Δύο επιτυχημένες εκδηλώσεις, ενταγμένες στις δραστηριότητες μπροστά στα 100χρονα του ΚΚΕ, με θέμα τον Μάη του '36, τους ηρωικούς αγώνες της εργατικής τάξης και τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος διοργανώθηκαν σε Περιστέρι και Πετρούπολη από τις ΤΟ Περιστερίου και Δυτικής Αθήνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, αντίστοιχα.

Η έκθεση αρχειακού υλικού στο Περιστέρι, οι ομιλίες των στελεχών του Κόμματος και τα καλλιτεχνικά αφιερώματα στον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου ανέδειξαν ότι εδώ και σχεδόν εκατό χρόνια δεν υπάρχει μάχη της εργατικής τάξης χωρίς το στίγμα του ΚΚΕ. Οτι το Κόμμα σφυρηλατήθηκε στη φωτιά και το σίδερο, για να δεθεί με ακατάλυτους δεσμούς αίματος με το λαό, σε μια ιστορική πορεία που διδάσκει και εξοπλίζει, για να κάνει ακόμα πιο ικανούς τους σημερινούς κομμουνιστές στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, για να πιστέψει ο εργατόκοσμος στη δύναμή του και να παλέψει για τη δική του κοινωνία.

«Οι ηρωικοί αγώνες της εργατικής τάξης, πηγή έμπνευσης στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Ο πρωτοπόρος και αναντικατάστατος ρόλος του ΚΚΕ»: Με αυτό το σύνθημα διοργανώθηκε η πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση στην εργατούπολη του Περιστερίου, όπου από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου 28/5, τον κόσμο υποδεχόταν η έκθεση ντοκουμέντων από το ιστορικό αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Πρώτα βήματα, πρώτες μάχες (1870 - 1935)».

Στην κεντρική ομιλία, ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφερόμενος στον ηρωικό Μάη του '36 τόνισε ότι αυτή η σκληρή ταξική αναμέτρηση, με τις μαχητικές απεργίες που νέκρωσαν όλη τη χώρα από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη, «έχει τη σφραγίδα του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του οποίου βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, συνέβαλαν αποφασιστικά στην οργάνωση και στον προσανατολισμό αυτών των μεγάλων εργατικών κινητοποιήσεων».

Οπως είπε το στέλεχος του Κόμματος, αναφερόμενος στα διδάγματα και από αυτήν την κορυφαία μάχη, «το ΚΚΕ μπόρεσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης, γιατί η ιδεολογία του, ο μαρξισμός - λενινισμός είναι αυτός που φωτίζει τις αιτίες της αδικίας, της φτώχειας και της ανεργίας, άλλα κυρίως φωτίζει το δρόμο της συνειδητής πάλης για το ξερίζωμα κάθε κοινωνικής αδικίας, ξεριζώνοντας την κυρία αιτία της, την καπιταλιστική εκμετάλλευση».

Ανάμεσα στα πολύτιμα συμπεράσματα, συμπεριέλαβε επίσης το ότι «επιβεβαιώνεται η ανάγκη το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει ξεκάθαρη στρατηγική για την εξουσία, να έχει βαθιούς δεσμούς με την εργατική τάξη και άλλα λαϊκά στρώματα, συγκεντρωμένες δυνάμεις στους κρίσιμους κλάδους, χώρους δουλειάς και περιοχές, να είναι έτοιμο ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά για να μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κρίσιμες στιγμές όξυνσης της ταξικής πάλης, που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πότε θα έρθουν. Το Κόμμα μας προσπαθεί και βγάζει συμπεράσματα από τους ηρωικούς αγώνες του, σε συνάρτηση με τους αγώνες του εργατικού - λαϊκού μας κινήματος. Κρίνουμε την πορεία μας με σεβασμό και δίχως μηδενισμό. Συμπεράσματα από μία σχεδόν 100χρονη διαδρομή χρησίμευσαν και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της στρατηγικής που έχει αποτυπωθεί στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, με πυρήνα της ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του και αφού στάθηκε στις πολιτικές εξελίξεις που απορρέουν από την ίδια την καπιταλιστική κρίση, τους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν τα τελευταία χρόνια και την αταλάντευτη προσήλωση του ΚΚΕ στην οργάνωση της ταξικής πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, κατέληξε: «Γίνεται επιτακτική ανάγκη η συμπόρευση με το ΚΚΕ για να ανοίξει ο δρόμος που θα διαμορφώσει στο σήμερα τις προϋποθέσεις, ώστε να δοθούν με αξιώσεις οι μάχες του αύριο. Η στράτευση στον αγώνα για την ολόπλευρη ενίσχυση του Κόμματος, για τη διάδοση και εξήγηση της πολιτικής του πρότασης, του Προγράμματός του σε ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες, όλων με όσους έχουμε συναντηθεί μαζί τους σε μικρότερες ή μεγαλύτερες μάχες στο κίνημα.

