Διπλό καραμπινάτο σκάνδαλο διαρκείας σε βάρος της ελληνικής οικονομίας αποτελεί η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Νεωρίου Σύρου και η παραμονή τους σε αυτός το καθεστώς. Τα δύο ναυπηγεία έχουν περάσει στα χέρια του Ν. Ταβουλάρη επίδοξου «μνηστήρα» και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Πήρε τα ναυπηγεία «καθαρά» από χρέη και εργασιακά δικαιώματα. Επαναπροσέλαβε με εξωφρενικούς εργασιακούς όρους το ένα τρίτο των εργαζομένων που δούλευαν στα ναυπηγεία όταν αυτά ήταν υπό δημόσιο έλεγχο. Και βέβαια πήρε μπόλικη «προίκα», αφού μόνο οι δουλιές που του είχε «κλείσει» η κυβέρνηση όταν του έδωσε το ναυπηγείο Ελευσίνας ανέρχονταν σε 25 δισ. δραχμές! Ολα αυτά, για να μετατρέψει τα δύο ναυπηγεία σε άνδρο των εργολάβων της «μαύρης εργασίας», ουσιαστικά σε γκέτο!

Χρυσοφόρο αποδείχτηκε για τον...«σωτήρα» Ν. Ταβουλάρη το δώρο που του έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν του παρέδωσε τα ναυπηγεία Ελευσίνας και Νεωρίου Σύρου. Από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Νεωρίου το 1998 άρπαξε κέρδη 3,6 δισ. δραχμές, ενώ το 2000 τα κέρδη μόνο από το ναυπηγείο Ελευσίνας κινήθηκαν στο επίπεδο των 2,5 δισ δραχμών. Ενδεικτικά, επίσης, είναι τα στοιχεία ότι το 1998, ανά εργαζόμενο - από τους 750 περίπου που απασχολούνται στο ναυπηγείο Ελευσίνας - ο Ταβουλάρης κέρδισε πάνω από 2 εκατ. δραχμές! Ενώ από κάθε εργαζόμενο από τους 600 του Νεώριου, ο Ταβουλάρης το ίδιο έτος κέρδισε 1.850.000 δραχμές!

Τα κέρδη που έχει καρπωθεί μέχρι σήμερα ο Ταβουλάρης βεβαίως και αποδεικνύουν τις τεράστιες δυνατότητες της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας της χώρας και καθιστούν ακόμα μεγαλύτερο το έγκλημα της ιδιωτικοποίησής της. Ομως από την άλλη, ένα μεγάλο τμήμα των κερδών αυτών αποτελεί καρπούς «κομπίνας», επιδοτήσεων και κατάφωρων παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας και των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1997, οπότε ο Ταβουλάρης παρέλαβε το ναυπηγείο απολύθηκαν και οι 1.600 εργαζόμενοι της επιχείρησης. Ο «αγοραστής» επαναπροσέλαβε τους 750 με νέες συμβάσεις πια στέλνοντας «περίπατο» πολυετίες, επιδόματα και μια σειρά άλλα εργασιακά δικαιώματα. Ταυτόχρονα και μέχρι τον Απρίλη του 1999 οι θέσεις αυτές επιδοτούνταν από τον ΟΑΕΔ με 130.000 δραχμές τον μήνα!

Εκτός από τους 750 εργαζόμενους στο ναυπηγείο εργάζονται σε μόνιμη βάση ένας αριθμός 600 - 700 εργατοτεχνιτών, οι οποίοι αποτελούν μέλη συνεργείων εργολάβων. Από αυτούς άλλοι είναι ανασφάλιστοι, άλλοι με συμβάσεις ακόμα και μιας μέρας, με μισό μεροκάματο από αυτό που προβλέπει η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ακόμα το επενδυτικό πρόγραμμα του ναυπηγείου επιχορηγείται από το κράτος κατά 50%, ενώ στις 10 Νοέμβρη 2000 ο υπουργός Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος υπέγραψε με τον Ταβουλάρη συμφωνία για την κατασκευή ενός πετρελαιοφόρου του Πολεμικού Ναυτικού, 4 πυραυλακάτων με δέσμευση και για άλλα, ύψους 190 δισ. δραχμών!

