ΠΟΛΥ δύσκολο - αν όχι ακατόρθωτο - να γράψεις σχόλια, με το συνηθισμένο ύφος της στήλης, μετά τα όσα έγιναν χτες στις ΗΠΑ. Οταν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, πολύ περισσότεροι έχουν τραυματιστεί. Κι ακόμη περισσότερο, όταν συλλογιζόμαστε τι μέλλει γενέσθαι από αύριο...

Και το θέτουμε έτσι το ζήτημα, γιατί, όσο και να σπάσαμε το κεφάλι μας, δεν μπορέσαμε να βρούμε ούτε ένα (αριθμός: 1) επιχείρημα, που να συνηγορεί στην κατεύθυνση, ότι οι χτεσινές αλλεπάλληλες και φονικές επιθέσεις στις ΗΠΑ ωφελούν, έστω και στο ελάχιστο, τους Αμερικανούς εργαζόμενους, τους λαούς των υπόλοιπων χωρών, τα εργατικά και όποια άλλα κινήματα σε όλο τον κόσμο.

Αντίθετα, σκεφτήκαμε και βρήκαμε πολλά και εύκολα, που συνηγορούν στην κατεύθυνση, ότι τα χτεσινά συγκλονιστικά γεγονότα έρχονται κουτί στην αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική και στις επιδιώξεις της ηγεσίας των ΗΠΑ.

Δεν είναι μόνο - αν και, ίσως, είναι το κύριο - ότι αποκτούν πλέον χεροπιαστή υπόσταση και, μάλιστα, με ιδιαίτερα τραγικό τρόπο, μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, τα όσα έχουν πει μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ για τον τεράστιο και σοβαρότατο κίνδυνο της διεθνούς τρομοκρατίας.

Είναι, επίσης, το γεγονός, πως η μέχρι σήμερα - ούτως ή άλλως - επιθετική και τρομοκρατική πολιτική των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη αποκτά ένα ακόμη «επιχείρημα». Ενα ακόμη «άλλοθι», για να ξεδιπλώνει τις αντιλαϊκές της επιθέσεις και επιδρομές, όπου αυτές κρίνουν σκόπιμο και τα συμφέροντά τους το επιβάλλουν. Για να επιβάλουν τις αντιδημοκρατικές τους επιδιώξεις και μέτρα, για... για... για...

Δεν ξέρουμε γιατί, αγαπητοί σύντροφοι, αλλά βλέποντας τις χτεσινές εικόνες στις τηλεοπτικές οθόνες, που έδειχναν τον ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης να σωριάζεται σαν χάρτινος πύργος, μας ήρθε αυτόματα στο νου ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ, το Φλεβάρη του 1933, στο Βερολίνο...