη Λαϊκή Συμμαχία.

Δείτε ένα μικρό παράδειγμα: Ακόμα και σήμερα, στα μπλόκα των αγροτών και στα χωριά μεταφέρεται από στόμα σε στόμα η εκτίμηση και ο θαυμασμός των αγροτών για την βοήθεια των εργατικών σωματείων στην οργάνωση, διεξαγωγή, φιλοξενία και περιφρούρηση της μεγάλης πανελλαδικής τους κινητοποίησης, που έγραψε ιστορία.

Οπως επίσης, καθοριστικής σημασίας ζήτημα είναι να κλείσει ο δρόμος προς τα πίσω. Να μην επιτρέψουμε να ξαναγίνει η πλάτη των εργαζόμενων, το κίνημα τους, σκαλοπάτι για να ανεβοκατεβαίνουν αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Τονίζουμε δηλαδή ότι για να διαμορφώσει προϋποθέσεις νίκης το εργατικό λαϊκό κίνημα, τώρα και στο μέλλον, είναι ανάγκη να χρεοκοπήσει εντελώς η αντίληψη ότι με μια κυβερνητική εναλλαγή, χωρίς ρήξη και ανατροπή με την εξουσία του κεφαλαίου, μπορεί να υπάρξει αλλαγή υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτή η αντίληψη δυστυχώς κυριάρχησε τα προηγούμενα χρόνια και έκανε μεγάλη ζημιά. Σήμερα, κάθε εργαζόμενος μπορεί να καταλάβει ότι η στάση του ΚΚΕ, η άρνησή του να πάρει μέρος σε κυβέρνηση διαχείρισης της αστικής εξουσίας, η άρνησή του να γίνει κλακαδόρος της κυβερνητικής πολιτικής, στηρίζοντας τις δήθεν «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης, αυτή η στάση του ΚΚΕ έγινε ασπίδα για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το προστάτευσε από θανατηφόρα χτυπήματα.

-- Βλέπουμε ωστόσο ότι η κυβέρνηση ανοίγει και άλλα μέτωπα, όπως το φορολογικό, τα εργασιακά και έπεται συνέχεια. Δεν θα μπορούσε να ελιχθεί και να αναβάλλει κάποια από τα μέτρα μπροστά στην ανάγκη να περάσει το ασφαλιστικό; Γιατί επιλέγει να τα ανοίξει όλα τώρα;

-- Η κυβέρνηση, όπως και τα άλλα κόμματα που ψήφισαν την συμφωνία του καλοκαιριού, έχουν δεσμευτεί σε συγκεκριμένα μέτρα, με συγκεκριμένο χρόνο ψήφισης και υλοποίησης. Η κυβέρνηση έχει ψηφίσει μάλιστα και προϋπολογισμό που τα περιλαμβάνει. Τα περιθώρια ελιγμών είναι περιορισμένα. Προτεραιότητα για την κυβέρνηση είναι η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, πράγμα που απαιτεί πριν απ' όλα φτηνή εργατική δύναμη.

Επιπλέον, οι δυσκολίες της ανάκαμψης, οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη που επαναφέρουν παλιότερα σενάρια, η όξυνση των αντιθέσεων, περιορίζουν ακόμα περισσότερο τους κυβερνητικούς ελιγμούς σε συνδυασμό με την τεράστια δυσαρέσκεια και λαϊκή οργή για την πολιτική εξαπάτηση, που τα στελέχη τους την εισπράττουν. Γνωρίζουν όμως και την αποστολή που έχουν αναλάβει, ότι δηλαδή επιλέχθηκαν για την βρώμικη δουλειά. Μην ξεχνάμε ότι και αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενοι, έχουν φέρει πακέτα αντιλαϊκών μέτρων με ένα νόμο και ένα άρθρο και με την μορφή του «κατεπείγοντος».