Καταρχήν συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Με αφορμή το διάλογο, να συμβάλω τονίζοντας ένα δυο ζητήματα όπως εκφράστηκαν στη δράση. Αναφέρεται στις Θέσεις:

...η καθοδήγηση με βάση τους στόχους της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας...

...ιδιαίτερα περίπλοκο, κυρίως στα εδαφικά όργανα...

[...] Ο προσανατολισμός μας για την ανάπτυξη κι ανασύνταξη του κινήματος πρέπει ν' αγκαλιάζει κάθε πόλη και περιοχή, έχοντας στο επίκεντρο τους μονοπωλιακούς ομίλους, τα εργοστάσια, τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα εμπορικά κέντρα, τις μονάδες Υγείας και Πρόνοιας...

[...] Δρώντας για πάνω από 4 δεκαετίες πλέον σε συνθήκες αστικής νομιμότητας, σχετικά «ειρηνικές», αστικές κοινοβουλευτικές, είναι δυνατό στις γραμμές μας... να δημιουργούνται λεγκαλιστικές αυταπάτες, να εδραιώνεται η αντίληψη ότι μέσω αλλεπάλληλων εκλογικών μαχών κι ανόδου του ποσοστού, μέσω μικρών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων θα γίνει δυνατή η συνολική επαναστατική αλλαγή.

Αυτά είναι - δειγματοληπτικά - στοιχεία, καθήκοντα και συμπεράσματα που αναλύονται εκτενώς στις Θέσεις. Επιβεβαιώνονται κι από την παρέμβασή μας στο χώρο ευθύνης.

Χώροι εργασίας που ιεραρχούμε - στρατηγικής σημασίας - υπάρχουν διάσπαρτοι στα Νότια Προάστια. Οι βιομηχανίες τροφίμων σε Ταύρο κι Αλιμο, μεγάλοι χώροι τηλεπικοινωνιών κι άλλων υπηρεσιών σε Καλλιθέα, βιομηχανίες τύπου - χάρτου, τροφίμων και φαρμάκου σε Αλιμο, Ταύρο και Μπραχάμι, αμαξοστάσια Τραμ και ΕΘΕΛ σε Ελληνικό και Μπραχάμι, εμπορικά κέντρα κι «αλυσίδες» του λιανεμπορίου από το Μοσχάτο έως τη Γλυφάδα. Χώροι επισιτισμού και τουρισμού σ' όλο το παραλιακό μέτωπο και 8 τουριστικές Μαρίνες.

Σ' αυτά χρειάζεται να προσθέσουμε και τα γιγαντιαία έργα που γίνονται ή προγραμματίζονται στο Φαληρικό όρμο και το Ελληνικό. Θα απασχολήσουν εκατοντάδες εργάτες κυρίως των κατασκευών την επόμενη διετία. Γι' αυτό μπορεί να χρειαστεί ενίσχυση η περιοχή. Αλλωστε, η αναδιάταξη δεν είναι κάτι στατικό, που έγινε και τελείωσε. Αντίθετα, έχει σκοπό την εξυπηρέτηση και τέτοιου τύπου αναγκών.

Το εργατικό δυναμικό, στην πλειοψηφία του, όχι μόνο εργάζεται στις γειτονιές μας, αλλά ζει και σ' αυτές. Μ' άλλα λόγια, στο χώρο ευθύνης μας επενδύει το εφοπλιστικό, το τραπεζικό και το βιομηχανικό κεφάλαιο. Κατά συνέπεια, η ανασύνταξη του κινήματος και η ισχυροποίηση του Κόμματος βρίσκει το κομματικό δυναμικό του Νότιου Τομέα στην πρώτη γραμμή της μάχης, τουλάχιστον ως προς τις ανάγκες που υπάρχουν.

Εύλογα, λοιπόν, μας προβληματίζει αν είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε με επάρκεια στους δύο παραπάνω στόχους. Αν δηλαδή αντιστοιχούνται τα καθήκοντα, οι ανάγκες, οι στόχοι με το πώς δουλεύουμε.