(...) Είμαστε δεσμευμένοι απέναντι στην εργατική τάξη, στη φτωχολογιά, στη νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, μαθημένοι από τα ιστορικά διδάγματα της 100χρονης ηρωικής πορείας, με έμπνευση από τις μεγάλες μάχες και στιγμές της ταξικής πάλης, με πίστη στην ανεξάντλητη δύναμη του λαού μας, με γνώση για το ιστορικά αναπόφευκτο μέλλον μιας κοινωνίας χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση, να παλέψουμε ακούραστα χωρίς να φοβηθούμε καμιά θυσία, κανένα κόστος, να μη λυγίσουμε απέναντι στον αντίπαλο, για να δικαιωθούν τα οράματα, οι προσδοκίες μας σε ένα μέλλον που πραγματικά αξίζει στους εργαζόμενους, σε ένα μέλλον σοσιαλιστικό».

Λίγες μέρες νωρίτερα, την Κυριακή 22/5 στην Πετρούπολη, εξίσου επιτυχημένη ήταν η εκδήλωση της ΤΟ Δυτικών Συνοικιών, με θέμα: «80 χρόνια από τον ηρωικό Μάη του 1936. Σύγχρονα διδάγματα για την πάλη της εργατικής τάξης. Ο πρωτοπόρος ρόλος του ΚΚΕ».

Στον όμορφο χώρο του «Θεάτρου Πέτρας», στα νταμάρια της Πετρούπολης, πλήθος εργαζομένων, ανέργων και νέων τίμησαν αυτήν τη μεγάλη στιγμή του εργατικού κινήματος, με τον Πέτρο Αλέπη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, να αναφέρει στην ομιλία του ότι οι σημερινοί κομμουνιστές, στη μνήμη όλων των προηγούμενων γενιών του αγώνα και της πάλης δεν κάνουν μνημόσυνο. Δεν κάνουν ακίνδυνες για το σύστημα εκδηλώσεις. Αντίθετα, οπλίζονται με συμπεράσματα και διδάγματα, για να γίνουν πιο ικανοί στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό.

Με αναφορά σε κομβικά σημεία των γεγονότων του Μάη του 1936, μέσα από την ομιλία, δόθηκε η δυνατότητα ειδικά στις νεότερες ηλικίες που βρίσκονταν στην εκδήλωση, να γνωρίσουν πώς η απεργία των καπνεργατών μετατράπηκε σε πανεργατικό ξεσηκωμό του λαού της Θεσσαλονίκης. Αλλά και πώς το αστικό κράτος χτύπησε στο ψαχνό, έπνιξε στο αίμα τους εργάτες, υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.

