Στην ατέλειωτη λίστα των διακρατικών συμφωνιών τάχα για την πάταξη της φοροδιαφυγής των επιχειρηματικών ομίλων, που τελικά καταλήγουν στις πλάτες των λαών, από χτες προστέθηκε άλλη μία. Πρόκειται για την «Κύρωση του Μνημονίου Συνεννόησης και της Συμφωνίας» μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ «για τη βελτίωση της διεθνούς φορολογικής συμμόρφωσης και την εφαρμογή του Νόμου περί Φορολογικής Συμμόρφωσης Λογαριασμών της Αλλοδαπής (FATCA), καθώς και της Συμφωνίας Αρμοδίων Αρχών και διατάξεις εφαρμογής», η οποία ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής με ευρεία πλειοψηφία.

Η συμφωνία προβλέπει ανταλλαγή φορολογικών δεδομένων, κυρίως για καταθέσεις στην Ελλάδα, άνω των 50.000 δολαρίων ΗΠΑ. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με όσα ανέφερε στη Βουλή η υφυπουργός Οικονομικών Κ. Παπανάτσιου, παρουσίασε τη συμφωνία ως όπλο κατά της φοροδιαφυγής «αυτών που έχουν χρήματα στην Αμερική και δεν έχουμε στοιχεία», υπονοώντας δήθεν επιχειρηματίες, όταν το μεγάλο κεφάλαιο είναι φοροαπαλλαγμένο «νόμιμα» τόσο στην Ελλάδα όσο στις ΗΠΑ και την ΕΕ, ενώ ισχύουν παντού στον καπιταλιστικό κόσμο τα κάθε λογής «απόρρητα», των μετοχών κ.ο.κ.

Η ΝΔ, αν και υπερψήφισε τη συμφωνία, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση σημείωσε υποκριτικά ότι «η σύμβαση είναι αποδοχή του αμερικανικού κειμένου, χωρίς καμία νομοπαρασκευαστική επεξεργασία από δικής μας πλευράς και έτσι καταλήγει σε μία απολύτως ετεροβαρή υποχρέωση». «Υπέρ», ασκώντας μια πανόμοιου τύπου κριτική, ψήφισαν η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η Ενωση Κεντρώων και το Ποτάμι. Η ΧΑ καταψήφισε γιατί δεν «βλέπει κάποιο οικονομικό όφελος» για την Ελλάδα.

Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, αναδεικνύοντας την ουσία της διακρατικής συμφωνίας, την οποία καταψήφισε, ανέφερε ότι τέτοιου είδους διακρατικές συμφωνίες έχουν πολλαπλές στοχεύσεις. «Ερχονται να κρύψουν το φορολογικό πόλεμο, τους οξυμένους φορολογικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών. Οι ΗΠΑ με την κυβέρνηση Τραμπ θέλουν να μειώσουν ακόμα παραπέρα τη φορολογική επιβάρυνση των επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στις ΗΠΑ. Η ίδια συζήτηση γίνεται και στην ΕΕ, για το πώς θα υπάρξουν νέοι, μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές».

Δεύτερον, να κουκουλώσουν την προκλητική νόμιμη φοροαπαλλαγή για το μεγάλο κεφάλαιο. «Για παράδειγμα, σημείωσε, η υπόθεση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα ξεπερνά τα όρια του σκανδάλου». Με βάση τους νόμους, οι εφοπλιστές έφτασαν να πληρώνουν λιγότερα απ' ό,τι πληρώνουν οι ναυτεργάτες. Από την άλλη, χτίζουν συνεχώς νέα καράβια αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Τρίτον, να σκεπάσουν ότι η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων στο σύνολο της ΕΕ, κατ' εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, καλύπτονται από ανωνυμία και απόρρητα (επιχειρηματικό, εμπορικό, φορολογικό, τραπεζικό, ανώνυμες μετοχές κ.ο.κ.) για να μπορούν πιο εύκολα να επιδίδονται στα επιχειρηματικά τους παιχνίδια.

Τέταρτον, ΕΕ και ΗΠΑ κηρύσσουν υποτίθεται τον πόλεμο απέναντι στη φοροδιαφυγή, όταν έχουν μια σειρά χώρες - φορολογικούς παραδείσους.

Γενικά «συσκοτίζεται, σημείωσε, η τάση να μειωθούν ακόμη περισσότερο οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρηματικών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου και, από την άλλη, με το επιχείρημα της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και των κινήτρων για επενδύσεις, να χαρατσώνεται, να ληστεύεται ο λαός, για να μπορεί να κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο». Αλλωστε, τόνισε, αν και έχουν υπογραφεί μια σειρά τέτοιων διακρατικών συμφωνιών, η φοροδιαφυγή αντί να μειώνεται μεγαλώνει.