Αν και βρισκόμαστε ήδη στα μέσα της περιόδου θερισμού - αλωνισμού των σιτηρών, οι παραγωγοί ακόμα δεν γνωρίζουν ούτε πόσο ούτε πότε θα πληρωθούν για τα προϊόντα που παραδίδουν στο εμπόριο.

Εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των αγροτών να διαθέσουν αμέσως τη σοδειά τους - πάρα πολλοί αγρότες δεν έχουν τις υποδομές που χρειάζονται για την αποθήκευση της παραγωγής τους, αλλά ούτε και την «πολυτέλεια» να πουλήσουν αργότερα, καθώς αντιμετωπίζουν άμεσα οικονομικά προβλήματα - οι έμποροι τους εκβιάζουν αναγκάζοντάς τους να πουλήσουν σε «ανοιχτή τιμή» (δηλαδή «στα κουτουρού»), χωρίς, μάλιστα, να τους δίνουν ούτε καν προκαταβολή.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και όσες Ενώσεις Γεωργικών Συνεταιρισμών παραλαμβάνουν σιτηρά, αφού κι αυτές είναι, επί της ουσίας, εμπορικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με καθαρά κερδοσκοπικά κριτήρια και όχι, βεβαίως, προς όφελος των παραγωγών.

Ετσι κινδυνεύει να «πάει χαράμι» ο μεγάλος κόπος των αγροτών που, σε συνδυασμό με τις ευνοϊκές σχετικά καιρικές συνθήκες που επικράτησαν φέτος, είχε ως αποτέλεσμα η παραγωγή σιτηρών στη χώρα μας να είναι μεγαλύτερη από άλλες χρονιές, δημιουργώντας προϋποθέσεις για εξασφάλιση καλύτερου, συγκριτικά, εισοδήματος στους σιτοπαραγωγούς.

Ομως, για να γίνει αυτό, εκτός από μεγάλη παραγωγή χρειάζεται και καλή τιμή παραγωγού, πράγμα που καθόλου δεν συμφέρει τους εμποροβιομήχανους, οι οποίοι θέλουν να αγοράζουν φθηνά από τον παραγωγό και να πουλούν ακριβά στον καταναλωτή για ν' αυξάνουν τα κέρδη τους.

Για μια ακόμα φορά αναδεικνύεται καθαρά το δίκαιο αίτημα του οργανωμένου αγροτικού κινήματος να υπάρχει κατώτερη εγγυημένη τιμή για όλα τα αγροτικά προϊόντα, που να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα. Ενα αίτημα που ουδέποτε έχει ικανοποιηθεί, καθώς δεν συνάδει με την ύπαρξη και τη λειτουργία της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς, που στηρίζουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου.