ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ.--

Για έλλειψη χιλιάδων ειδικευμένων εργαζομένων «παραπονιούνται» αρκετές επιχειρήσεις στην Ολλανδία, με τα συνδικάτα να σημειώνουν πως εξαιτίας των εξαιρετικά άσχημων συνθηκών δουλειάς που έχουν επιβληθεί σε αυτούς τους κλάδους οι ντόπιοι εργαζόμενοι δεν τους προτιμούν.

Ενδεικτικά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κατασκευαστικό τομέα απολύουν εργαζόμενους για να τους ξαναπροσλάβουν σαν «ελεύθερους επαγγελματίες» με μπλοκάκι, ενώ οι επιχειρήσεις στον τομέα της Υγείας (νοσοκομεία, ιδρύματα κ.λπ.) έχουν αρνηθεί να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, έχουν άθλιες συνθήκες δουλειάς και δεν κάνουν τίποτα για την εκπαίδευση του προσωπικού, σημειώνει η Ομοσπονδία Συνδικάτων CNV, η δεύτερη μεγαλύτερη της χώρας. Αλλά και σε επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας έχουν καταργηθεί πολλές παροχές, προσθέτει.

Ετσι, η κυβέρνηση και οι εργοδότες, αντί να προσφέρουν στους εργαζόμενους συμβάσεις μόνιμης δουλειάς, καλές συνθήκες και εκπαίδευση, αναζητούν φθηνό ειδικευμένο εργατικό δυναμικό στο εξωτερικό, προσθέτουν τα συνδικάτα. Πρόσφατα, το μεγαλύτερο πρακτορείο προσωρινής εργασίας «Randstad» ανακοίνωσε πως στην Ολλανδία πρέπει να εισαχθούν 80.000 ειδικευμένοι εργάτες, προκειμένου να συμπληρωθούν οι κενές θέσεις εργασίας. Αλλά και η «Bouwend Nederland», η ένωση κατασκευαστικών εταιρειών και εταιρειών υποδομών, με μέλη περίπου 4.300 επιχειρήσεις, έχει δηλώσει πως αναζητά εργαζόμενους από το εξωτερικό.

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στατιστικά στοιχεία (CBSΟ), ο αριθμός των ατόμων στην Ολλανδία που ζουν σε μακροχρόνια φτώχεια (τουλάχιστον για τέσσερα χρόνια) αυξήθηκε κατά 7% το 2016, με τον ολλανδικό Τύπο να σχολιάζει πως «δεν συμμερίζονται όλοι την αύξηση του ΑΕΠ κατά περίπου 2,3% τα τελευταία τρία χρόνια».

Πιο συγκεκριμένα, περίπου 224.000 νοικοκυριά που αντιπροσωπεύουν το 3,3% του συνολικού πληθυσμού και το 8,2% των νοικοκυριών βρίσκονται σε μακροχρόνια φτώχεια, δηλαδή με μηνιαίο ατομικό εισόδημα στα 1.030 ευρώ και στα 1.940 ευρώ για ζευγάρι με δύο παιδιά, με βάση και το κόστος ζωής στην Ολλανδία. Σε αυτά τα νοικοκυριά ζουν 292.000 παιδιά, από τα οποία τα 117.000 σε νοικοκυριά με μακροχρόνια φτώχεια. Συνολικά τα ποσοστά φτώχειας είιναι υψηλότερα στο Ρότερνταμ και το Αμστερνταμ (15,3% του πληθυσμού).