Το 1969 οι γνωστοί εφοπλιστές Ανδρεάδηδες, με δανεικά και αγύριστα που τους έδωσε η χούντα ίδρυσαν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Μέσα σε 6 χρόνια τα ναυπηγεία βρέθηκαν χρεωμένα με 9 δισ. δραχμές. Από το '75 μέχρι μέχρι το 1992 περνάνε στον έλεγχο του Δημοσίου και συγκεκριμένα της Εμπορικής Τράπεζας, όμως τα χρέη περνάνε στην εργατική τάξη. Μέχρι το 1992 τα ναυπηγεία αναλαμβάνουν μεγάλα έργα με τεράστια οικονομικά οφέλη. Το 1992 η κυβέρνηση της ΝΔ ξεπουλάει το ναυπηγείο έναντι περίπου 8 δισ. δραχμών καθαρό από χρέη στον εφοπλιστή Περατικό. Ο εφοπλιστής μέσα σε δύο χρόνια, χωρίς να έχει πληρώσει δραχμή για την αγορά του, φορτώνει στο ναυπηγείο χρέη ύψους 10 δισ. δραχμών, απολύει 300 εργαζόμενους και παίρνει «θαλασσοδάνεια» από την ΕΤΒΑ ύψους 7,5 δισ. και 2,3 δισ. δραχμών και τα... επιστρέφει! Στις 20 Ιούνη 1997 υπογράφεται η σύμβαση με τον Ν. Ταβουλάρη, με τίμημα 30 δισ. δραχμών αποπληρωμένα σε 15 χρόνια και δύο χρόνια περίοδο χάριτος! Στην πραγματικότητα το μόνο που έχει δώσει μέχρι σήμερα ο Ταβουλάρης είναι μια εγγυητική επιστολή ύψους 1 δισ. δραχμών...

Πρότυπο... ξεπουλήματος αποτέλεσε και η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ναυπηγείου του Νεωρίου στη Σύρο. Η κυβέρνηση της ΝΔ κλείνει το ναυπηγείο πετώντας στο δρόμο τους περίπου 1.200 εργαζόμενους. Το εντάσσει στο νόμο 2000/92 περί ειδικής εκκαθάρισης, χωρίς να καταφέρει να το ξεπουλήσει λόγω του σκληρού και διαρκή αγώνα των εργαζομένων. Ερχεται, όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να ολοκληρώσει τη «βρώμικη δουλιά». Τον Σεπτέμβρη του 1994 υπογράφεται η επαίσχυντη συμφωνία με τον Ν. Ταβουλάρη επικεφαλής της... Λιβεριανής εταιρίας ΑΜΠΕΡ την οποία, όπως ο Ταβουλάρης, την αποτελούν πρώην διευθυντικά στελέχη των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, της ΕΤΒΑ και συνδικαλιστές... Το ναυπηγείο σύμφωνα με τότε υπολογισμούς αξίας 16 δισ., χωρίς σε αυτή να υπολογίζονται και οι δυνατότητές του, πωλείται καθαρό από χρέη έναντι 2,16 δισ. τα οποία θα καταβάλλονταν σε 6 άτοκες ετήσιες δόσεις. Από πάνω δίνουν στον αγοραστή και 515 εκατ. δραχμές «ζεστό χρήμα», ποσό που οφειλόταν στο ναυπηγείο από εργασίες που εκτέλεσε όταν ήταν σε λειτουργία! Σήμερα στο ναυπηγείο εργάζονται 600 εργαζόμενοι και όπως αποκάλυψε πρόσφατος έλεγχος συνδικαλιστών του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, το ναυπηγείο αποτελεί τόπο όπου οργιάζει η «μαύρη εργασία», ενώ τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας είναι ανύπαρκτα!