Δύο άρθρα - του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη - ενδεικτικά της στρατηγικής ταύτισης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και παράλληλα του τσακωμού τους για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά τα ζητούμενα του κεφαλαίου, φιλοξένησε το περιοδικό «Economist» το περασμένο Σάββατο.

Ο Αλ. Τσίπρας, περιγράφοντας το πλαίσιο που διαμορφώνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις κυβέρνησης - ΕΕ για την «αναζωογόνηση» των επιχειρηματικών κερδών, καθώς και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, κάνει λόγο για «βάσεις για τη ριζική μεταστροφή του οικονομικού προσανατολισμού της χώρας, από ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο σε τομείς χαμηλής προστιθέμενης αξίας, σε ένα σύγχρονο εξωστρεφές παραγωγικό πρότυπο». Επικαλούμενος μια σειρά από στοιχεία, όπως την αύξηση των επενδύσεων, μιλά για το «μέσο μιας σταθερής πορείας ανάκαμψης και υπέρβασης της οικονομικής κρίσης» και υποστηρίζει ότι το 2017 «θα είναι έτος ανάπτυξης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προσδιορίζει το ύψος της στο 2,7% και το 2018 στο 3,1%».

Παραπέρα, επαναλαμβάνει προκλητικά τα περί «δίκαιης ανάπτυξης» με στόχο «να μεταφραστεί σε θέσεις απασχόλησης και η ευημερία να αφορά όλους τους Ελληνες πολίτες», κάνοντας λόγο για μείωση της ανεργίας κατά 4% «επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης». Ολα αυτά την ώρα που η πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου, όπως και τα μέτρα που «ξεκλειδώνουν» τις μέρες αυτές στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης», δείχνουν ότι η ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών θα έρθει πάνω στη βάση των τσακισμένων εργατικών δικαιωμάτων, της «ζούγκλας» στις εργασιακές σχέσεις, όπου μονιμοποιούνται και επεκτείνονται δραματικά η μερική απασχόληση και η εκ περιτροπής εργασία, που μαζί με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου αφορούν πλέον το 1/3 του συνόλου των μισθωτών, των «μισθών» των 100 και 200 ευρώ το μήνα που παίρνουν πλέον εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί! Συν το γεγονός ότι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, περιγράφουν ότι θα χρειαστούν δεκαετίες για την αποκατάσταση της ανεργίας στα προ κρίσης επίπεδα.

Παράλληλα, διαφημίζοντας τη διάθεση της κυβέρνησης να συμβάλει ώστε να υλοποιηθούν μια σειρά από στρατηγικής σημασίας στόχοι του κεφαλαίου, σημειώνει ότι μέχρι την άνοιξη θα έχουν ολοκληρωθεί «στρατηγικά έργα υποδομών στα δίκτυα και τις μεταφορές», που σύμφωνα με τον ίδιο θα επιτρέψουν στη χώρα να καταστεί «κύριος ενεργειακός παίκτης στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου», να παίξει ρόλο δηλαδή στη σύγκρουση ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, που δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς.

Στο ίδιο πλαίσιο, επαναλαμβάνει το «χαρτί» της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και της προθυμίας της κυβέρνησης να προωθήσει τα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, μιλώντας για «την εξαιρετικά ευαίσθητη και ταυτοχρόνως εξόχως σημαντική γεωγραφική θέση της χώρας, αλλά και τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει αυτή αναφορικά με την ασφάλεια και τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης».

Ο δε Κυρ. Μητσοτάκης, στο δικό του άρθρο, πασχίζει να πείσει ότι είναι ικανότερος και πιο αποφασισμένος να υλοποιήσει από τη θέση του κυβερνητικού διαχειριστή τους στόχους του κεφαλαίου, για τους οποίους, όπως χαρακτηριστικά λέει, «δεν υπάρχουν εύκολες παρακαμπτήριοι».

Παρουσιάζοντας ως μονόδρομο τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις υπερασπίζεται το αντιλαϊκό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, στοχοποιώντας τους λαϊκούς αγώνες ως «αιτία της βραδύτητας στη λήψη και πλήρη εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων, που είχε ως συνέπεια την επιμήκυνση και την επίταση της κρίσης» και επαναλαμβάνοντας την πρόθεσή του για ακόμα περισσότερα μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ώστε «να διευκολυνθεί το επιχειρείν και να επιταχυνθούν οι αποκρατικοποιήσεις», να προσαρμοστεί πιο αποτελεσματικά το αστικό κράτος αλλά και το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Μάλιστα, σε μια επίδειξη λαθροχειρίας υποστηρίζει ότι «σήμερα, έχοντας επιτέλους απομυθοποιήσει το λαϊκισμό, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι έτοιμη να υποστηρίξει ένα τολμηρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, αλλά η πολιτική ηγεσία της χώρας αδυνατεί. Είτε για λόγους ιδεοληψίας, είτε από έλλειψη ικανότητας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην ανάπτυξη». Πρόκειται για τη γνωστή κριτική τους προς την κυβέρνηση ως προ το γιατί δεν υλοποιεί ακόμα ταχύτερα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Οπως επίσης την κατηγορεί ότι καθυστερεί να κλείσει την περιλάλητη δεύτερη «αξιολόγηση», πάγιο αίτημα των επιχειρηματικών ομίλων καθώς έτσι αναμένεται να ανοίξει η κάνουλα του φτηνότερου δανεισμού τους.

Σε μια τέτοια βάση, τέλος, ο Κυρ. Μητσοτάκης επαναλαμβάνει το αίτημά του για πρόωρες εκλογές, βαφτίζοντάς τες «αναγκαία πολιτική αλλαγή για να μην εξαϋλωθούν οι θυσίες όλων των προηγούμενων χρόνων».