Το γεγονός ότι το πρόγραμμα ρύθμισης οφειλών προς τη ΔΕΗ σε 36 δόσεις, που τέθηκε σε εφαρμογή από την 1η Ιούλη, αποσκοπεί στην ενίσχυση με ρευστό των ταμείων της εταιρείας - στην πραγματικότητα εκβιάζοντας τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά ότι αν δεν ενταχθούν σε αυτό θα αναγκαστούν στη συνέχεια να πληρώσουν περισσότερα - επιβεβαιώνουν ουσιαστικά τα στοιχεία που παρουσίασαν χτες ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης, και η ίδια η ΔΕΗ, για την αύξηση των οφειλών που εντάχθηκαν σε ενεργούς διακανονισμούς.

Συγκεκριμένα, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του βουλευτή της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Γ. Μανιάτη, ο Π. Σκουρλέτης είπε πως το πρόγραμμα ρύθμισης οφειλών έχει οδηγήσει σε αύξηση του ύψους των διακανονισμών κατά 500 εκατ. ευρώ. Αργότερα, η ΔΕΗ έκανε γνωστό ότι οι ενεργοί διακανονισμοί ληξιπρόθεσμων οφειλών αυξήθηκαν κατά 545 εκατ. ευρώ περίπου, από 300 εκατ. στις 31/3, σε 845 εκατ. ευρώ σήμερα.

Αν και ο Π. Σκουρλέτης υποστήριξε πως το πρόγραμμα «ανακούφισε τον κόσμο», στην ουσία επιβεβαίωσε ότι η Επιχείρηση κινήθηκε καθαρά βάσει εισπρακτικής αλλά και εκβιαστικής προς τα λαϊκά νοικοκυριά λογικής.

Ο υπουργός επανέλαβε, εξάλλου, ότι η κυβέρνηση είναι ενάντια στη «βίαιη» ιδιωτικοποίηση και στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται η κατάργηση του νόμου για τη σύσταση και πώληση της «μικρής ΔΕΗ» και η προώθηση των εναλλακτικών σχεδιασμών, που όπως είπε υλοποιούνται με επιτυχία. Παραπέρα ιδιωτικοποίηση, με άλλο «μοντέλο» δηλαδή...

Νωρίτερα πάντως ο Γ. Μανιάτης επιτέθηκε στις επιλογές της κυβέρνησης στο χώρο της Ενέργειας, ειδικά στη ΔΕΗ και ιδιαίτερα για την πρόβλεψη του 3ου μνημονίου να μειωθεί από 90% σε 50% η πελατειακή βάση της ΔΕΗ και από 70% σε 50% η παραγωγή της σε Ενέργεια. Υπεραμύνθηκε επίσης των επιλογών της προηγούμενης κυβέρνησης λέγοντας πως με το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ», η ΔΕΗ για την πώληση του 30% θα εισέπραττε πάνω από 2 δισ. ευρώ, ενώ ταυτόχρονα θα υλοποιούνταν νέες επενδύσεις στη Φλώρινα και την υπόλοιπη Δυτική Μακεδονία για την κατασκευή και αναβάθμιση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής. Πρόσθεσε ακόμη χαρακτηριστικά πως η επιλογή αυτή ήταν ανάλογη με την αντίστοιχη της «κεντροαριστερής κυβέρνησης της Ιταλίας το 1999 με πρωθυπουργό τον Μάσιμο Ντ' Αλέμα, για την ιταλική κρατική εταιρεία ENEL, η οποία μετά τη σχετική απόφαση, τετραπλασίασε τα έσοδά της, από 22 δισ. ευρώ σε 85 δισ. ευρώ κι επεκτάθηκε σε άλλες 40 χώρες».

Ο παραπάνω διάλογος είναι άκρως αποκαλυπτικός για τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης κυβέρνησης, οι οποίες συμφωνούν απόλυτα με τους σχεδιασμούς των επιτελείων της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με στόχο φυσικά την πολύπλευρη ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων του χώρου. Τα σημεία που διαφωνούν βρίσκονται μόνο στο πώς θα επιτευχθεί αυτή η βασική στρατηγική επιλογή του μονοπωλιακού κεφαλαίου για το χώρο της Ενέργειας και ενδεχομένως στα τμήματα εκείνα της αστικής τάξης που με τη μια ή την άλλη επιλογή ευνοούνται ή πλήττονται αντίστοιχα...