Η βαριά σκιά της 11ης Σεπτεμβρίου έπεφτε στην πίστα, αφού και οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών όπως ο Σουμάχερ είχαν θίξει το ζήτημα της ασφάλειας του αγώνα. Ο ήδη, πάντως, παγκόσμιος πρωταθλητής του 2001 δεν είχε πρόβλημα στα δοκιμαστικά και πραγματοποιώντας τον ταχύτερο χρόνο κατέκτησε την πρώτη θέση της εκκίνησης, έχοντας πίσω του τον αδελφό του Ραλφ. Το ξεκίνημα βρήκε τον Χάκινεν στην τέταρτη θέση αν και ήταν ο δεύτερος ταχύτερος στα δοκιμαστικά, και αυτό γιατί τιμωρήθηκε από τους αγωνοδίκες διότι βγήκε από τα πιτς κατά τη διάρκεια του «ζεστάματος» και ενώ είχε διαταχθεί η διακοπή της διαδικασίας λόγω βλάβης της Γουίλιαμς του Μοντόγια. Ο Χάκινεν, η Μακλάρεν, ακόμα και το αφεντικό της Φόρμουλα 1, διαμαρτυρήθηκαν, αλλά η απόφαση δεν άλλαξε.

Με το ξεκίνημα ο Μίχαελ Σουμάχερ έφυγε μπροστά, αλλά τον αδελφό του προσπέρασε ο Μοντόγια. Τρίτος ο Ρούμπεν Μπαρικέλο τον οποίο ήθελε η Φεράρι νικητή του αγώνα, ώστε να τερματίσει το πρωτάθλημα κατακτώντας τις δύο πρώτες θέσεις στην κατάταξη των οδηγών. Ο Μπαρικέλο εφαρμόζοντας το «slipstreaming» (εκμεταλλευόμενος την αεροδυναμική του προηγούμενου αυτοκινήτου δηλαδή) πέρασε τον Μοντόγια. Λίγο αργότερα ο Σουμάχερ άφησε τον ομόσταυλό του να περάσει εμπρός. Εξάλλου, οι δύο οδηγοί είχαν κάνει το ίδιο αλλά αντίστροφα και στην Ιταλία. Η Φεράρι είχε επιλέξει την τακτική των δύο πιτ στοπ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης στάσης του Βραζιλιάνου, ο Μοντόγια προσπέρασε τον Σουμάχερ και βρέθηκε πρώτος και άρχισε να απομακρύνεται πραγματοποιώντας ρεκόρ πίστας. Ο Κολομβιανός όμως λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, αφού ο κινητήρας της BMW δεν άντεξε και κόλλησε στην ίδια στροφή που είχε κολλήσει και στο ζέσταμα. Την ίδια τύχη είχε και η άλλη Γουίλιαμς - BMW του Ραλφ Σουμάχερ. Εδώ βέβαια το πρόβλημα δεν ήταν στον κινητήρα, αλλά στα φρένα, και ευθύνη πρέπει να έχουν και οι μηχανικοί που άλλαξαν ρυθμίσεις στα πιτς.

Ο Μίκα Χάκινεν που μέχρι τότε έπαιζε ρόλο κομπάρσου στον αγώνα πέρασε τον Μίχαελ Σουμάχερ και βρέθηκε δεύτερος πίσω από τον Μπαρικέλο. Ο Βραζιλιάνος όμως έπρεπε να πραγματοποιήσει και δεύτερο πιτ-στοπ. Οι μηχανικοί καθυστέρησαν και όταν ο Μπαρικέλο επέστρεψε στην πίστα ήταν δεύτερος πίσω από τον Χάκινεν. Ο οδηγός της Φεράρι κυνήγησε με πάθος τον Φινλανδό, αλλά πίεσε τον κινητήρα πιο πολύ από όσο άντεχε. Δύο γύρους πριν τον τερματισμό, για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της χρονιάς, ο κινητήρας της Φεράρι κόλλησε.

Ο Χάκινεν, σε αυτόν τον προτελευταίο αγώνα της περιόδου πήρε τη νίκη, με δεύτερο τον Μίχαελ Σουμάχερ και τρίτο τον Κούλθχαρντ με την άλλη Μακλάρεν. Ο Τρούλι ακολούθησε αλλά μετά τον αγώνα οι τεχνικοί έφοροι εξέτασαν την Τζόρνταν και βρήκαν ότι το ξύλινο πάχος του πατώματος ήταν πιο λεπτό από το επιτρεπόμενο και τον απέκλεισαν. Φυσικά, υποβλήθηκε ένσταση και πριν το τελευταίο γκραν πρι της χρονιάς στη Σουζούκα στις 10 Οκτώβρη θα εκδικαστεί. Ετσι η εξάδα συμπληρώθηκε από τους Ιρβάιν, Χέιντφελντ και Αλεζί. Μπορεί ο Χάκινεν να χρειάστηκε να κατακτήσει ο Μπαρικέλο το όσκαρ ατυχίας για να κερδίσει, αλλά η νίκη είναι νίκη και τον ανέβασε στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας. Οπως είπε και ο Ιρβάιν όλοι θυμούνται την τελευταία χρονιά που έχεις κάνει. Ετσι ο Χάκινεν θα μπορεί να επιστρέψει ευκολότερα στην ενεργό δράση, αφού τελειώσει το διάλειμμα του ενός έτους το οποίο αποφάσισε για τον εαυτό του την επόμενη χρονιά.