Η Μαρίνα Γκόμεζ μίλησε αναλυτικά για την κατάσταση των νέων στην Ισπανία, παρουσιάζοντας στοιχεία για τις εργασιακές σχέσεις και το πώς αυτές έχουν χτυπηθεί στα χρόνια της κρίσης, για τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, προσωρινής απασχόλησης. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην κατάσταση στους χώρους της εκπαίδευσης, αλλά και σε άλλα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή της νεολαίας, όπως το πρόβλημα της κατοικίας, τη διασκέδαση που προωθείται στη βάση του ατομικισμού και του καταναλωτισμού, όπου το αλκοόλ και τα ναρκωτικά είναι κάτι συνηθισμένο, την έλλειψη βιβλιοθηκών, την προώθηση του τζόγου κ.ά.

Ακόμα, μίλησε για τη δράση των νέων κομμουνιστών της CJC στο φοιτητικό κίνημα, σημειώνοντας ότι «κατά τα τελευταία 2 χρόνια έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο (...) πήραμε την απόφαση για το σχηματισμό από τη βάση μιας φοιτητικής ένωσης για όλη τη χώρα. (...) Το 2015 η δομή πήρε μορφή και υιοθέτησε το όνομα Μέτωπο των Φοιτητών. Από την αρχή έχει παρουσία στις περισσότερες περιοχές και στη συνέχεια επεκτάθηκε σε ακόμη πιο πολλές, για να έχει παρουσία σε όλες σχεδόν τις επαρχίες της χώρας», είπε η Μαρίνα Γκόμεζ και περιέγραψε την πρωτοβουλία του Μετώπου Φοιτητών να συγκαλέσει γενική απεργία, η οποία έγινε με επιτυχία στις 9 του Μάρτη που μας πέρασε: «Αυτή η απεργία υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των φοιτητών, αλλά κυρίως υπηρέτησε την ενίσχυση του Μετώπου των Φοιτητών, με τη λογική ότι ένας οργανωμένος φοιτητής αξίζει περισσότερο από 10 που κινητοποιούνται και είναι ανοργάνωτοι. Τώρα, το Μέτωπο των Φοιτητών κάνει άλματα προς την κατεύθυνση να γίνει η κύρια φοιτητική ένωση στην Ισπανία, που κυριαρχείται από μέλη των CJC. Ενα μοντέλο που έχει θριαμβεύσει πάνω απ' όλα για την οργάνωση που είχε από την αρχή από τα στελέχη που είναι κομμουνιστές και για την επιτυχημένη τακτική ώστε να πλησιάσει συνδικάτα εργαζομένων και εκπαιδευτικών για την επίτευξη συγκεκριμένων συμμαχιών. Μια ένωση που δεν περιορίζεται στην ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά έχει παρουσία στη Δευτεροβάθμια και Επαγγελματική Εκπαίδευση, που αποτελούσαν εκκρεμότητα του φοιτητικού κινήματος εδώ και δεκαετίες», τόνισε.

Αντίστοιχα, για το εργατικό κίνημα είπε ότι «μετά από πολύχρονη αδυναμία, εδώ και δύο χρόνια πολλαπλασιάσαμε τις προσπάθειες και τώρα έχουμε αρκετούς συντρόφους που είναι εκλεγμένοι συνδικαλιστές». Πρόσθεσε ότι οργανώνουν καμπάνιες σε εργασιακούς χώρους που συγκεντρώνεται νεολαία και ότι προσπαθούν να δημιουργούν Επιτροπές Εργατικής Ενότητας στους χώρους δουλειάς, με εργαζόμενους ανεξάρτητα από τη συμμετοχή τους σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, προσπαθώντας έτσι να ξεπεράσουν τη διαταξική συνεργασία στις ηγεσίες των πλειοψηφικών συνδικάτων.

Τέλος, μίλησε για την παρέμβαση της Οργάνωσης στις γειτονιές, όπου επιδιώκει τη διοργάνωση συνελεύσεων νέων, με αντικείμενα «από το θέμα της κατοικίας μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις στην περιοχή, τις μεταφορές, ή άλλα θέματα όπως η αναψυχή».

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο γεγονός ότι η νεολαία στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, αντιμετώπισε το ρεύμα των αυταπατών που καλλιεργήθηκαν από τη νέα σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, αλλά και στη σημασία που έχει οι νέοι κομμουνιστές να επιμένουν στις αρχές τους και να παλεύουν ενάντια στον καπιταλισμό, σε όλες τις μορφές του, για το σοσιαλισμό.