Είναι προφανές, όπως μπαίνει και στις Θέσεις, ότι ο προσανατολισμός των εδαφικών έχει βελτιωθεί. Χρειάζεται όμως να επιμείνουμε και σε οργανωτικά μέτρα. Είναι ενδεικτικό ότι όχι μόνο στα μυαλά πολλών συντρόφων, αλλά και στην καθημερινή λειτουργία, τη δομή, τις χρεώσεις και τη σύνθεση, η εδαφική ΚΟΒ δεν έχει ακόμα προσανατολισμό στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό παρά τα σημαντικά βήματα που ήδη έχουν γίνει. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν προσπαθήσεις να στήσεις μια «ομάδα δουλειάς» (με τα αναγκαία χαρακτηριστικά) για ένα χώρο εργασίας, π.χ. μεγάλα εμπορικά κέντρα στον Ταύρο ή στη Γλυφάδα, τα βήματα γίνονται αργά και βασανιστικά. Χρειάζονται συνεργασίες, τηλέφωνα στον Γραμματέα της κλαδικής ΚΟΒ, ξανά μαζέματα, και πάλι πολλές φορές θα μοιάζει με συνάντηση συντρόφων από διαφορετικές ΚΟΒ για μια εξόρμηση. Αν αντίθετα βάλεις σε μια εισήγηση ότι ο τάδε και ο τάδε δυνατός σύντροφος χρεώνονται αυτά τα σπίτια... τότε όλα γίνονται σχεδόν αυτόματα. Οι σύντροφοι ξέρουν τι θα κάνουν την Κυριακή με το «Ρίζο», τη Δευτέρα με την πρόσκληση της Λαϊκής Επιτροπής, την Τρίτη με την ανακοίνωση για το Κυπριακό, θα μάθουν γρήγορα σε ποια σχολεία πάνε τα παιδιά τους, αν είναι στην ΟΓΕ οι γυναίκες. Υπάρχουν αντικειμενικές αδυναμίες, όπως η σύνθεση, η εμπειρία κ.ά. Μπορούμε όμως για πολύ να κρυφτούμε πίσω από αυτές; Τι εξυπηρετεί, για παράδειγμα, ο διαχωρισμός των ΚΟΒ κατά ενορίες ή δημοτικά διαμερίσματα, αν αυτό δεν συνοδεύεται από ουσιαστικό μοίρασμα της ευθύνης για τους χώρους εργασίας που ιεραρχούνται. Χρειάζεται να παιδέψουμε πιο πολύ ποιος θα είναι εργατικός υπεύθυνος σε κάθε ΚΟΒ και τι ομάδα θα 'χει γύρω του.

Η λύση δεν βρίσκεται στο να σβηστεί η εμπειρία που υπάρχει κι αποδίδει στις εκλογικές μάχες. Αντίθετα, χρειάζεται να προσαρμοστεί στα νέα καθήκοντα. Για παράδειγμα, πρέπει να εμπλουτιστεί κι άλλο η χαρτογράφηση με συνδικαλισμένους εργαζόμενους - κυρίως όσους είναι στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ - που ζουν ή εργάζονται στο χώρο ευθύνης. Να γίνονται μικρές συσκέψεις οπαδών με θεματολογία που να αφορά τους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εργασιακής μονάδας. Να παίρνονται πρωτοβουλίες της Λαϊκής Επιτροπής που αφορούν άμεσα το χώρο. Να μαζεύεται εικόνα για το τι λένε οι εργαζόμενοι, ώστε άμεσα να απαντά η «ομάδα». Οχι να περιμένουμε: πότε θα το συζητήσει το Γραφείο της ΚΟΒ, να πάρει έγκριση, να μπει στο επιτελείο της Λαϊκής Επιτροπής ή στην ΚΟ και μετά να αναλάβει ένας με καμιά δεκαριά άλλες χρεώσεις να γράψει μια ανακοίνωση που θα τη δουν τουλάχιστον 2-3 ακόμη για να φτάσει τελικά στα χέρια των εργαζομένων. Από την άλλη, για την επίσκεψη Τσίπρα στον Ασύρματο (στο Μπραχάμι) τον Ιούλη χρειάστηκαν 2 σύντροφοι να γράψουν, να διορθώσουν και να φωτοτυπήσουν την ανακοίνωση που μοιράστηκε σ' όλη σχεδόν την πυκνοκατοικημένη συνοικία. Κι όλα αυτά, σε 48 ώρες.

Τα παραδείγματα δείχνουν ότι έχουμε καλό «υλικό», ετοιμότητα, επαγρύπνηση, αντοχή κι αποφασιστικότητα. Αν αυτά διοχετευτούν στον ιμάντα παραγωγής που λέγεται οικοδόμηση στην εργατική τάξη, θα έχουμε και χειροπιαστά αποτελέσματα.

Πιο συγκεκριμένα, οι ομάδες δουλειάς θέλουν υπεύθυνους με μεράκι, ανησυχία, τσαγανό και πρωτοβουλία. Η ομάδα «εδαφικών» και «κλαδικάριων» χρειάζεται να έχει όσο πιο μόνιμη σύνθεση γίνεται και οι σύντροφοι να έχουν ενιαία αντίληψη, και του χώρου και των στόχων που βάζουμε. Ολες οι ΚΟΒ έχουν τέτοιους συντρόφους, που πολλές φορές μένουν στην «αφάνεια» άλλων χρεώσεων, εξίσου σημαντικών, που ωστόσο δεν τους αφήνουν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Ταυτόχρονα, οι χρεώσεις όπως του εργατικού υπεύθυνου της ΚΟΒ ή του υπεύθυνου της ομάδας ενός χώρου δεν πρέπει να είναι μόνιμες και ιερές. Πρέπει να είμαστε απαιτητικοί. Η εταιρεία που έχουμε απέναντί μας μελετά, σχεδιάζει, υλοποιεί και προσαρμόζεται. Παρεμβαίνει ιδεολογικά, καθημερινά, στους εργαζόμενους, κόντρα σε κάθε σχεδιασμό μας.

Κι εδώ έρχεται ο καθοριστικός ρόλος και του στελέχους της ΚΟΒ όπως μπαίνει στη Θέση 75 και της ΤΕ - επιτελείου μάχης όπως μπαίνει στις Θέσεις 40 - 41 - 42.