Το στέλεχος του Κόμματος ανέδειξε τον πρωτοπόρο και αναντικατάστατο, καθοδηγητικό ρόλο του ΚΚΕ στους αγώνες, για να μπορεί η εργατική τάξη να έχει οδηγό στη σκληρή ταξική μάχη, να προστατεύεται από τις τρικλοποδιές του αντιπάλου στην προοπτική της πάλης της. Στο σημείο της ομιλίας που ανέλυε τα συμπεράσματα της απεργίας στάθηκε επίσης στο ότι «οι ανατρεπτικές συγκρούσεις γίνονται στο έδαφος αντικειμενικών διεργασιών, δεν εκβιάζονται. Η στιγμή που οι πάνω δεν μπορούν και οι κάτω δεν θέλουν είναι μια αντικειμενική διαδικασία», αλλά και στην ανάγκη το ΚΚΕ να προετοιμάζεται, ώστε όταν έρθει εκείνη η ώρα να είναι έτοιμο, με σωστή επαναστατική στρατηγική, με κατάλληλες και έμπειρες δυνάμεις στο κατάλληλο σημείο.

Στο κλείσιμο της ομιλίας του, ο Π. Αλέπης σημείωσε ότι σήμερα δεν πρέπει να ξεχνιέται πως η δράση ξεδιπλώνεται σε συνθήκες αντεπαναστατικές, μετά τις ανατροπές του 1989 - 91. Επισήμανε όμως χαρακτηριστικά ότι ένα από τα σωστά συμπεράσματα για τις αιτίες των ανατροπών είναι ότι «οι ηττημένοι στρατοί μαθαίνουνε καλά. Το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα (...) Θα νικήσουμε και αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή για όλους τους συντρόφους των προηγούμενων γενεών, αυτό θα ήθελαν και αυτοί να γίνει, για αυτό έδωσαν και τη ζωή τους».

«...Γιε μου στα αδέρφια σου τραβώ και σμίγω την οργή μου, σου πήραν το ντουφέκι σου, κοιμήσου εσύ πουλί μου»...

Με την απαγγελία αυτή από τον «Επιτάφιο», τα μουσικά συγκροτήματα των ΤΟ Δυτικών Συνοικιών και Περιστερίου - Νοτιοδυτικών Συνοικιών ολοκλήρωσαν στο Θέατρο Πέτρας και στην πλατεία Περιστερίου τα καλλιτεχνικά τους προγράμματα, «αποσπώντας» από τους συγκεντρωμένους την υπόσχεση για τη συνέχιση της πάλης.

Και στις δύο εκδηλώσεις, οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις, που ήταν αφιερωμένες στο αθάνατο αυτό έργο του Γιάννη Ρίτσου, απέδειξαν την ικανότητα της πρωτοπόρας εργατικής τάξης να εμπνέει με τους αγώνες της συγκλονιστικά καλλιτεχνικά δημιουργήματα.

Τα συγκροτήματα προκάλεσαν έντονη συγκίνηση, με τον κόσμο να σιγοτραγουδά τους στίχους που υμνούν τον Μάη του '36.

Οι εξαιρετικές απαγγελίες των ηθοποιών Νίκου Μόσχοβου και Κατερίνας Οικονομίδη στο Περιστέρι, αλλά και η προσεγμένη μουσική εκτέλεση από το συγκρότημα έβγαλαν ένα μοναδικό ποιοτικό αποτέλεσμα.

Αντίστοιχα, στην Πετρούπολη, περισσότεροι από τριάντα ερασιτέχνες μουσικοί, ηθοποιοί και τραγουδιστές παρουσίασαν ολόκληρο τον «Επιτάφιο» σε μία πρωτότυπη παράσταση, συνδυάζοντας τη μορφή του χοροδράματος, της απαγγελίας και της μουσικής απόδοσης του ποιήματος. Οι εκατοντάδες θεατές της εκδήλωσης παρακολούθησαν στη συγκλονιστική παράσταση τη μάνα του νεκρού εργάτη Τάσου Τούση να θρηνεί πάνω από το άψυχο σώμα του παιδιού της και το χορό να απαγγέλλει μαζί της τα λόγια του θρήνου, της οργής και της απόφασης για συνέχεια του αγώνα.