Μετά το 19ο Συνέδριο που ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία σε όλα τα όργανα, από την ΚΟΒ μέχρι το Σώμα του Συνεδρίου, το νέο Πρόγραμμα και το νέο Καταστατικό του Κόμματος, σήμερα μπροστά στο 20ό μετράμε τα βήματα που κάναμε, αναλύοντας πλευρές που πρέπει βαθύτερα και με επιμονή να δούμε στο δρόμο προς το στρατηγικό μας στόχο.

Η θέση 40 αναφέρεται στην πολιτική απόφαση του 19ου Συνεδρίου σχετικά με την αντιστοίχιση της δράσης των καθοδηγητικών οργάνων με τις ανάγκες της ταξικής πάλης, πλευρά που χρειάζεται να βελτιώσουμε και μάλιστα χωρίς καθυστερήσεις. Οι Θέσεις βάζουν τους κύριους άξονες κάτω από τους οποίους θέλει τα όργανα να γίνουν επιτελεία μάχης, γενικεύοντας την πείρα της πάλης και με αυτήν την έννοια σωστά μπαίνουν σαν κρίκος οι Τομεακές Επιτροπές που έχουν το κύριο καθήκον να εξειδικεύουν ανά κλάδο και περιοχή. Η προσαρμογή των γενικών κατευθύνσεων στην καθοδηγητική τους δουλειά, η ικανότητα να ερμηνεύουν τις συνθήκες και τις εξελίξεις με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματος, τις συνολικές επεξεργασίες αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για το πόσο αποτελεσματικά καθοδηγεί το κόμμα την ταξική πάλη.

Είναι ενδεικτικές οι δυσκολίες και η συνθετότητα που αντιμετωπίσαμε σαν Τομεακή Οργάνωση Επισιτισμού - Τουρισμού σε κλάδο που ενώ διαρκεί η κρίση παρουσιάζει ανάπτυξη, την οποία προβάλλουν οι κυβερνήσεις τα τελευταία τρία χρόνια ως και παράδειγμα ανάκαμψης συνολικότερα της ελληνικής οικονομίας. Η λέξη «ανάπτυξη» από μόνη της δημιουργεί προσδοκίες σε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων του κλάδου, είτε δουλεύουν σε μονοπώλια που είναι ωφελημένα από την ανάπτυξη αυτή κι άρα ελπίζουν ότι θα τους επιστραφεί μέρος των απωλειών, είτε δουλεύουν σε επιχειρήσεις που εξακολουθούν και είναι στο όριο να απαξιώσουν μέρος του κεφαλαίου τους, ή και να κλείσουν, που τους οδηγεί στο να υποχωρούν ακόμη περισσότερο οι απαιτήσεις τους, μέχρι και να δέχονται εκτεταμένα την απλήρωτη δουλειά.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες αντιμετωπίσαμε την αναστολή λειτουργίας του ξενοδοχείου Athens Ledra και τον 9μηνο ως τώρα αγώνα των εργαζομένων. Η Τομεακή Επιτροπή έκανε πράγματι προσπάθεια να δει καλύτερα τη δουλειά του Συνδικάτου και του επιχειρησιακού σωματείου που πρωτοστατούν οι κομμουνιστές. Να καθοδηγήσει αυτόν τον αγώνα εξειδικεύοντας με βάση την κοινωνική σύνθεση, τις ιδιαιτερότητες του κλάδου, το βιοτικό επίπεδο, ή και αντιλήψεις που υπήρχαν μέσα στους εργαζόμενους. Κύρια όμως μελετώντας την προσαρμογή του φαινομένου στη γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση, στα δεδομένα του κλάδου, στην πείρα από 7 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης. Παρά το γεγονός ότι είχε γίνει σοβαρή αυτοτελής κομματική δουλειά για χρόνια σε αυτό το ξενοδοχείο, κι άρα το κόμμα είχε κύρος μέσα στους εργαζόμενους, αλλά και η γραμμή του ΠΑΜΕ επικράτησε και άλλαξαν οι συσχετισμοί στο επιχειρησιακό σωματείο, ένας πολύμηνος αγώνας έχει πολύ πιο σύνθετες απαιτήσεις.

Δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση να εξηγηθεί για παράδειγμα γιατί η εργοδοσία έκλεισε ένα ξενοδοχείο που είχε πληρότητα 100% για όλη σχεδόν τη θερινή περίοδο, ή επίσης το αν και κατά πόσον φταίνε οι εργαζόμενοι που έκλεισε, είτε γιατί δεν δούλευαν όσο έπρεπε, είτε γιατί διεκδικούσαν, ή επειδή δεν αποδέχτηκαν μειώσεις σε μισθούς και δικαιώματα. Δεν ήταν εξίσου εύκολο να πείσεις ότι το φαινόμενο Ledra είναι ενταγμένο σε μια συνολικότερη τακτική του κεφαλαίου, όπου επιχειρηματικοί όμιλοι επιλέγουν να επενδύσουν σε κλάδους και χώρες που εξασφαλίζουν μεγαλύτερο μέσο ποσοστό κέρδους, ακόμα και αν απαξιώνεται μέρος από το κεφάλαιο που διατηρούν στην κατοχή τους και σε φάση ανάπτυξης. Δεν ήταν ακόμη αυτονόητο ότι θα κέρδιζε η γραμμή σου μέσα στο κίνημα, χωρίς μάλιστα να κερδίσεις το άμεσο, να πληρωθούν δηλαδή οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους ή να διασφαλιστεί η δουλειά τους. Ιδιαίτερα όταν η διαπάλη με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό οξυνόταν σε κάθε βήμα αυτού του αγώνα, με ανοιχτή υπονόμευσή του, προβάλλοντας τον ρεαλισμό τού να αποδεχτείς τις επιλογές του κεφαλαίου. Οταν πλάσαρε τη λογική του καλού και κακού εργοδότη, ή των λάθος επιχειρηματικών επιλογών.

Ηταν δύσκολο να εκλαϊκεύσεις και να δώσεις με ζωντανά παραδείγματα ότι η όποια ανάπτυξη γίνεται πάντα με όρους ανταγωνισμού, στον οποίο οι εργαζόμενοι είναι χαμένοι από χέρι, όποιο μονοπώλιο κι αν επικρατήσει. Και τέλος, είχε ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες να απομυθοποιήσεις τη λογική του «σωτήρα επενδυτή», αναδεικνύοντας από τη μια το ρόλο του συλλογικού καπιταλιστή, κι από την άλλη των επιδιώξεων του κάθε επιχειρηματικού ομίλου που στο κάτω-κάτω έρχεται να βαθύνει περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων για να καταφέρει τον πρωταρχικό του σκοπό: την επίτευξη κερδοφορίας.

Αρα η καθοδήγηση ενός τέτοιου αγώνα, που βαραίνει πρωτίστως το Τομεακό Οργανο, έχει απαιτήσεις που δεν αρχίζουν και τελειώνουν με το να βλέπεις τη δουλειά της ΚΟΒ που βέβαια έχει την κύρια ευθύνη. Τα μέλη του οργάνου χρειάστηκε να είναι κοντά στα σωματεία, στον ίδιο το χώρο δουλειάς, να γνωρίσουν οι ίδιοι τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, το επίπεδο συνείδησης σε κάθε δοσμένη χρονική στιγμή. Μόνο έτσι βοηθάς ουσιαστικά να δημιουργούνται προϋποθέσεις να διευρύνεται μια ομάδα που θα δρα δίπλα στο Κόμμα, θα προσπαθεί να πείθει για την ανάγκη ρήξης και ανατροπής με το σύστημα και την εξουσία του.

Δεν λέει κανείς ότι στο Athens Ledra πείστηκαν όλοι οι εργαζόμενοι για την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά η αντοχή που επέδειξαν και επιδεικνύουν στον αγώνα τους, η αναγνώριση του πρωτοπόρου ρόλου των κομμουνιστών, είναι πρόσφορο έδαφος να δουλέψει κανείς στη συνέχεια με τους όρους που έχουμε αποφασίσει σαν κόμμα.

Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι σε ποιο βαθμό έχει γενικευτεί αυτή η μικρή -έστω- πείρα, το αν αποτελεί κατάκτηση όλων των δικών μας Οργανώσεων σε επίπεδο κλάδου και πόσο συνέβαλε το όργανο να τροφοδοτηθούν με νέο υλικό - και γιατί όχι να διαμορφωθούν ανάλογα - οι κεντρικές κατευθύνσεις και οι επεξεργασίες.

Εναν τέτοιο προσανατολισμό πρέπει να διαμορφώνει ο κάθε μικρός ή μεγάλος αγώνας σε κάθε τομεακό όργανο, αφού σωστά αναφέρουν οι Θέσεις ότι και η πιο πρωτοπόρα δράση στους αγώνες δε δίνει αυθόρμητα τη δυνατότητα επεξεργασίας και γενίκευσης, δεν μπορεί από μόνη της να βοηθήσει αποτελεσματικά στην ταξική πολιτική συνειδητοποίηση και ωρίμανση. Και άρα η καθημερινή πρωτοπόρα πάλη και η απόκτηση στέρεων δεσμών στους τόπους δουλειάς μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στην πολιτική συνειδητοποίηση, μόνο αν αναπτύσσονται ταυτόχρονα με την ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση του Κόμματος.