Από τα τρισμέγιστα και ζοφερά των πολεμικών κινητοποιήσεων στα μικρά, τα καθημερινά του δικού μας κόσμου. Φούρνοι, λοιπόν, της Ικαριάς. Το νησάκι αυτό των χιλίων κατοίκων, το νησάκι της ναυτοσύνης και των ψαράδων που επιμένει να διατηρεί υψηλά την αγωνιστική προοδευτική αντίληψη και να αντιστέκεται στη φθορά και στην αδιαφορία της πολιτείας.

Στα καφενεία των ψαράδων, στο λιμάνι, έτσι και φωνάξεις «καπετάνιε», θα σου απαντήσουν «τσούρμο» οι ψημένοι από τον ήλιο, την αλμύρα και τα δρολάπια παλιοί και νέοι ψαράδες, ξέμπαρκοι ναυτικοί, θαλασσοδαρμένοι της ναυτοσύνης και ξωμάχοι της γης, που βλέπουν τους κόπους τους να χάνονται, τα προβλήματα να μεγαλώνουν και την πολιτεία να μένει αμέτοχη, απόμακρη και ένοχη.

Μας ανιστορούν λόγια της πλώρης, αλλά και για τη σκληρή ζωή του μόχθου που μένει χωρίς δικαίωση. Για τα αλιεύματα που λιγοστεύουν, για το λιμάνι, για τα λιόδεντρα και τ' αμπέλια που περιορίζονται και ξεραίνονται στις βουνίσιες πεζούλες, για τη λειψυδρία και τα προβλήματα ύδρευσης, για το κεντρικό οδικό δίκτυο που δεν ολοκληρώνεται, για τη μείωση του πληθυσμού, για τη «μετανάστευση» των νέων, για τον τουρισμό που πρέπει να προσαρμοστεί σε ήπιες μορφές και ανθρώπινα μέτρα.

Συστηματικά μας παρουσιάζουν τα προβλήματα αυτά οι δικοί μας αγωνιστές, ο δημοτικός σύμβουλος, μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου και επικεφαλής της παράταξης, Δημήτρης Βούλγαρης, και ο πρόεδρος του Σωματείου Επαγγελματιών Αλιέων, Νίκος Κυπραίος, που πέρα από την εισαγωγική αναφορά σ' αυτή τη μικρή στήλη, θα αναπτυχθούν σε ιδιαίτερο σημείωμα.