Μόλις σταμάτησε ο εφιαλτικός κρότος της σύγκρουσης των αεροπλάνων στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και πριν ακόμα κατακάτσει ο κουρνιαχτός των ερειπίων, μέσα στα οποία θάφτηκαν χιλιάδες αθώα θύματα, στεντόρεια ακούστηκε, πάνω από τον πλανήτη, η φωνή του Μπους: «Σκάστε όλοι κι ακολουθήστε με»! Αγριεμένη η διαταγή του «πλανητάρχη» προς συμμάχους, φίλους και εχθρούς. Οι κυβερνήτες υπάκουσαν. Και μια νέα παγκόσμια «Ιερά Συμμαχία» συστήνεται. Στις διακηρύξεις της, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Πραγματικός στόχος της, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με όσους ακόμα δεν έχουν πλήρως υποταχθεί στα «μεγάλα αφεντικά» της Γης και το ξαναμοίρασμα του κόσμου, όπως αυτός διαμορφώνεται μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη 10ετή εφαρμογή της «νέας τάξης» του ιμπεριαλισμού.

Το μοίρασμα του κόσμου δεν μπορεί να γίνει χωρίς πόλεμο. Και καλύτερη αφορμή, προσφορότερο πρόσχημα, για ν' αρχίσει αυτός ο πόλεμος, από ένα εντυπωσιακό και πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στην «καρδιά» των ΗΠΑ, δεν υπήρχε. Πρόκειται για αφορμή πολύ πιο «πειστική» και «αποδεκτή» από όλες τις άλλες που χρησιμοποιήθηκαν στην ιστορία, από την ωραία Ελένη του Τρωικού Πολέμου, μέχρι την πυρπόληση του Ράιχσταγκ του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρώτον, διότι εδώ έχουμε πάρα πολλά αθώα θύματα και, δεύτερον, γιατί χτυπήθηκε, όχι μόνο η μόνη υπερδύναμη, η οποία μπορεί να προστατέψει τον κόσμο από τους τρομοκράτες, αλλά και η κοιτίς του δυτικού πολιτισμού, που οδηγεί την ανθρωπότητα στο μέλλον.

Και σε τούτο τον πόλεμο η «μάχη της προπαγάνδας» προηγείται των συγκρούσεων στα πεδία των μαχών. Στόχος των προπαγανδιστών να πείσουν πως πρόκειται για έναν πόλεμο ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό». Το «καλό» εκπροσωπεί η Αμερική κι όλος ο δυτικός «πολιτισμένος» κόσμος - αλλά και κάποιοι «απολίτιστοι» που είναι πειθαρχικοί - και το «κακό» όλοι οι απείθαρχοι όπου Γης, εν προκειμένω οι μουσουλμάνοι, που χαρακτηρίζονται συλλήβδην, σχεδόν, τρομοκράτες. Η προπαγάνδα κινείται σε δυο άξονες: Για όσους είναι επιρρεπείς σε ρατσιστικές ιδεολογίες, χρησιμοποιείται η θεωρία της «αντιπαράθεσης των πολιτισμών». Στους υπόλοιπους, προβάλλεται η ανάγκη διαφύλαξης των κεκτημένων της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, εν τέλει, του καπιταλισμού.

Στη χώρα μας το ρόλο του προπαγανδιστή ανέλαβαν παλιοί και νεόκοποι αντικομμουνιστές, επιχειρώντας «μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια»: Και να «ξεριζώσουν» από την καρδιά και το αίμα των Ελλήνων τον «αντιαμερικανισμό» και να «ξεκάνουν» όλους όσοι αντιστέκονται, εμπράκτως, στη «νέα τάξη» του ιμπεριαλισμού, κυρίως τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές της Αριστεράς. Οι ντόπιοι «εργολάβοι» του Μπους - άλλοτε «μουτζαχεντίν» του προοδευτισμού, νυν «σταυροφόροι» του συντηρητισμού - μάχονται, νυχθημερόν, για να μετατρέψουν τους περήφανους Ελληνες, σε «φοβισμένα ανθρωπάκια» και υποτακτικούς. Ξέρουν ότι είναι δύσκολο να το πετύχουν, αλλά είναι πολλά τα προσδοκώμενα οφέλη για να μην το επιχειρήσουν...