«Είναι προφανές ότι το βάθος τους (σ.σ. των "κοινωνικών" παρεμβάσεων) δεν εξαρτάται μονάχα από τους συσχετισμούς δύναμης στο εσωτερικό της χώρας, καθώς το ευρωπαϊκό πλαίσιο θέτει περιορισμούς. Εχει όμως μεγάλη σημασία σε ποιο άκρο βρίσκεσαι εντός αυτού του πλαισίου (...) Η καθαρή έξοδος με ρύθμιση του χρέους, θα μας επιτρέψει να μετακινηθούμε εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και των δεδομένων περιορισμών του, για να το πω σχηματικά, από το δεξιό στο αριστερό άκρο». Αυτό το χρεοκοπημένο σοσιαλδημοκρατικό παραμύθι ξαναθυμήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο σε άρθρο του ο πρωθυπουργός, βαφτίζοντας ταυτόχρονα την ιμπεριαλιστική ένωση «το πιο πρόσφορο πεδίο της πάλης, ταξικής και πολιτικής», εκεί όπου «οφείλουμε να χαράξουμε την πολιτική μας, αν θέλουμε να έχουμε νίκες για τις κοινωνικές δυνάμεις που ως Αριστερά εκπροσωπούμε και όχι διαρκείς και ηρωικές ήττες».