Οι σκελετοί από τα μπαρ, τα περισσότερα περίπτερα και τα γιγαντοσυνθήματα έχουν ήδη υψωθεί κι όποιος περνάει πια από το χώρο των αθλητικών εγκαταστάσεων της φοιτητικής εστίας των Ιλισίων καταλαβαίνει ότι «εδώ ετοιμάζεται κάτι μεγάλο»! Αλλοι βάφουν, άλλοι μεταφέρουν υλικά, άλλοι περνούν πάνω στις κατασκευές τις μπαλαντέζες με τα φώτα. Μπορεί να έχουμε μπροστά μας αρκετές μέρες ακόμα μέχρι να ανοίξει τις πύλες του το τετραήμερο κορύφωσης του 27ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα, αλλά αυτά που πρέπει ακόμα να γίνουν είναι πολλά. Κι έτσι δεκάδες ΚΝίτες και Κνίτισσες αλωνίζουν καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ το χώρο αυτόν που θα γεμίσει στις 19, 20, 21 και 22 Σεπτέμβρη με χρώματα και μουσικές, για να προλάβουν να τα ετοιμάσουν όλα, να στήσουν αυτή την όμορφη πολιτεία που απολαμβάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες.

«Πάντα με εντυπωσίαζε όλος αυτός ο "χαμός" που γίνεται στο Φεστιβάλ κι ήθελα να συμμετάσχω πιο ενεργά, να γίνω κι εγώ μέρος του», μας λέει η Τίνα, φοιτήτρια στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής, που τη συναντήσαμε να βάφει σ' ένα από τα μπαρ της κεντρικής σκηνής. Οση ώρα μιλούσαμε δεν άφησε το πινέλο από το χέρι της, αλλά μας είπε για την ωραία αίσθηση, την περηφάνια που νιώθει όταν τις ημέρες λειτουργίας του Φεστιβάλ περνάει από τους χώρους που είχε δουλέψει στο στήσιμο και καμαρώνει «αυτό το έβαψα εγώ». Μαζί της ήταν μια συμφοιτήτριά της, η Χρίστη, που βάφοντας κι εκείνη μας είπε: «Εγώ δεν είμαι μέλος της ΚΝΕ, είμαι φίλη, αλλά ήθελα από μόνη μου να έρθω και να δουλέψω στο στήσιμο του Φεστιβάλ».

Πιο πέρα συναντήσαμε το Δημήτρη, που βοηθούσε έναν ηλεκτρολόγο δίνοντάς του σύρμα για να δένει τις μπαλαντέζες. Η δουλιά αυτή φαινόταν βαρετή, ήταν όμως αναγκαία. «Βοηθάμε όλοι για να γίνει το Φεστιβάλ μας κι αυτό είναι κάτι καλό», μας είπε και το καταλαβαίνουμε απόλυτα, γιατί ξέρουμε πως το Φεστιβάλ της ΚΝΕ στήνεται αποκλειστικά και μόνο από το μεράκι και την εθελοντική εργασία των μελών της Οργάνωσης, χωρίς σπόνσορες και κατασκευαστές πλαστικών ονείρων.

Προχωρώντας, πέσαμε πάνω σε μια ομάδα παιδιών που «πάλευαν» με πολύχρωμα πανιά. Η Αρτεμης, από την Οργάνωση της Σπουδάζουσας, ανέλαβε να μας εξηγήσει τη διαδικασία της δουλιάς τους: «Το πρωί κάναμε μια βόλτα στους χώρους, πήραμε μέτρα για το μήκος των πανιών που θα κρεμαστούν, διαλέξαμε μαζί με τους αρχιτέκτονες τα χρώματα που θα χρησιμοποιήσουμε και σχεδιάσαμε τον τρόπο που θα μπουν πάνω στις κατασκευές. Για παράδειγμα, τα πανιά που θα μπουν στους χώρους γύρω από το γήπεδο θα έχουν όλα κατεύθυνση προς την κεντρική σκηνή. Τώρα, μετράμε, κόβουμε και καρφώνουμε σε ξύλα τα πανιά που θα χρειαστούμε. Σήμερα, δουλεύουμε τα κόκκινα και τα κίτρινα, αργότερα θα πιάσουμε τα άλλα χρώματα». Ο αέρας ήταν έντονος τη μέρα που επισκεφτήκαμε το Φεστιβάλ και η δουλιά με τα πανιά γινόταν κάτω από αυτές τις συνθήκες πιο δύσκολη. Τα παιδιά όμως ήταν αποφασισμένα και δεν έδειχναν να πτοούνται. Εξάλλου έχουν έναν μόνιμο αντίπαλο που πρέπει να νικήσουν: Το χρόνο.

Οι μέρες περνούν, οι δουλιές που πρέπει να γίνουν ακόμα είναι πολλές και τα παιδιά της ΚΝΕ το παλεύουν για να έχουμε και φέτος το αποτέλεσμα που όλοι θαυμάζουμε όταν ανοίγουν οι πύλες της νεανικής πολύχρωμης πολιτείας.