Στο συνέδριο του «Economist» μίλησε χτες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, και ανάμεσα σε άλλα είπε για τη 2η «αξιολόγηση» ότι «κανείς δεν περίμενε περαιτέρω μέτρα για το χρέος σε αυτή τη φάση», καθώς ήταν γνωστό πως «τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα εξειδικεύονταν στο τέλος του προγράμματος, το 2018». Θυμίζουμε ότι προσερχόμενος στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιούνη, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ είχε πει και αυτός ότι «το 2018 θα δούμε αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο», αποκαλύπτοντας ότι «είχαμε καταλήξει σε συμφωνία (σ.σ. από το προηγούμενο Γιούρογκρουπ), αλλά η Ελλάδα ζήτησε άλλες τρεις εβδομάδες για επικοινωνιακούς λόγους». Οι ομολογίες αυτές και οι παραδοχές δεν θα είχαν την παραμικρή αξία, αν δεν αποκάλυπταν ότι το παιχνίδι παίζεται με σημαδεμένη τράπουλα από την κυβέρνηση και τους εταίρους της σε βάρος του λαού. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το θέατρο με το οποίο η κυβέρνηση προσπάθησε να δραματοποιήσει τη διαπραγμάτευση, λέγοντας ότι δεν θα δεχόταν τίποτα λιγότερο από μια «καθαρή λύση» για το χρέος, για να αποσπάσει τη συναίνεση ή την ανοχή του λαού στα «προαπαιτούμενα» που είχαν ήδη ψηφιστεί, στο όνομα της διευθέτησης του χρέους. Αλλωστε, σ' αυτά τα «προαπαιτούμενα» έριξε το βάρος και χτες ο Γ. Χουλιαράκης, λέγοντας ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων και να μειωθούν τα φορολογικά βάρη, πρωτίστως για το κεφάλαιο, «ώστε ο προϋπολογισμός να καταστεί πιο αναπτυξιακός». Ολα τα άλλα είναι απλά «γαρνιτούρα»...