Ενα αφιέρωμα σε τραγούδια για την επαναστατική αλλαγή του κόσμου, με τίτλο τους στίχους του Μαγιακόφσκι «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του», ετοίμασε για την Κεντρική Σκηνή, την Παρασκευή το βράδυ, ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού στον τόπο μας, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο συνθέτης που εμφανίστηκε στη δισκογραφία πριν από 42 χρόνια με τα «Πολιτικά τραγούδια» σε ποίηση Χικμέτ και Μπίρμαν και ακολούθησαν δημιουργίες όπως η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, τραγούδια σε ποίηση Μπρεχτ, Αναγνωστάκη, Φώντα Λάδη, Αλκη Αλκαίου.

Στο πρόγραμμα και τραγούδια συνθετών όπως Θεοδωράκης, Λοΐζος, Χατζιδάκις, Μαρκόπουλος κ.ά., όλα ερμηνευμένα από τους Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαΐδη και Πάνο Μπούσαλη, που βρέθηκαν επί σκηνής, σε ενορχήστρωση του Θύμιου Παπαδόπουλου.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε με το τραγούδι σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου «Θα 'ρθουν μέρες/ Αγριες μέρες που οι αλήθειες θα σκίζουν σαν σφαίρες/ Και οι νίκες Αγιες νίκες σαν μαχαίρια θα βγουν απ' τις θήκες»... Ακολούθησαν ο «Φασισμός» (στίχοι Φ. Λάδη), η «Μπαλάντα του έμπορα» (Μπρεχτ), «Κι ήθελε ακόμη» (Αναγνωστάκη), «Μικρόκοσμος» (Χικμέτ), «Η δίκοπη ζωή» (Μ. Ελευθερίου), αλλά και τραγούδια όπως «Θα σημάνουν οι καμπάνες» (στίχοι Ρίτσος, μουσική Μ. Θεοδωράκης), «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» (στίχοι Βάρναλη, μουσική Λ. Θάνου), «Ο Τρίτος Παγκόσμιος» (στίχοι Νεγρεπόντης, μουσική Λοΐζου), «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης» (στίχοι Νεγρεπόντη, μουσική Χατζιδάκι), «Τα λόγια και τα χρόνια» (στίχοι Ελευθερίου, μουσική Μαρκόπουλος) κ.ά.

Μάλιστα, ο Θάνος Μικρούτσικος ανέβηκε στη σκηνή, συνοδεύοντας με το πιάνο και τη φωνή του τους καλλιτέχνες σε αγαπημένες μελωδίες. Συγκεκριμένα, συνόδευσε με το πιάνο του την Ρίτα Αντωνοπούλου, τραγούδησε τον «Μικρόκοσμο» του Ναζίμ Χικμέτ και διηύθυνε το «Φλεβάρης 1848» (πρόκειται για ποίημα του Αλκη Αλκαίου, το οποίο δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το 1977. Οπως είχε διηγηθεί ο Θ. Μικρούτσικος - από τη σκηνή του 39ου Φεστιβάλ - διάβασε το ποίημα στον «Ριζοσπάστη» και αποφάσισε να το μελοποιήσει εντάσσοντάς το στο δίσκο «Τραγούδια της λευτεριάς» που ερμήνευσε η Μ. Δημητριάδη).

Η παράσταση έκλεισε με τον «Οδηγητή» των Βάρναλη - Χρ. Λεοντή «Ενας δεν είμαι, μα χιλιάδες!/ Οχι μονάχα οι ζωντανοί/ κι οι πεθαμένοι μ' ακλουθάνε/ σε μιαν αράδα σκοτεινή... Δε δίνω λέξεις παρηγόρια δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς/ καθώς το μπήγω μες το χώμα/ γίνεται φως, γίνεται νους».