Ο λεγόμενος «Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων» βρέθηκε χτες στο επίκεντρο της συνεδρίασης του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ, στο οποίο συμμετείχε και η Ελληνίδα υπουργός Εφη Αχτσιόγλου. Πρωτεργάτης αυτής της ιδέας είναι ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ο οποίος μιλώντας πέρυσι στο συνέδριο της ΣΕΣ (εργοδοτικά συνδικάτα της ΕΕ) πρότεινε «έναν πυλώνα ελάχιστων κοινών εργασιακών δικαιωμάτων, ένα προστατευτικό δίχτυ στην αγορά εργασίας».

Στη συνέχεια, τον περασμένο Μάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την έναρξη διαβούλευσης για τον «ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», με στόχο τη δημιουργία μιας «πανευρωπαϊκής αγοράς εργασίας». Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από τη δημοσιοποίηση δύο κειμένων: Το πρώτο έχει τον τίτλο «Εναρξη διαβούλευσης για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων» και το δεύτερο τον τίτλο «Πρώτο προκαταρκτικό σχέδιο για τον ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων».

Οπως ήταν αναμενόμενο, στο «Σχέδιο» θεωρείται δεδομένη η σημερινή ζούγκλα στην αγορά εργασίας, με τη ραγδαία εξάπλωση των ευέλικτων και προσωρινών μορφών απασχόλησης, το χτύπημα της μόνιμης, πλήρους και σταθερής εργασίας. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο κείμενο, «ο επαγγελματικός βίος καθίσταται περισσότερο πολύπλευρος, συμπεριλαμβάνει δε πλέον, κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, πολλαπλές θέσεις εργασίας και μορφές απασχόλησης, διακοπές σταδιοδρομίας (σ.σ. εννοεί την ανεργία!), αυξημένη κινητικότητα και αλλαγές επαγγέλματος»!

Ειδικότερα, το «Σχέδιο» σημειώνει πως «οι ευέλικτες συμβάσεις μπορούν να διευκολύνουν την ένταξη στην αγορά εργασίας και να προάγουν τις επαγγελματικές μεταβάσεις, ενώ, ταυτόχρονα, επιτρέπουν στους εργοδότες να ανταποκρίνονται σε μεταβολές στη ζήτηση».

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι ο «Πυλώνας» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αναπροσαρμογή στο αντεργατικό «ευρωπαϊκό κεκτημένο», με στόχο την παραπέρα ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά εργασίας. Αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερο ξεχαρβάλωμα των ΣΣΕ, ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου για τις απολύσεις κ.ά. Αλλωστε, στη βάση αυτή γίνονται και οι διαπραγματεύσεις κυβέρνησης - κουαρτέτου για τα Εργασιακά.

Ταυτόχρονα, στη χτεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου κατέρρευσε και ο προπαγανδιστικός μύθος της κυβέρνησης ότι δήθεν η πλευρά της ΕΕ είναι ο «καλός» στη διαπραγμάτευση, απέναντι στο «κακό» ΔΝΤ. Οπως ομολόγησε η Ε. Αχτσιόγλου, «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που διαπραγματεύονται με την ελληνική κυβέρνηση αντιστέκονται στο αίτημά μας, αντιστέκονται στην θέση μας για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων», ενώ μέχρι τώρα εμφανιζόταν να το στηρίζουν.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ούτε το ΔΝΤ ούτε οι άλλοι «θεσμοί» άλλαξαν στάση. Το μόνο που αλλάζει είναι η κυβερνητική προπαγάνδα, που ανάλογα με την περίσταση επινοεί «συμμάχους» και «εχθρούς», προκειμένου να παγιδεύσει τους εργαζόμενους, όταν στο παρασκήνιο μένει απόλυτα δεσμευμένη στις ανατροπές που συνυπέγραψε με το 3ο μνημόνιο, ενώ βάζει στα σκαριά και το 4ο για μετά το 2018.

Γι' αυτό άλλωστε στην ανακοίνωση του υπουργείου για το Συμβούλιο υπουργών δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά στην έγκριση που έδωσε σε σχετική Οδηγία της ΕΕ για τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία, η οποία προωθεί στην πράξη άλλη μια μορφή ιδιωτικής ασφάλισης και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επέκταση των Ταμείων αυτών ως εργαλείων χρηματοδότησης των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, χωρίς βέβαια να δίνεται η παραμικρή εγγύηση για τις παροχές προς τους ασφαλισμένους.