Το ίδιο συνεχίζει να γίνεται τώρα, που η κρατική δαπάνη έχει μειωθεί λόγω περικοπών, και όχι όμως επειδή φτήνυναν τα φάρμακα ή επειδή ο λαός απέκτησε δωρεάν πρόσβαση σ' αυτά. Αντίθετα, το Φάρμακο παραμένει εμπόρευμα, οι φαρμακοβιομηχανίες κάνουν χρυσές δουλειές και οι πληρωμές των ασθενών έχουν απογειωθεί. Δηλαδή, μονά - ζυγά χαμένος ο λαός από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων και στο Φάρμακο: Και τότε που πριμοδοτούσαν τους φαρμακοβιομήχανους με υψηλή κρατική δαπάνη και τότε που τη μείωναν, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, που γίνεται και αυτή για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.