Παρά τις αντιδράσεις συνδικάτων και εργαζομένων ενάντια στο νομοσχέδιο για την «ενοικίαση» εργαζομένων, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ - πιστός υποστηρικτής των κυβερνητικών επιλογών - στηρίζει πλήρως τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου που προβλέπουν τη σύσταση και τη λειτουργία δουλεμπορικών εταιριών «ενοικίασης» εργαζομένων.

Υστερα από τη χτεσινή του συνεδρίαση το προεδρείο της ΓΣΕΕ εξέδωσε δελτίο Τύπου, στηρίζοντας ουσιαστικά το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας. Κάνοντας εμφανή προσπάθεια να ...πατήσει σε δύο βάρκες, από τη μια, δηλώνει την αντίθεσή του με την ύπαρξη ιδιωτικών Εταιριών Ενοικίασης Εργαζομένων και από την άλλη αποδέχεται τις κυβερνητικές επιλογές και μέσω προτάσεών της προσπαθεί να «χρυσώσει» το χάπι. Προτάσεις που ούτε στο ελάχιστο δε διαφέρουν από αυτά που προβλέπει το νομοσχέδιο.

Συγκεκριμένα, προτείνει «τα γραφεία αυτά να μην ασκούν άλλες δραστηριότητες». Δηλαδή, όχι απλώς δε δηλώνει αντίθετη στη δουλεμπορία εργατών αλλά ούτε καν θίγει την ουσία του ζητήματος. Ακόμα προτείνει, ο χρόνος απασχόλησης να μην είναι πάνω από οχτώ μήνες ερχόμενη σε «ρήξη» με την κυβέρνηση που προτείνει ένα μήνα παραπάνω. Και αυτή η πρόταση δε θίγει το ζήτημα της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων που αποκτά ένας εργαζόμενος από τις συμβάσεις αορίστου χρόνου, όπως η αποζημίωση που δικαιούται ένας εργαζόμενος σε περίπτωση που απολυθεί, όταν έχει συμπληρώσει δύο μήνες εργασίας. Μάλιστα, αυτή η πρόταση έρχεται σε αντίφαση ακόμα και με προηγούμενη πρόταση που είχε κάνει η ΓΣΕΕ το Γενάρη και μιλούσε για τρεις μήνες. Οι υπόλοιπες τρεις προτάσεις που κάνει είναι οι εξής: οι «ενοικιαζόμενοι» εργάτες να αμείβονται όπως και οι άλλοι εργαζόμενοι στην επιχείρηση και να έχουν πλήρη ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Το προεδρείο της ΓΣΕΕ κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δε θα μπορούν να έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και δράση γιατί κάθε τόσο θα είναι αναγκασμένοι να αλλάζουν δουλιά ή ειδικότητα και πως αυτό θα έχει ως συνέπεια να διαπραγματεύονται μόνοι τους την αμοιβή τους και τους όρους εργασίας τους. Είναι σίγουρο, λοιπόν, ότι στην πράξη οι «ενοικιαζόμενοι» εργάτες - που θα είναι εκτός συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους - θα αναγκάζονται να αποδέχονται τους κατώτερους δυνατούς μισθούς, προκειμένου να βρουν δουλιά και το οποίο θα επιφέρει και χαμηλές εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Οσο για την κυβέρνηση, μέσω του υπουργού Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, δεν έχει πάψει ούτε στιγμή να υποστηρίζει σθεναρά μια από τις πιο απεχθείς αντιλαϊκές επιλογές της και μάλιστα να ισχυρίζεται ότι είναι προς όφελος των εργαζομένων. Ομως ακόμα και ο ίδιος υπουργός στις δηλώσεις που κάνει δεν μπορεί να αποκρύψει ότι το νομοσχέδιο αυτό επιβάλλεται από την οικονομική πραγματικότητα.

Συνδέοντας, μάλιστα, το νομοσχέδιο με τις μερικές μορφές απασχόλησης παραδέχεται ότι οι ρυθμίσεις που εμπεριέχει επιχειρούν να ανταποκριθούν στην πραγματικότητα που έχει προκύψει από την ανατροπή τον εργασιακών σχέσεων και που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει προωθήσει με νόμο στη Βουλή το Δεκέμβριο του 2000.