Ο Χρήστος Μαργανέλης

Είναι γνωστό, η δική μας αντίληψη, η δική μας κοσμοθεωρία, δε θεωρεί ότι ο πόλεμος δημιουργεί τις κρίσεις, αλλά ότι οι κρίσεις είναι που δημιουργούν τους πολέμους...

Οι αδυναμίες της αμερικανικής οικονομίας ήταν οξύτατες. Ηδη στα site οικονομικών περιοδικών των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρονταν ότι επίκειται η ανακοίνωση των αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης, για δεύτερο τρίμηνο, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Που σημαίνει ότι ήταν το χαρακτηριστικό, ότι επισήμως, θα μπαίναμε σε εκείνη την περίοδο, που πολύ κομψά και ντελικάτα, οι αστοί οικονομολόγοι, ονομάζουν ύφεση. Σε μια κρίση δηλαδή της αμερικανικής οικονομίας...

Επίσης, οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες ήταν το μοτίβο της αμερικάνικης οικονομίας την τελευταία περίοδο. Οι εταιρίες πληροφορικής το προηγούμενο χρονικό διάστημα, ανακοίνωναν απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων.

Ο δείκτης των νέων τεχνολογιών, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, είχε απολέσει 40% και 50% της αξίας του, πολύ πριν τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Και είναι σημαντικός αυτός ο τομέας, γιατί συνδέονταν με την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων σε όλο τον πλανήτη. Και αναπτύσσονταν τεράστια επιχειρηματολογία, γύρω από το ζήτημα των νέων τεχνολογιών.

Εδώ αντιμετωπίζονται, λοιπόν, σοβαρά αδιέξοδα. Το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, δεν έχει δυνατότητες να απομυζεί εισοδήματα ανά τον πλανήτη, έχει εξαντλήσει κι εκεί τα περιθώριά του.

Η στρατιωτική βιομηχανία, επίσης, έχει αδυναμίες, που δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει με τους κατά τόπους πολέμους, που δημιουργούνται.

Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες της κρίσης. Οι αιτίες ενός πολέμου, που όπως τον περιγράφουν, δεν είναι τυχαίο αυτό, και δεν του δίνουν ημερομηνία λήξης.

Πρέπει να βρούμε και να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά ενός κινήματος, καθώς επιταχύνονται σε επίπεδο ιμπεριαλισμού αυτές οι εξελίξεις, πρέπει να επιταχύνονται, δυστυχώς, και με τα όποια όπλα και εργαλεία έχουμε κι εμείς και οι δικές μας διαδικασίες, οι διαδικασίες ανάπτυξης ενός αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, με κάποια χαρακτηριστικά, αντιιμπεριαλιστικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος.

Κατά τη δική μας αντίληψη και να μην καθυστερήσω άλλο τη συζήτηση, τα χαρακτηριστικά ενός κινήματος σήμερα, θα πρέπει να έχουν διεθνή σύνδεση. Να είναι συνδεδεμένα με το παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Να στηρίζουν τα επαναστατικά κινήματα, τα οποία θα επιχειρηθεί να απονομιμοποιηθούν στη συνείδηση του κόσμου. Τα ένοπλα επαναστατικά κινήματα.

Παράλληλα με τη δική μας βούληση στις σημερινές συνθήκες, ανεπτυγμένου καπιταλισμού, να κάνουμε ανοιχτούς, μαζικούς αγώνες, βγαίνοντας παντού στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στην Ευρώπη.

Σαφώς τα στοιχεία ενός πλαισίου, που στοιχειοθετούν τη μη εμπλοκή της χώρας, την υπεράσπιση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, είναι όροι για να υπάρξει μια πλατιά και μεγάλη συσπείρωση σε ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα.

Εμείς, οι κομμουνιστές, πιστεύουμε ότι έχουμε και ένα άλλο καθήκον. Σαφώς θα είναι και μια εσωτερική διαπάλη, θετική, μια διαπάλη ιδεών, μέσα στα πλαίσια αυτού του κινήματος και μια αποσαφήνιση της προοπτικής για το από εδώ και πέρα.

Η ανάγκη του επαναπροσδιορισμού ενός σοσιαλιστικού οράματος, που θα εμπνεύσει τους λαούς και θα δημιουργήσει ένα αντίπαλο δέος, που θα ξεπεράσει το απλό στοιχείο της αντιπαράθεσης με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, αποτελεί αδήριτη ανάγκη».