Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ντόιτσε Βέλε» για την Ισπανία, η κρίση ήταν μια «ευκαιρία για αλλαγή». Από τη μία, «η χρηματοδότηση καινοτόμων επιχειρηματικών ιδεών είναι αδρή» και «το 2017 διατέθηκαν σχεδόν 4 δισ. ευρώ, ποσό διπλάσιο σε σχέση με το 2016». Από την άλλη, «οι χαμηλοί μισθοί αποτελούν έναν επιπλέον λόγο για τον οποίο στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη ιδρύονται και αναπτύσσονται νεοφυείς επιχειρήσεις (start-up)». Ο μεγάλος κερδισμένος από αυτή την «άνθηση» είναι, βεβαίως, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, που προχωρούν σε «εξαγορές επιτυχημένων νεοφυών επιχειρήσεων, όπως της πλατφόρμας διαδικτυακών αγοραπωλησιών "Privalia", που πωλήθηκε προς 500 εκατ. ευρώ». Επίσης, «πολλοί Ισπανοί επενδυτές επιλέγουν πλέον να χρηματοδοτήσουν ισπανικά start-up, ενώ μεγάλοι ισπανικοί όμιλοι όπως η "Telefonica" ή ακόμη και τράπεζες ανοίγουν διαρκώς νέα, θυγατρικά start-up». Πράγματι, λοιπόν, η καπιταλιστική κρίση αποτέλεσε «ευκαιρία για αλλαγή». Από αυτήν την «αλλαγή», όμως, κάποιοι βγήκαν κερδισμένοι και κάποιοι χαμένοι. Ετσι, μπορεί το ενδιαφέρον για τις λεγόμενες «νεοφυείς επιχειρήσεις» να έχει αυξηθεί, η απογείωση όμως της παραγωγικότητας σ' αυτές τις επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με τη διαπιστωμένη μείωση των μισθών, προδίδει ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους. Εν ολίγοις, όπως σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν την κρίση, με τον ίδιο τρόπο που τώρα πληρώνουν την ανάκαμψη του κεφαλαίου...