Τον Θέμη Σπέη, από την Ικαρία, που «έφυγε» σε ηλικία 85 ετών, αποχαιρέτησαν με μεγάλη λύπη οι φίλοι του ΚΚΕ στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας την Πέμπτη 20 Ιούλη. Πλήθος συντρόφων, γνωστών και φίλων του τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο κοιμητήριο του Βotany στο Σίδνεϊ, αποτίοντας φόρο τιμής σε έναν αγωνιστή που αφιέρωσε όλη του τη ζωή υποστηρίζοντας θερμά την κομμουνιστική ιδεολογία, δίνοντας το «παρών» σε όλα τα καλέσματα του κινήματος. Ηταν μέλος του ΚΚ Αυστραλίας, της ΚΟΒ «Νίκος Μπελογιάννης» και μπροστάρης σε κάθε αγώνα και στην ελληνική παροικία. Πρόσφερε πολλά μέσα από τον Εργατικό Σύνδεσμο «Ατλας», την Κοινότητα, τις αντιδικτατορικές επιτροπές κ.λπ. «Εφυγε» πνευματικά ακμαιότατος και αξιαγάπητος σε όλους αυτούς που τον ήξεραν και ως άνθρωπο και ως άξιο αγωνιστή. Στον επικήδειο που εκφωνήθηκε αναφέρθηκε μεταξύ άλλων:

«Ο Θέμης Σπέης γεννήθηκε το 1932 στο Περδίκι της Ικαρίας. Από τα παιδικά του χρόνια ήρθε σε επαφή και συνδέθηκε με τους εξόριστους κομμουνιστές που η κυβέρνηση έστελνε στην Ικαρία για να τους εξοντώσει, να τους αφανίσει. Από πολύ νέος λοιπόν μπολιάστηκε με τις ιδέες, τα οράματα των κομμουνιστών και τις ιδέες αυτές τις έφερε μαζί του στην Αυστραλία, όταν ήρθε το 1950 για ν' ανταμώσει τον πατέρα του και να φύγει απ' την ανέχεια, τους διωγμούς και κατατρεγμούς της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Δεν υπάρχει δουλειά που να μην έκανε τον πρώτο καιρό. Δούλεψε και στα λιμάνια, σε μαγαζιά, σε εργοστάσια και κατέληξε στη γνωστή υαλουργία, το "Γκλας Φάκτορι", απ' όπου βγήκε στη σύνταξη.

Ανήσυχο πνεύμα, όπως ήταν ο Θέμης, και εμφορούμενος από τα ιδανικά του αγώνα για μια άλλη κοινωνία, απαλλαγμένη από εκμετάλλευση και καταπίεση, δεν αρκέστηκε στις βιοποριστικές του δραστηριότητες. Από πολύ νωρίς μπήκε στις γραμμές του ΚΚ Αυστραλίας και πέθανε με την ιδιότητα του μέλους του κόμματος, οργανώθηκε στον Εργατικό Σύνδεσμο "ΑΤΛΑΣ", στην Ελληνική Κοινότητα Σίδνεϊ, στην Ικαριακή Αδελφότητα, στο κίνημα ειρήνης, στα δύσκολα χρόνια των αγώνων του ελληνικού και κυπριακού λαού δραστηριοποιήθηκε στην Επιτροπή για Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Επιτροπή για Αυτοδιάθεση της Κύπρου. Διατηρούσε πάντα στενούς δεσμούς και μεγάλη αγάπη για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Οπου υπήρχε αγώνας για πρόοδο στην παροικία, για δημοκρατικά δικαιώματα, για μια καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους, ο Θέμης ήταν πάντα παρών. Σεμνά, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, έβαζε το λιθαράκι του για το καλό του αγώνα. Δεν επιδίωξε ποτέ διακρίσεις και οφίκια. Υπήρξε σ' όλη του τη ζωή απλός στρατιώτης του κινήματος. Σωστός προλετάριος, με ταξικό κριτήριο. Ο Θέμης δεν έκανε ποτέ υποχωρήσεις απ' τις ιδέες του, δε λοξοδρόμησε, δεν έχασε ποτέ τον πολιτικό μπούσουλα. Είχε μεγάλη αγάπη για τους ανθρώπους, πάντα με το χαμόγελο, κακό λόγο δεν είχε ποτέ για κανέναν...».