Περί διαφθοράς ο λόγος χτες στη Βουλή, με τον πρωθυπουργό να λέει ανάμεσα σε άλλα, απαντώντας σε Ερώτηση του επικεφαλής του Ποταμιού: «Δεν μπορεί, λοιπόν, παρά να είναι προτεραιότητα η αντιμετώπιση της διαφθοράς. Αλλά, ξέρετε, αυτό έχει και πολιτικό κόστος για μια κυβέρνηση. Κι εμείς αυτό το πολιτικό κόστος το αναλαμβάνουμε, αφού τα ισχυρά συμφέροντα που έμαθαν να πορεύονται με αυτούς τους όρους και να κερδίζουν μέσα σε αυτό το πολύπλοκο δίκτυο, αντιστέκονται και εξαπολύουν καθημερινά μια λυσσαλέα επίθεση. Ξέρετε κάτι, ακριβώς αυτή η επίθεση είναι που αποτελεί για εμάς ένα δείκτη ότι κάτι κάνουμε καλά. Θα αρχίσω να ανησυχώ, όταν οι επιθέσεις σταματήσουν». Η συζήτηση περί διαφθοράς και διαπλοκής ήταν πάντα το ασφαλές καταφύγιο των αστικών κυβερνήσεων, για να αποπροσανατολίσουν το λαό από την ουσία της αντιλαϊκής τους πολιτικής, κυρίως σε περιόδους που αυτή κλιμακωνόταν. Το ίδιο κάνει και τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παριστάνοντας μάλιστα το θύμα (!). Η αλήθεια είναι ότι με την πολιτική της η κυβέρνηση επιδρά σε επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς και στην αναμόρφωση του επιχειρηματικού τοπίου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πρώην δυσαρεστημένοι που γίνονται ευχαριστημένοι και το αντίστροφο. Με άλλα λόγια, το φαγοπότι της διαπλοκής του κεφαλαίου με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του παραμένει, ακόμα κι αν κατά καιρούς αλλάζουν οι συνδαιτυμόνες και οι καλεσμένοι.