Τα δόντια τους... άρχισαν να επιδεικνύουν οι μεγαλοβιομήχανοι της χώρας και απαιτούν το «εδώ και τώρα» ξεκαθάρισμα των χαρακτηριζόμενων από αυτούς εκκρεμοτήτων, που αφορούν εργατικές κατακτήσεις και εργασιακά δικαιώματα. Σ' αυτά τα πλαίσια, προβάλλουν την αξίωση για την πλήρη κατάργηση του ισχύοντος κοινωνοικοασφαλιστικού συστήματος, με την επιβολή των πλέον αντιλαϊκών ρυθμίσεων «κοινωνικής ασφάλισης» τύπου Χιλής, ενώ παράλληλα ζητούν την αναθεώρηση του -έτσι κι αλλιώς- αντεργατικού νόμου 2936, με τον οποίο καταργείται το οχτάωρο, προκειμένου, η εργοδοτική ασυδοσία να μην υπόκειται πλέον, σε καμία διαδικασία ελέγχου. Τα παραπάνω, προκύπτουν με τον πλέον επίσημο τρόπο, από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που έδωσαν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ.

Αν και οι παραπάνω θέσεις του ΣΕΒ στις γενικές τους ιδέες δεν ήταν άγνωστες, οι διαστάσεις όμως που προσλαμβάνουν -λόγω της έντασης που τέθηκαν τα θέματα και του χρόνου που διαλέγουν οι βιομήχανοι να τις επαναδιατυπώσουν - είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, χαρακτηριστικές για την απαιτητικότητα και τις πιέσεις, που θα ασκηθούν από εδώ και πέρα, ώστε να ξεκαθαρίσει μια και καλή το τοπίο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις και τη μορφή του κοινωνικοασφαλσιτικού συστήματος της χώρας. Από αυτή την άποψη δεν είναι τυχαία η αναφορά του μέλος του ΔΣ του ΣΕΒ, Ν. Αναλυτή, ότι «έχει σημειωθεί μεγάλη καθυστέρηση στην επίλυση του ασφαλιστικού συστήματος», με την ευχή ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα πρέπει να αποτελεί από τις πρώτες προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ο ίδιος υποστήριξε ότι «όλη η Ευρώπη αντιμετωπίζει πρόβλημα με το ασφαλιστικό της σύστημα. Μόνο μία χώρα έχει προχωρήσει στη σωστή κατεύθυνση και έχει επιλύσει το ασφαλιστικό της πρόβλημα. Η Χιλή»! Να σημειωθεί ότι, λίγη ώρα πριν αναφερθούν αυτά από το ΣΕΒ, είχε ανακοινωθεί από το ΙΟΒΕ ότι αναμένονται τα αποτελέσματα μελέτης από ξένο οίκο για το ασφαλιστικό που γίνεται για λογαριασμός του ΚΕΠΕ, αποτελέσματα που επιτάσσουν την εφαρμογή της έκθεσης Σπράου. Βέβαια, οι αναφορές των βιομηχάνων και της κυβέρνησης, που εκφράστηκαν μέσω της περιβόητης έκθεσης Σπράου, είναι ακριβώς η εφαρμογή ενός δήθεν κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος βασισμένου στο λεγόμενο τριφασικό σύστημα, μέσω του οποίου, στην πραγματικότητα, καταργείται η ίδια η έννοια της σύνταξης όπως την ξέρουν οι εργαζόμενοι εδώ και τόσες δεκαετίες.

Σε ό,τι αφορά την αναμόρφωση του αντεργατικού νόμου 2639, που καταργεί το οχτάωρο και ικανοποιεί πλήρως τα συμφέροντα της εργοδοσίας, η ένσταση των βιομηχάνων, έγκειται στο άρθρο 3 όπου αναφέρει ότι: «Επιτρέπεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή με συμφωνίες του εργοδότη και του συμβουλίου των εργαζομένων να καθορίζεται για διάστημα μέχρι τρεις μήνες αυξημένος αριθμός ωρών εργασίας κατά μία ώρα πλέον του συμβατικού ωραρίου και μέχρι εννέα ώρες ημερησίως και σε περιπτώσεις που συντρέχουν λόγοι αντικειμενικοί ή τεχνικοί ή λόγοι οργάνωσης της εργασίας για διάστημα μέχρι έξι μήνες αυξημένος αριθμός εργασίας κατά δύο ώρες πλέον του συμβατικού ωραρίου και μέχρι δέκα ώρες ημερησίως...». Το παραπάνω αποτελεί την κατάργηση του οχταώρου. Ομως οι βιομήχανοι δεν μπορούν να ανεχθούν ότι υπάρχει ο όρος ότι το οχτάωρο καταργείται με την έγκριση των εργαζομένων και απαιτούν να αναμορφωθεί αυτή η διάταξη, προκειμένου να επιμηκύνουν ή να συρρικνώνουν κατά βούληση το ωράριο εργασίας.

Πρέπει να σημειωθεί, ότι ο όρος για κατάργηση του οχταώρου, που προβλέπει τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων, δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση φιλεργατική διάσταση της κυβέρνησης. Απλά η κυβέρνηση ήταν σίγουρη ότι τα εργοδοτικά σωματεία και τα συνδικάτα που ελέγχει θα δέχονταν τις αξιώσεις των εργοδοτών. Ωστόσο, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, ισχύει το αυτονόητο, ότι κανείς εργαζόμενος δεν είναι διατεθειμένος να καταργηθεί το οχτάωρο. Τη μόνη θλιβερή εξαίρεση κατέχει η εργοδοτική και φιλοκυβερνητική πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου της «Χαλυβουργικής», που σε συμφωνία με τον εργοδότη, εξαναγκάζει τους εργαζόμενος να δουλεύουν ακόμα και δωδεκάωρα.